Την απόσυρση της διάταξης που ρυθμίζει για πρώτη φορά τα θέματα των εργολαβιών και υπεργολαβιών ζητούν οι εργοδοτικοί φορείς, την ώρα που στη Βουλή, εκπρόσωποι των εργαζομένων, ανέδειξαν την ανάγκη να μπει φρένο στη διαχρονική μέθοδο καταπάτησης των εργασιακών δικαιωμάτων
Την ώρα που στη Διαρκή Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων της Βουλής συζητείται το σχέδιο νόμου του υπουργείου Εργασίας, με κοινή τους επιστολή, οι εργοδοτικοί φορείς (ΣΕΒ, ΓΣΕΒΕΕ, ΕΣΕΕ και ΣΕΤΕ) ζητούν την απόσυρση της διάταξης που ρυθμίζει τα θέματα των εργολαβιών και υπεργολαβιών, απέστειλαν σήμερα προς την υπουργό Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, Έφη Αχτσιόγλου.
Η επιστολή δημοσιεύεται λίγες ημέρες μετά το ανάλογο αίτημα του ΣΕΒ, τον οποίο το υπουργείο Εργασίας κατηγόρησε ότι “είναι αντίθετος στην επιβολή κανόνων για την προστασία των δικαιωμάτων των εργαζομένων” (διαβάστε αναλυτικά).
*ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Το «χαράτσι» που φοβάται ο ΣΕΒ και τα «φέσια» των εργολάβων
Οι τέσσερις φορείς ζητούν την απόσυρση της διάταξης και τη δέσμευση της ηγεσίας του υπουργείου Εργασίας «για εποικοδομητική συνεργασία και ειλικρινή διαβούλευση με τους κοινωνικούς εταίρους πριν την εκ νέου κατάθεση μίας λειτουργικής διάταξης, η οποία αφενός προστατεύει εν τοις πράγμασι τον εργαζόμενο από παραβατικές συμπεριφορές, αφετέρου δεν επιβαρύνει ανώφελα τον εργοδότη με πρόσθετα διοικητικά και μισθολογικά βάρη».
Πράγματι, με το εν λόγω σχέδιο νόμου, μεταξύ άλλων, το υπουργείο επιχειρεί να βάλει, για πρώτη φορά, αυστηρούς κανόνες στο καθεστώς των εργολαβιών κατοχυρώνοντας τα ασφαλιστικά και μισθολογικά δικαιώματα των εργαζομένων που δουλεύουν σε εργολαβικές εταιρείες καθώς και τυχόν οφειλόμενες αποζημιώσεις απόλυσης, αποζημίωση σε περίπτωση εργατικού ατυχήματος ενώ επιβάλλει την εφαρμογή των μέτρων υγείας και ασφάλειας.
Ο ΣΕΒ επιμένει, οι «αόρατοι» εργαζόμενοι «απαντούν»
Την Τρίτη 3/7, κατά την ακρόαση φορέων στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής, ο Χρήστος Ιωάννου, διευθυντής τομέα απασχόλησης και αγοράς Εργασίας του ΣΕΒ, επανέλαβε την αντίθεσή του στη ρύθμιση για τις εργολαβίες, ζητώντας την απόσυρση του άρθρου 9 του νομοσχεδίου. Όπως τόνισε, “χρειάζεται μία πιο προσεκτική προσέγγιση στο πρόβλημα ώστε να μη δημιουργείται πρόσθετο βάρος στις επιχειρήσεις”.
Ωστόσο, εκπρόσωποι εργαζομένων που κλήθηκαν στην ίδια επιτροπή, ανέδειξαν με σαφήνεια τις επιπτώσεις που έχει το καθεστώς των εργολαβιών για τα δικαιώματα του κόσμου της (επισφαλούς) Εργασίας χαρακτηρίζοντας “θετικό βήμα” τις διατάξεις με τις οποίες καθιερώνεται “η αλληλέγγυα και εις ολόκληρον ευθύνη του αναθέτοντα, του εργολάβου και του υπεργολάβου, έναντι των εργαζομένων, κατά την εκτέλεση ενός ανατεθειμένου έργου”.
Η Βασιλική Χριστοπούλου, πρόεδρος του Συλλόγου Δανειζομένου Προσωπικού Τραπεζικού Τομέα υπενθύμισε ότι σε πολλές περιπτώσεις πρόκειται για εικονικές εργολαβίες, οι οποίες προτιμώνται λόγω του νομικού κενού που υπάρχει. Όπως έχουμε καταγράψει αναλυτικά στο σχετικό αφιέρωμα του Left.gr, οι μεγάλες επιχειρήσεις και όμιλοι που κάνουν κατάχρηση των εικονικών εργολαβιών έχουν την απόλυτη επίβλεψη του “έργου” και των εργαζομένων, καθώς η εργολαβική εταιρεία είναι αδύνατο να έχει τεχνογνωσία σε τόσους πολλούς διαφορετικούς τομείς.
Όπως σημείωσε η κ. Χριστοπούλου, με το πρόσχημα του «έργου», οι Τράπεζες δανείζονται προσωπικό από εταιρείες ικανοποιώντας τον διακαή τους πόθο να απασχολούν εργαζόμενους που δεν ανήκουν σε σωματείο, δεν καλύπτονται από συλλογική σύμβαση, μετατρέπονται εύκολα σε μερικής απασχόλησης, απολύονται πανεύκολα και ξαναπροσλαμβάνονται με χειρότερους όρους αν χρειαστεί.
Χαρακτηριστικά, ανέφερε το παράδειγμα υπαλλήλου μεγάλης τράπεζας στη Θεσσαλονίκη, η οποία απολύθηκε ενώ είχε περάσει από 6 διαφορετικούς εργολάβους, χωρίς να έχει λείψει ούτε μία ημέρα από την τράπεζα.
Στην πραγματικότητα, πίσω από τις εργολαβίες κρύβεται ο κατ’ επάγγελμα δανεισμόσ εργαζομένων, χωρίς όμως την υποχρέωση να τηρούνται οι δύο βασικές υποχρεώσεις που απορρέουν από τον νόμο (ν. 4052/2012) του κατ’ επάγγελμα δανεισμού, δηλαδή:
– η ίση αμοιβή του δανειζόμενου προσωπικού με το τακτικό προσωπικό και
– η υποχρέωση πρόσληψης του εργαζομένου από τον έμμεσο εργοδότη μετά από χρονικό διάστημα 36 μηνών.
Οι τράπεζες, καταφέρουν να εμφανίζουν πλασματικά καλύτερους δείκτες ευρωστίας της αφού το κόστος για το ενοικιαζόμενο προσωπικό “περνάει” στα γενικά έξοδα και όχι στο μισθολογικό κόστος.
Οι εργαζόμενοι, ειδικά στις εταιρείες καθαριότητας, οι υπηρεσίες των οποίων ανατίθενται από τον έναν εργολάβο στον άλλο, δεν ξέρουν σε ποιον να απευθυνθούν! “Να σταματήσουν οι εργολαβίες, ώστε να πάψει και η ανάγκη επίβλεψης των εργολάβων”, το μήνυμα της κ. Χριστοπούλου.
*ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Ρεπορτάζ Left.gr: «Χαλινάρι» στην κατάχρηση των εργολαβιών βάζει το υπουργείο Εργασίας
Ο Χρήστος Ζαρκινός, πρόεδρος Δ.Σ. Σωματείου Εργολαβικών Εργαζομένων στις Επιχειρήσεις Πετρελαιοειδών Φυσικού Αερίου & Χημικής Βιομηχανίας, Σ.Ε.Ε.Ε.Π.Φ.Χ. υπογράμμισε ότι είναι η πρώτη φορά που η ευθύνη μεταφέρεται και στον αναθέτοντα και, πλέον, οι εργαζόμενοι δεν θα γίνονται μπαλάκι μεταξύ του ενός και του άλλου, του πραγματικού δηλαδή εργοδότη και του “εικονικού”, όταν έχουν διεκδικήσεις.
“Όποιος (σ.σ.: εργολάβος) έχει παρανομήσει στο παρελθόν, να μην έχει το δικαίωμα συμμετοχής σε νέους διαγωνισμούς”, πρότεινε ο κ. Ζαρκινός που επισήμανε την παράκαμψη του ισχύοντος νομοθετικού πλαισίου, μέσω του καθεστώτος αυτού:
“Υπάρχουν συμβάσεις με εργολαβικές εταιρείες που υποκρύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες του αναθέτοντα και παρακάμπτουν το νόμο 4052 του 2012 για τις εταιρείες ΕΠΑ, δηλαδή ενοικιάσεως προσωπικού. Αυτές ανανεώνονται με μόνες κερδισμένους τους εργολάβους. πρέπει να σταματήσει αυτό το δουλεμπόριο και να γίνονται προσλήψεις από τον πραγματικό εργοδότη ώστε να πάψουν να βρίσκονται σε ομηρία εργαζόμενοι επί 10, 15, 20 χρόνια, οι οποίοι καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες”.
Στο ίδιο μήκος κύματος και η Μαρία Κοτρώνη, πρόεδρος του Πανελληνίου Συνδέσμου Εργαζομένων στο Φυσικό Αέριο, η οποία υπενθύμισε ότι οι εργολαβίες δεν είναι τίποτα άλλο παρά το παραπέτασμα που κρύβει ευέλικτες σχέσεις εργασίας με τους πραγματικούς εργοδότες, ενώ στους εργαζόμενους αυτούς, οι οποίοι δεν εντάσσονται καν στην συλλογική σύμβαση του κλάδου τους, δεν αναγνωρίζεται η προϋπηρεσία, κάτι που δημιουργεί τοξικό περιβάλλον και μεταξύ των εργαζομένων (αφού αυτοί είναι “δύο ταχυτήτων”).
“Καθώς παραμένει ίδιος ο πραγματικός εργοδότης (την ώρα που οι εργολάβοι αλλάζουν) το προσωπικό έχει όλα τα εχέγγυα να συνάψει κανονικές συμβάσεις δεδομένης της εμπειρίας και των προσόντων του και να πάψει να είναι διαρκώς σε κατάσταση ομηρίας”, συμπλήρωσε η ίδια.
Η πάγια θέση του Εργατικού Κέντρου Αθήνας (ΕΚΑ) είναι κατά των εργολαβιών, ανέφερε από την πλευρά του ο πρόεδρος του ΕΚΑ, Γιώργος Μυλωνάς και πρότεινε να επεκταθεί η (συν)ευθύνη και στα εργατικά ατυχήματα αλλά και την υπερωριακή απασχόληση (ως προς την τελευταία, η υπουργός Εργασίας, διαβεβαίωσε ότι θα περιλαμβάνεται στις υποχρεώσεις αυτού που αναθέτει ένα έργο).
Πρότεινε επίσης να τεθεί χρονικός προσδιορισμός στο διάστημα κατά το οποίο ένας εργοδότης θα μπορεί να χρησιμοποιεί εργολάβους, ώστε ο εργαζόμενος που εργάζεται για αρκετό καιρό να έχει το δικαίωμα απευθείας πρόσληψης, μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, από τον πραγματικό εργοδότη.
Το άρθρο για τις εργολαβίες θα λύσει προβλήματα, συμπλήρωσε η Γιώτα Λαζαροπούλου, Γενική Γραμματέας του Συλλόγου Εργαζομένων στην ΕΤΕ, προερχόμενων από την πρώην Εθνοdata και ως παράδειγμα της εργοδοτικής ασυδοσίας ανέφερε την περίπτωση μίας καθαρίστριας στην οποία η εργολαβική εταιρεία χρωστάει 3.800 ευρώ την ώρα που ο μισθός της είναι 200 ευρώ το μήνα!
“Η πραγματικότητα είναι ότι οι εργολαβικές είναι πολλές φορές επιχειρήσεις που πουλάνε αέρα και δεν έχουν εταιρική φήμη να διακινδυνεύσουν ενώ οι εργαζόμενοι είναι, πολλές φορές διασκορπισμένοι σε όλη τη χώρα, σε πολλές επιχειρήσεις, διαφορετικού κλάδου, κάτι που, μεταξύ άλλων, κάνει δύσκολη τη συλλογική δράση και οργάνωση των εργαζομένων”, υπογράμμισε η κ. Λαζαροπούλου.
Χαρακτήρισε έωλο το επιχείρημα του ΣΕΒ περί αύξησης του κόστους για τις επιχειρήσεις, “καθώς αυτή τη στιγμή υπάρχει το 10% ως κέρδος στον μεσάζοντα – εργολάβο” ενώ επανέλαβε ότι στον τραπεζικό τομέα, πολλές φορές, έχουν υπάρξει αφερέγγυοι εργολάβοι, με οφειλές προς εργαζόμενους.
Επικαλέστηκε ένα συγκεκριμένο παράδειγμα παρέμβασης του σωματείου στο οποίο ανήκε τότε, προς τη διεύθυνση ασφαλείας μεγάλης τράπεζας: «ο διευθυντής ασφαλείας, παραδέχτηκε ότι είναι προς το συμφέρον της τράπεζας, οι “σεκιουριτάδες” να αμοίβονται σύμφωνα με το νόμο. Όμως, μέχρι τώρα, δεν είχε δικαίωμα παρέμβασης σε τρίτη εταιρεία και τα χέρια του ήταν δεμένα. Με το συγκεκριμένο άρθρο του σχεδίου νόμου, τα χέρια του λύνονται».
Όπως ανέφερε η ίδια, το εν λόγω σχέδιο νόμο αποτελεί ένα “πρώτο λιθαράκι που θα ανοίξει τη συζήτηση για ένα καθεστώς το οποίο υπάρχει εδώ και 30 χρόνια και βγήκε στην επιφάνεια από τους ίδιους τους, μέχρι τώρα, αόρατους εργαζόμενους. Πρόκειται για ένα καθεστώς το οποίο συντηρεί το φαινόμενο της παρασιτικής επιχειρηματικότητας και είναι ο νούμερο ένα εχθρός της καινοτομίας στην οποία ομνύουν πολλά στελέχη επιχειρήσεων”…