Είμαστε στις αρχές του 21ου αιώνα και οι γυναίκες εξακολουθούν να είναι ο πιο αδύναμος κρίκος στην αλυσίδα της εκμετάλλευσης, παραμένοντας ακόμα και στις πλουσιότερες χώρες οι φτωχότερες και πιο έντονα εκμεταλλευόμενες. Στις 8 Μάρτη τιμούμε τις γυναίκες εργάτριες στην κλωστοϋφαντουργία της Νέας Υόρκης που το 1857 κατέβηκαν σε απεργία. Ήταν 29 χρόνια πριν την μεγάλη απεργία του Σικάγο (1886) και ζητούσαν εξίσωση των συνθηκών του χρόνου εργασίας και των μισθών με αυτούς των ανδρών. Αιτήματα που ακόμα και σήμερα είναι επίκαιρα!
Την χρονιά που πέρασε είδαμε τις γυναίκες στο Ιράν να εξεγείρονται ενάντια στο θεοκρατικό καθεστώς, γυναίκες και άντρες μαζί να διαδηλώνουν με το ελπιδοφόρο σύνθημα «Γυναίκα-Ζωή-Ελευθερία». Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού είχαμε την αδιανόητη απόφαση του αμερικανικού Ανώτατου Δικαστηρίου να αναστέλλει την συνταγματική προστασία των αμβλώσεων.
Τα αιτήματα για ισότητα είναι και θα εξακολουθούν να είναι επίκαιρα όσο οι κοινωνίες μας βασίζονται στα κέρδη των λίγων και στην εκμετάλλευση των πολλών. Οι γυναίκες σε αυτό το σύστημα έχουν να ανταποκριθούν σε διπλό βάρος, με ατελείωτες υποχρεώσεις –μέσα και έξω από το σπίτι – 24 ώρες το 24ωρο, 365 ημέρες τον χρόνο. Κάθε νόμος της κυβέρνησης της ΝΔ που καταργεί εργασιακά δικαιώματα, ιδιωτικοποιεί δημόσιες υπηρεσίες και διαλύει το κοινωνικό κράτος προσθέτει ακόμα μεγαλύτερο βάρος στων γυναικών τις πλάτες.
Αν και πολλές γυναίκες βρίσκουν το θάρρος να καταγγείλουν και βλέπουν το φως της δημοσιότητας, πολλές περιπτώσεις κακοποίησης, χρειάζονται πολλά ακόμα βήματα ώστε να αποδοθεί δικαιοσύνη και πολύ περισσότερα για να εξαλειφθούν τέτοια φαινόμενα.
Στους χώρους δουλειάς, τα κρούσματα κακοποίησης ή/και παρενόχλησης δεν είναι μεμονωμένα και ο τρόπος σωστής αντιμετώπισης είναι ακόμα ζητούμενο. Θα χρειαστεί ακόμα μεγαλύτερη ενεργοποίηση των συνδικάτων, και των γυναικών μέσα σε αυτά με ισότιμη συμμετοχή τους στα ψηφοδέλτια και στα όργανα των σωματείων, για να έχουμε απτά αποτελέσματα.
Η αδιαφορία με την οποία αντιμετωπίζεται από την κυβέρνηση η ανθρώπινη ζωή, πόσο μάλλον η ανθρώπινη -και η γυναικεία- αξιοπρέπεια, όπως είδαμε και από τις συνθήκες που οδήγησαν στο τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη, δείχνουν την ανάγκη για μεγαλύτερη διεκδικητικότητα, αποφασιστικότητα και αγωνιστικότητα.
Την Τετάρτη 8 Μάρτη, διαδηλώνουμε και διεκδικούμε:
- Ίση αμοιβή για ίση εργασία – ίσες ευκαιρίες σε γυναίκες και άντρες, μείωση του έμφυλου χάσματος στις αμοιβές και τις συντάξεις
- Δωρεάν παιδικούς σταθμούς στους χώρους εργασίας
- Επανασύσταση της Γραμματείας Ισότητας των Φύλων ως αυτοτελή, διακριτή δημόσια υπηρεσία.
- Ενίσχυση των δημόσιων υπηρεσιών:
- Δημόσια, δωρεάν, ποιοτική υγεία
- Δημόσιες δωρεάν υπηρεσίες κοινωνικής φροντίδας
- Δημόσιες δωρεάν υπηρεσίες στήριξης, για τα θύματα της έμφυλης και ενδοοικογενειακής βία (ψυχολογική, νομική, οικονομική και κοινωνική στήριξη)
- Παροχή παιδικών κατασκηνώσεων και υπηρεσιών δημιουργικής απασχόλησης για τα παιδιά
- Μείωση του χρόνου εργασίας για καλύτερη εξισορρόπηση οικογενειακής και επαγγελματικής ζωής, θέσπιση της άδειας περιόδου.
- Ένταξη στην εκπαίδευση της σεξουαλική αγωγής και μαθημάτων για την ισότητα των φύλων.
- Νομική αναγνώριση του όρου γυναικοκτονία
Kαλούμε τα Νομαρχιακά Τμήματα της ΑΔΕΔΥ τα Εργατικά κέντρα, τις Ομοσπονδίες και τα Σωματεία να αναδείξουν με κάθε τρόπο την παγκόσμια μέρα των γυναικών και τα σύγχρονα αιτήματα της εργαζόμενης γυναίκας, οργανώνοντας συζητήσεις κι εκδηλώσεις στα σχολεία, στα νοσοκομεία, στους δήμους, στα Υπουργεία και σε όλους τους χώρους εργασίας.
Συμμετέχουμε στη Στάση Εργασίας που έχει προκηρύξει η ΑΔΕΔΥ (από τις 12:00 μέχρι τη λήξη του ωραρίου εργασίας) και το ΕΚΑ (από τις 12:00 μέχρι τις 16:00), στη συγκέντρωση στην πλατεία Κλαυθμώνος, στη 1:00μμ, και στην πορεία προς το Σύνταγμα.