Δικαστική απόφαση – σταθμό εξέδωσε το Μονομελές Εφετείο Αθηνών με την οποία δικαιώνει πανηγυρικά εργαζόμενο στα ΜΜΕ για παράνομη και εκδικητική απόλυση, που σχετίζεται με αντίδραση σε αντεργατικές μεθοδεύσεις. Η απόφαση (δείτε την πιο κάτω) έχει ιδιαίτερη σημασία σε αυτή την μαύρη εποχή της μνημονιακής ισοπέδωσης και της μεγάλης σφαγής στα media, όπου οι εργοδότες κάνουν ό,τι θέλουν με περικοπές μισθών, ωμούς εκβιασμούς και απολύσεις, χωρίς να τους πειράζει κανείς.
Η απόφαση του Εφετείου αποτελεί δεδικασμένο και μπορεί να..
αποτελέσει τη βάση, μαζί με κάποιες παρόμοιες, για τις διεκδικήσεις και τη δικαίωση πολλών εργαζομένων στα ΜΜΕ και όχι μόνο.
Συγκεκριμένα το δικαστήριο (Μονομελές Εφετείο Αθηνών / Τμήμα Εργατικών Διαφορών) ακυρώνει την απόλυση της δημοσιογράφου Αργυρώς Λύτρα από την εφημερίδα «ΕΘΝΟΣ» (πρότερης ιδιοκτησίας και διεύθυνσης) στις 26/9/2011 και αναγνωρίζει ότι «η ενάγουσα […] απολύθηκε συνεπεία της συνδικαλιστικής δράσης που ανέπτυξε από τον Φεβρουάριο του 2011 μέχρι και την απόλυσή της, περίπου οχτώ μήνες αργότερα, όταν ο εκδότης της ως άνω εφημερίδας πρότεινε να μειωθούν οι μισθοί των εργαζομένων, η δε ενάγουσα, εναντιώθηκε ευθέως στα αντεργατικά σχέδια της εργοδοσίας» και «υποχρεώνει την εναγομένη να αποδέχεται τις υπηρεσίες της ενάγουσας».Η ίδια η δημοσιογράφος Αργυρώ Λύτρα γράφει -μεταξύ άλλων- στο fb:
(…) Η απόφαση του Μονομελούς Εφετείου Αθηνών αποτελεί για μένα ηθική, οικονομική και ασφαλιστική αποκατάσταση αλλά κυρίως δικαιώνει την επιλογή τη δική μου και των συνοδοιπόρων μου να προτάξω τα συλλογικά δικαιώματα της προσωπικής μου βολής. Σε κάθε περίπτωση, αποτελεί πολύτιμο δεδικασμένο για τη δικαίωση άλλων εργαζομένων στον Τύπο – και ενδεχομένως όχι μόνο.
Αισθάνομαι την ανάγκη να ευχαριστήσω τον δικηγόρο μου Παναγιώτη Σαπουντζάκη, που πίστεψε σε μένα και το δίκιο μου από την πρώτη στιγμή έως σήμερα και με υπερασπίστηκε με θέρμη και επαγγελματισμό μέσα και έξω από τις δικαστικές αίθουσες και κυρίως για τον τρόπο που στήριξε την αποφασιστικότητά μου να φτάσω μέχρι το τέλος. Από καρδιάς οι ευχαριστίες μου στους συναδέλφους μου Τάκη Τερζή, Νίκο Πηγαδά, Βαγγέλη Παπακώστα, Πόπη Χριστοδουλίδου, Κώστα Τομαρά, Xάρη Σαββίδη που με περισσή γενναιοδωρία έδωσαν όρκο τιμής και πίστης για να καταθέσουν για μένα και τα γεγονότα που οδήγησαν στην εκδικητική μου απόλυση. Ευχαριστίες οφείλω επίσης στον πρώην πρόεδρο της ΕΣΗΕΑ Δημήτρη Τρίμη και τη νομική σύμβουλο της ένωσης, δικηγόρο, Χρύσα Σαλαβράκου για τη δυναμική παρουσία και τη σημαντική συμβολή τους στις δίκες, στο πλαίσιο πρόσθετης παρέμβασης της ΕΣΗΕΑ.
Δεν λησμονώ τους φίλους και τις φίλες μου που μου κράτησαν το χέρι όλα αυτά τα χρόνια της ανεργίας – ακόμη και εκείνους που κάποτε οι δρόμοι μας ήταν γραφτό να χωρίσουν – αλλά και κατά τη διάρκεια της δοκιμασίας πριν από αυτή, τα ονόματα των οποίων είναι προτιμότερο για πολλούς λόγους να μην αναφέρω εδώ. Νιώθω όμως την υποχρέωση να ξεχωρίσω τους συναδέλφους κι αδελφούς μου Κώστα Τομαρά, Πόλυ Κρημνιώτη και Σωτήρη Χατζημανώλη, χωρίς την ύπαρξη των οποίων η συνέχιση της ζωής σε συνδυασμό με τη χωρίς εργασία διατήρηση της επαγγελματικής μου ιδιότητας θα ήταν για μένα άθλος.
Τη σημερινή μέρα – μια από τις σημαντικότερες της ζωής μου – την αφιερώνω σε όλους μου τους συναδέλφους από το «ΕΘΝΟΣ» που ήταν παρόντες και παρούσες σε εκείνον τον αποχαιρετισμό. Ετούτη τη νίκη την αφιερώνω τόσο σε εκείνους που στάθηκαν δίπλα μου όσο και σε εκείνους που στάθηκαν απέναντί μου κατά τη διάρκεια εκείνου του δύσκολου οχτάμηνου, με την ελπίδα ότι όλοι πια έχουν κατανοήσει ότι η δοκιμασία κάποτε υπήρξε συλλογική και ότι μοναχικές είναι μόνο οι ήττες. Το αίσθημα της δικαίωσης που έλαβα σήμερα με επίσημη σφραγίδα, το αφιερώνω στη συνάδελφο και φίλη μου Ελένη Δουρούκηγια όσα μας ένωσαν στο «ΕΘΝΟΣ» από τις 26/9/2011, πριν και μετά από τότε και για πάντα, και στον φίλο και συνοδοιπόρο Ανδρέα Κουζέλη.Διαβάστε τμήμα της απόφασης:
