Με αφορμή τις αντιρρήσεις στην επιβολή κανόνων στο καθεστώς των εργολαβιών και των υπεργολαβιών
Τάσος Γιαννόπουλος
Αναδημοσίευση από : /left.gr
«8.400 ευρώ πρόσθετο χαράτσι για κάθε μικρομεσαία επιχείρηση»: Το διαβάζεις και λες, δε μπορεί, αυτοί οι δογματικοί μαρξιστές που κυβερνούν θα επινόησαν πάλι κάποια ρύθμιση για να πλήξουν την υγιή επιχειρηματικότητα, την ώρα μάλιστα που «πουλάνε» το παραμύθι της εξόδου από τα μνημόνια και της ανάπτυξης.
Πρόκειται για τον υπότιτλο της ανακοίνωσης του ΣΕΒ, ο οποίος, προφανώς από αγωνία για τις «μικρομεσαίες επιχειρήσεις», καλεί την κυβέρνηση «να αποσύρει άμεσα τις διατάξεις του Υπουργείου Εργασίας για τις εργολαβίες-υπεργολαβίες»1 (ΕΔΩ αναλυτικά το σχετικό σχέδιο νόμου και ΕΔΩ το ρεπορτάζ του Left.gr όπου είχαμε προαναγγείλει τις συγκεκριμένες διατάξεις).
Τι είναι όμως αυτό το περίφημο “χαράτσι” το οποίο, σύμφωνα με τον ΣΕΒ, «θα δυσχεράνει τη λειτουργία του επιχειρηματικού περιβάλλοντος»;
Διαβάζουμε λίγο παρακάτω, στην ίδια ανακοίνωση: «με βάση το νέο πλαίσιο και υπολογισμούς του ΣΕΒ, επί πραγματικών δεδομένων, προκύπτει ότι κατά μέσο όρο μια αναθέτουσα επιχείρηση μεσαίου μεγέθους θα πρέπει να απασχολήσει ένα έμπειρο στέλεχος της περίπου 9 ημέρες πλήρους απασχόλησης το μήνα, απλά και μόνο για να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του νομοσχεδίου. Λαμβάνοντας δε υπ’ όψιν το μέσο ετησιοποιημένο κόστος (αμοιβές μόνον) του στελέχους αυτού, προκύπτει ετήσιο κόστος 8.400 € για ΚΑΘΕ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ (sic) αποκλειστικά και μόνο για την συμμόρφωση με τις απαιτήσεις του νομοσχεδίου».
Αν δεν έγινε κατανοητό, κάθε επιχείρηση, όχι μόνο φυσικά οι «μεσαίου μεγέθους» (;) αλλά και οι μεγάλες, οι οποίες αναθέτουν ένα έργο σε εργολάβο (και, όπως έχουμε αναφέρει στο αναλυτικό δημοσίευμα του Left.gr), κάνουν κατάχρηση στις εικονικές εργολαβίες), θα είναι υποχρεωμένες, μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου που ο ΣΕΒ καλεί να πεταχτεί στον κάλαθο των αχρήστων, να μεριμνούν για την καταβολή οφειλόμενων αποδοχών, ασφαλιστικών εισφορών και τυχόν οφειλόμενων αποζημιώσεων απόλυσης, αλλά για την αποζημίωση σε περίπτωση εργατικού ατυχήματος και την εφαρμογή των μέτρων υγείας και ασφάλειας.
Αν, δηλαδή, η τρίτη εταιρεία αθετήσει κάποια από τις υποχρεώσεις της, η επιχείρηση που της ανέθεσε το (εκάστοτε) έργο θα έχει την ευθύνη για την τήρηση της νομιμότητας απέναντι στα δικαιώματα των εργαζομένων, για τους οποίους δεν ψελλίζει σχεδόν τίποτα ο ΣΕΒ (ταξική πάλη το έλεγαν οι παλιοί).
Και για να κάνει αυτή την επίβλεψη, προκειμένου να μη βρεθεί υπόλογη απέναντι στους εργαζόμενους και το νόμο, η επιχείρηση που έχει αναθέσει ένα έργο θα απασχολεί (και θα πληρώνει μάλιστα κανονικά!), άκουσον – άκουσον, «ένα έμπειρο στέλεχός της», το οποίο θα ελέγχει αν η «εργολαβική» εταιρεία τηρεί τα συμφωνηθέντα.
Γιατί σε εισαγωγικά το «εργολαβική». Διότι, όπως «ξεχνάει» να αναφέρει ο ΣΕΒ, κυρίως οι μεγάλες εταιρείες (κινητής τηλεφωνίας, ασφαλιστικές εταιρείες, τράπεζες, κ.α.) «δανείζονται», στην πραγματικότητα προσωπικό από αυτού τους είδους τις εταιρείες, ικανοποιώντας τον διακαή τους πόθο να απασχολούν εργαζόμενους που δεν ανήκουν σε σωματείο, δεν καλύπτονται από συλλογική σύμβαση, μετατρέπονται εύκολα σε μερικής απασχόλησης, απολύονται πανεύκολα και ξαναπροσλαμβάνονται με χειρότερους όρους, αν χρειαστεί.
Αυτή την πρακτική, δηλαδή «την ανάθεση σε τρίτους-εξωτερικούς συνεργάτες», χαρακτηρίζει ο ΣΕΒ, στην ίδια ανακοίνωση, «πάγια και εξαιρετικά διαδεδομένη πρακτική της αγοράς».
Πράγματι, έτσι είναι και για αυτόν τον λόγο το υπουργείο Εργασίας επιχειρεί να βάλει ένα «φρένο» στην πρακτική αυτή, αναγκάζοντας ουσιαστικά τους εργολάβους και τους υπεργολάβους να αναλάβουν τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις τους απέναντι στους εργαζόμενους.
Οι εταιρείες αυτές, εμφανίζονται ως εταιρείες παροχής υπηρεσιών που είναι σε θέση να υλοποιήσουν έργα σε πολλούς και διαφορετικούς κλάδους και τομείς της οικονομικής σφαίρας. Η ίδια εταιρεία διατείνεται ότι είναι σε θέση να αναλάβει έργα Πληροφορικής, Τραπεζικού Τομέα, Τομέα Ασφαλιστικών εταιρειών, έργα φύλαξης, κ.α.
Η πραγματικότητα είναι κάπως διαφορετική και σίγουρα απέχει πολύ από την εικόνα της εύρυθμης λειτουργίας της αγοράς, η οποία, κατά τον ΣΕΒ, απειλείται από τις νομοθετικές παρεμβάσεις του υπουργείου: Οι εταιρείες εργολάβοι, που αναλαμβάνουν τα «έργα», λειτουργούν ως μεσάζοντες μεταξύ εργαζόμενου και πραγματικού εργοδότη και προσλαμβάνουν υπαλλήλους, οι οποίοι εργάζονται από την πρώτη ημέρα στις εγκαταστάσεις της Τράπεζας ή της ασφαλιστικής εταιρείας και οι οποίοι εργάζονται υπό την επίβλεψη και καθοδήγηση των στελεχών της Τράπεζας. Οι εταιρείες-εργολάβοι δεν ασκούν επίβλεψη του έργου, γιατί, πολύ απλά, δεν μπορούν. Είναι φύσει αδύνατο μία εταιρεία να έχει τεχνογνωσία σε πεδία τόσο διαφορετικά όσο η Πληροφορική, ο τομέας Καλλυντικών και Φαρμάκων, ο τομέας Ασφαλιστικών εταιρειών, ο Τραπεζικός τομέας κ.α. Οι εταιρείες αυτές δεν ασκούν έλεγχο πάνω στη παρεχόμενη εργασία για τους ίδιους λόγους. Πρόκειται, τελικά, για εικονικούς εργολάβους που αναλαμβάνουν εικονικές εργολαβίες, εξ΄’ ου και τα εισαγωγικά στη λέξη εργολαβικές.
*ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ: Outsourcing παντού;;;
Αν ο ΣΕΒ ζητεί μία «λύση», ώστε οι επιχειρήσεις να γλιτώσουν τοπροαναφερθέν “χαράτσι”, μία πρώτη (προς τις επιχειρήσεις) απάντηση θα ήταν: «σταματήστε τις εικονικές εργολαβίες, ώστε να πάψει και η ανάγκη “επίβλεψης” των εργολάβων»!
Αν, πάλι, φαίνεται μεγάλο το “χαράτσι”, το οποίο ο ΣΕΒ προϋπολογίζει με μεγάλη δόση αυθαιρεσίας, θα ήταν καλό να μας δώσει στοιχεία και για τα αναρίθμητα «φέσια» που έχουν «υποστεί» κατά καιρούς χιλιάδες εργαζόμενοι σε εργολαβικές εταιρείες, για τους οποίους μέχρι σήμερα δεν λογοδοτούσε ο πραγματικός εργοδότης τους.
Σε επικοινωνία με συνδικαλιστές του τραπεζικού κλάδου, στον οποίο οι αυθαιρεσίες κατά του «δανειζόμενου προσωπικού» αποτελούν χρόνια πληγή για τα εργασιακά δικαιώματα, μαθαίνουμε ότι υπάρχουν πολύ πρόσφατα παραδείγματα με καθαρίστριες μεγάλης τράπεζας απλήρωτες επί 14 μήνες αλλά και εργαζόμενους στην φύλαξη άλλης τράπεζας, οι οποίοι έμειναν στον αέρα και απλήρωτοι/ες από εργολαβική εταιρεία, χωρίς φυσικά να δούμε καμία ένδειξη ανησυχίας από την πλευρά του ΣΕΒ.
Επί της ουσίας, η ανακοίνωση του ΣΕΒ και η επίκληση από μέρους του, του «διαχειριστικού κόστους» για τις επιχειρήσεις, στην πραγματικότητα φανερώνει την αλλεργία, από θέση αρχής, της εργοδοσίας σε οτιδήποτε (νομοθετική ρύθμιση, συνδικαλιστική παρέμβαση κ.λπ.) συμβάλλει λίγότερο ή περισσότερο στην προστασία των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Είπαμε, ταξική πάλη…
******
1 Σημειώνεται ότι, το υπουργείο Εργασίας απάντησε στον ΣΕΒ, ξεκαθαρίζοντας ότι η νομοθέτηση κανόνων για τις εργολαβίες θα προχωρήσει και τονίζοντας ότι «όσοι επιθυμούν “τυφλά σημεία” και “μαύρες τρύπες” στα εργατικά δικαιώματα, όσοι θέλουν εργαζόμενους πολλών ταχυτήτων για τη μεγιστοποίηση του κέρδους τους θα δυσαρεστηθούν».
Σε νέα ανακοίνωσή του, ο ΣΕΒ, επανέρχεται στο ζήτημα αναφέροντας:
