Η εργοδοτική αναλγησία δεν κοιτάζει γιορτές
Τάσος Γιαννόπουλος
Τι άλλο θα μπορούσαν να ζητήσουν ως δώρο για τις γιορτές; Καθαρίστριες που εργάζονται σε υποκαταστήματα της Eurobank σε όλη τη χώρα μέσω τρίτων, εργολαβικών εταιρειών, οι περισσότερες μάλιστα από την εποχή του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου (Τ.Τ.), παίρνουν την τελευταία ημέρα του χρόνου την ειδοποίηση της απόλυσής τους μαζί με μία νεφελώδη υπόσχεση ότι θα προσληφθούν ξανά σε 2 μήνες.
Μάλλον πρόκειται για “δώρο” της εν λόγω τράπεζας προς τον εαυτό της, καθώς οι εν λόγω εργαζόμενες απολαμβάνουν “υψηλότατους” μισθούς, της τάξης των… 500 ευρώ, την ώρα που άλλες “ενοικιαζόμενες” καθαρίστριες μπορεί να παίρνουν τα μισά για 6ωρη εργασία.
Οπότε, όταν και εφόσον προσληφθούν ξανά, οι περίπου 15 καθαρίστριες που μένουν “στο αέρα” χρονιάρες μέρες, πιθανότατα θα δουν τις απολαβές τους να “προσαρμόζονται” ακόμα περισσότερο στα δεδομένα της εργασιακής ζούγκλας που βιώνουν οι εργαζόμενοι/ες στην καθαριότητα μέσω εργολάβων.
Είναι σίγουρο, όμως, ότι θα επιστρέψουν στη δουλειά τους; Μία εξ΄αυτών, που δουλεύει για λογαριασμό εργολάβου σε υποκατάστημα της Eurobank στη Θεσσαλονίκη, καταγγέλλει στο Left.gr ότι δεν της υποσχέθηκαν καν ότι θα την προσλάβουν εκ νέου σε δύο μήνες, αλλά της ζήτησαν απλά να υπογράψει την απόλυσή της, κάτι που αρνήθηκε.
Η ίδια, μαζί με τις περισσότερες από τις υπό απόλυση καθαρίστριες, ορισμένες από τις οποίες βρίσκονται κοντά σε ηλικία συνταξιοδότησης (κάτι που καθιστά ακόμα μεγαλύτερη την αναλγησία), είναι αποφασισμένες να δώσουν αγώνα για το αυτονόητο: το δικαίωμα στην αξιοπρεπή εργασία. Να πάψει, δηλαδή, το συνεχές γαϊτανάκι των εργολάβων και να υπογράψουν αορίστου χρόνου συμβάσεις με ανθρώπινες αμοιβές.
Πρώτο βήμα, η διαμαρτυρία του Συλλόγου Δανειζομένου Προσωπικού Τραπεζικού Τομέα (ΣΥ.ΔΑ.Π.Τ.Τ.) έξω από το κεντρικό κτίριο της Eurobank, στο κέντρο της Αθήνας, το μεσημέρι της παραμονής της Πρωτοχρονιάς. Εκεί, οι καθαρίστριες μαζί με εργαζόμενους και συνδικαλιστές του κλάδου που στέκονται αλληλέγγυοι στον αγώνα τους, έστειλαν ένα ηχηρό μήνυμα ενάντια στην εργοδοτική αυθαιρεσία, προαναγγέλλοντας και δικαστική συνέχεια. Στο πλευρό τους βρέθηκε και η βουλεύτρια του ΣΥΡΙΖΑ, Χαρά Καφαντάρη.
Το νικηφόρο προηγούμενο και το αρνητικό δεδικασμένο
Ανάλογες κινητοποιήσεις είχαν φέρει πριν περίπου ένα χρόνο νικηφόρο αποτέλεσμα για 9 καθαρίστριες στο κεντρικό κατάστημα της Eurolife (η οποία παλαιότερα ανήκε στη Eurobank, πριν εξαγοραστούν και οι δύο από την Fairfax). Και οι 9 εργάζονταν μέσω εργολάβου στη Eurobank και απειλήθηκαν, όπως και το 2015, με μειώσεις που θα έφταναν έως και το 60% του μισθού τους.
Τελικά, όπως αναφέραμε στο σχετικό δημοσίευμα του Left.gr, στις αρχές του 2018, η διοίκηση της Eurobank αναγκάστηκε να υποχωρήσει και να διατηρήσει τις ίδιες συνθήκες εργασίας, για 2 ακόμα χρόνια, για τις εργολαβικές αυτές καθαρίστριες. Το ίδιο ελπίζουν να πετύχουν και οι συναδέλφισσές τους που θα αναγκαστούν μέσα στις γιορτές να βιώσουν συνθήκες ακραίας ανασφάλειας.
Στην εξίσωση πρέπει να βάλουμε και μία “δεύτερη” σκέψη της Εurobank: την πρόθεση, πιθανώς, να “ξεμπερδέψει” με τις καθαρίστριες που προέρχονται από το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, προκειμένου αυτές να μη διεκδικήσουν, όπως έκαναν πρόσφατα άλλοι εργολαβικοί εργαζόμενοι, την απορρόφησή τους από την ίδια την τράπεζα.
Θυμίζουμε ότι η Eurobank αποτελεί διάδοχο του Τ.Τ. αλλά και του «Νέου Τ.Τ.», δηλαδή της εταιρείας – όχημα για την εκκαθάριση του Τ.Τ. και ανέλαβε (σ.σ.: η Εurobanκ), την 27η Δεκεμβρίου 2013, το σύνολο των δικαιωμάτων και υποχρεώσεων του Νέου Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου.
Ωστόσο, στην περίπτωση (εκατοντάδων) εργολαβικών εργαζόμενων του Τ.Τ., τους οποίους αρνήθηκε να απορροφήσει η Eurobank, επιδεικνύοντας ανάλογη αναλγησία, το πρωτοδικείο αλλά και το Εφετείο δικαίωσαν την τράπεζα η οποία ισχυρίστηκε ότι δεν υπήρξε διαδοχή με το Τ.Τ.
Η βάση όλης αυτής της μεθόδευσης, που παραβιάζει σειρά διατάξεων που προστατεύουν εργαζόμενους που μεταβιβάζονται, βρίσκεται σε συγκεκριμένη διάταξη της υπουργικής απόφασης 2124/Β.95 με ημερομηνία 18/1/2013 (επί θητείας Γ. Στουρνάρα στο υπουργείο Οικονομικών), με την οποία βαφτίστηκε το νέο Τ.Τ. ως ειδικός διάδοχος του Τ.Τ. και προβλέφθηκε ρητά ότι οι εργαζόμενοι που εργάζονταν στο Τ.Τ. μέσω τρίτων (εργολάβων κ.λπ.) θα έμεναν “στον αέρα”, όπως τονίζαμε σε αναλυτικό ρεπορτάζ του Left.gr (“Eurobank: Οι εργαζόμενοι που «περίσσεψαν» από το Ταχ. Ταμιευτήριο και η «φωτογραφική διάταξη» Στουρνάρα”, 6/3/2018).
Τότε, η Eurobank κράτησε τις καθαρίστριες, αλλά χωρίς άμεση δέσμευση για την αμοιβή, το ωράριο τη διάρκεια της εργασίας του κ.τ.λ., ενώ οι εργολάβοι τις κρατούσαν σε ομηρεία με ανανέωση συμβάσεων ορισμένου χρόνου, προσέχοντας να μην είναι συνεχόμενες, ή τις “χρέωναν” κατά περίπτωση σε άλλους εργολάβους, ενώ ποτέ δεν έπαψαν να δουλεύουν στον καθαρισμό του ίδιου χώρου, όλα αυτά τα χρόνια.
Αν και οι καθαρίστριες που απολύονται σήμερα δεν έχουν εγείρει αξιώσεις ανάλογες με τους εργολαβικούς που τελικά “έχασαν” τη δικαστική διαμάχη, ίσως η Eurobank να θέλει οριστικά να απαλλαγεί από αντίστοιχες διεκδικήσεις. Όχι ότι κινδυνεύει ιδιαίτερα: η δικαιοσύνη μας έχει συνηθίσει σε ταξική μεροληψία και δεν έχουμε λόγο να θεωρούμε ότι αυτό θα αλλάξει με τη νέα χρονιά…
