Στη Ρόδο βουλιάζει η εργασιακή μας αξιοπρέπεια!

Δεν είναι όμως μόνο η Ρόδος, ούτε το συγκεκριμένο περιστατικό, που μας κάνουν να λέμε πως οι εργασιακές συνθήκες στον ελληνικό τουρισμό καταπατούν την εργασιακή και κατ’ επέκταση την ανθρώπινη αξιοπρέπεια των εργαζομένων.

Εκτός από τον συνάδελφο που σχεδόν κολυμπώντας σερβίρει πελάτες, οι οποίοι κάθονται σε ξαπλώστρες εντός της θάλασσας (άραγε είναι νόμιμη αυτή η δραστηριότητα;!;!), υπάρχουν χιλιάδες ακόμα (ας μην ξεχνάμε πως μιλάμε για έναν κλάδο που απασχολεί 600.000 εργαζόμενους) που δεινοπαθούν για να βγάλουν το μεροκάματό τους!

Από τις καμαριέρες που πιέζονται να καθαρίσουν 30+ δωμάτια την ημέρα, μέχρι τους συναδέλφους στη λάντζα, τους σερβιτόρους στην άμμο που λιποθυμούν από τα εξαντλητικά ωράρια και τις υψηλές θερμοκρασίες, νέες, νέους και ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας που εργάζονται 12 και 13 ώρες την ημέρα με ένα ή κανένα ρεπό. Με ένσημα μισά ή και καθόλου (τί να τα κάνουμε άλλωστε τα ένσημα; ο ΕΦΚΑ είμαστε;;). Με δώρα, άδειες, επιδόματα που πολλοί δεν θα πάρουν. Με συνθήκες ομηρίας που κάποιοι θα βρίσκονται να τους χρωστούν μισθούς ενός ή και δύο μηνών για να μη φύγουν στα μισά της σεζόν (γιατί να φύγουν άραγε…). Και μέσα σε όλα αυτά μια πολιτεία που πέρυσι και πρόπερσι μας μίλαγε για τεμπέληδες εργαζόμενους που συνήθισαν στα επιδόματα (ο τύπος που τα έλεγε αυτά σήμερα είναι Υπ. Εργασίας!!!).

Όλα αυτά συνθέτουν το κολλάζ του σύγχρονου ελληνικού τουρισμού, ο οποίος έχει βαλθεί να μας εκπλήσσει διαρκώς αρνητικά. Όλα αυτά μπορούν να εξηγήσουν γιατί πολλοί νέοι και πολλές νέες φτιάχνουν μια βαλίτσα και φεύγουν ρίχνοντας μαύρη πέτρα πίσω τους. Όλα αυτά μπορούν να τεκμηριώσουν γιατί η εργασιακή μας αξιοπρέπεια βουλιάζει καθημερινά.

Όλα αυτά, όμως, μας δείχνουν πως ως εργαζόμενες & εργαζόμενοι έχουμε και την ευθύνη να σταθούμε απέναντι σε τέτοιες συνθήκες και να παλέψουμε για να αλλάξουμε το παρών της ζωής μας. περισσότερο από το μέλλον