Αθήνα, 30 Δεκέμβρη 2024
Φίλες και φίλοι,
δεν έχω πρόθεση να χαλάσω κανενός σας την εορταστική ατμόσφαιρα.
Έχω χρέος όμως σαν Γενικός Γραμματέας της ΓΣΕΕ να μιλήσω για τον δοκιμαζόμενο κόσμο της εργασίας, για το δίκιο του και το άδικο που υφίσταται.
Με βάση αυτό τον μικρό πρόλογο, επιτρέψτε μου να πω ότι μεθαύριο πρωτοχρονιά σε εκατομμύρια σπίτια εργαζομένων αλλά και απόμαχων της δουλειάς,
το εορταστικό τραπέζι θα είναι φτωχό, πολύ φτωχό.
Θα λείπουν βασικά αγαθά όπως λείπουν κάθε μέρα.
Στα ίδια σπίτια θα λείπει η θέρμανση, όπως λείπει κάθε μέρα.
Θα υπάρχει παγωνιά και στα σπίτια και στις καρδιές.
Ο λόγος που συμβαίνει αυτό δεν είναι γιατί δεν φτάνουν τα αγαθά, το ψωμί, η θέρμανση για όλους.
Απεναντίας.
Ο λόγος που συμβαίνει αυτό είναι γιατί την ώρα που 2.658.000 συνάνθρωποί μας ζουν κάτω από το όριο φτώχειας,
το 1% των εκλεκτών της ελληνικής κοινωνίας, η ΕΛΙΤ και η πλουτοκρατία της χώρας κατέχει και απολαμβάνει το 25% του πλούτου της χώρας και
το 10% των εκλεκτών κατέχει και απολαμβάνει το 55% του πλούτου!
Αυτή η τεράστια κοινωνική ανισότητα, αυτή η τεράστια κοινωνική αδικία,
είναι γέννημα του βάρβαρου, του άδικου, του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος, του συστήματος της εκμετάλλευσης του ανθρώπου,
και φυσικά της νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης της Ν.Δ. που το υπηρετεί πιστά λειτουργώντας ως εντολοδόχος του ΣΕΒ,
ο οποίος ΣΕΒ δεν είναι κοινωνικός εταίρος μας, αλλά στυγνός εκμεταλλευτής μας που τα κέρδη των μελών του εδράζονται πάνω στο αίμα και τον ιδρώτα του κόσμου της εργασίας.
Φίλες και φίλοι,
κλείνοντας αυτό το μικρό μήνυμα, επιτρέψτε μου με αίσθημα ευθύνης και σεβασμού να σας πω ότι εάν θέλουμε να αλλάξει αυτή η τεράστια αδικία, ας μην περιοριστούμε στις ευχές για μια καλή χρονιά.
ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ πρέπει να αγωνιστούμε.
Και οι πρώτοι που πρέπει να το κάνουμε είμαστε εμείς οι συνδικαλιστές – η ΓΣΕΕ, δίνοντας νόημα και περιεχόμενο στην τιμητική λέξη συνδικαλιστής.
Με λόγο καθαρό, με λόγο ΤΑΞΙΚΟ γιατί σε ταξική κοινωνία ζούμε, πρέπει να βγούμε μπροστά και μαζί με το αίτημα –γιατί δεν πρέπει να είναι περασμένα ξεχασμένα ούτε στιγμή– της κατάργησης κάθε αντεργατικής διάταξης που πέρασε, όπως της κατάργησης του 8ωρου, της κατάργησης του πενθήμερου και δεκάδων άλλων, πρέπει να βάζουμε εδώ και τώρα το αίτημα της αναδιανομής του εθνικού πλούτου. Έχουν δικαίωμα και οι εργαζόμενοι να μπορούν να ζουν αξιοπρεπώς. Η ζωή δεν είναι μόνο για τους λίγους και εκλεκτούς. Η ζωή είναι για όλους μας και επειδή αυτό κανένας δεν θα μας το χαρίσει παρά μονάχα με αγώνα θα τον κατακτήσουμε, εύχομαι Καλή Χρονιά και καλούς αγώνες!!