Με βαθιά θλίψη και συγκίνηση, αποχαιρετούμε τον συνάδελφο Κώστα Καζάκο, που έφυγε από τη ζωή την Τρίτη 13 Σεπτέμβρη.
Γεννήθηκε το 1935 στον Πύργο Ηλείας. Σπούδασε στο Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν. Οι ρόλοι που ερμήνευσε τόσο στο θέατρο όσο και τον κινηματογράφο, πάμπολλοι. Από την πρώτη του εμφάνιση στον “Κύκλο με την κιμωλία” στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης μεχρι τον “Εχθρό λαό” και τον “Γαλιλαίο”. Κομμάτι της ιστορίας του λαού μας είναι και η παράσταση-σύμβολο του αντιδικτατορικού αγώνα «Το μεγάλο μας τσίρκο», που όπως ο ίδιος μας είχε αφηγηθεί κατά τη διάρκεια του ιστορικού περιπάτου για τα 100 χρόνια του ΣΕΗ, κάθε παράσταση ήταν αφορμή για να μπορεί να εκφράζεται ο λαός, να εναντιώνεται και να ξεσπά. Το εμβληματικό σύνθημα «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία» ακούστηκε για πρώτη φορά σε αυτή την παράσταση.
Όσοι συνεργαστήκαμε μαζί του δεν μπορούμε να μη θυμόμαστε τον ατελείωτο πλούτο γνώσης, την τεράστια αγάπη του για τον ηθοποιό και το θέατρο, τα οποία πάντα μοιραζόταν απλόχερα με όλους τους συναδέλφους παλιούς και νεότερους.
Η ζωή του και η τέχνη του πάντα άρρηκτα συνδεδεμένη με τους αγώνες και τις αγωνίες του λαού. Άλλωστε και η επιλογή των έργων του πάντα είχε αυτό το χαρακτήρα. Να μιλήσει στον, αλλα και με τον κόσμο. Η πίστη του ότι ο καλλιτέχνης είναι κομμάτι της κοινωνίας, από αυτή εμπνέεται και αυτή οφείλει να εμπνέει τον καθοδηγούσε σε όλη τη θεατρική του πορεία. Στρατευμένος και στη ζωή του έχει τελέσει βουλευτής του Κομμουνιστικου Κόμματος Ελλάδας
Έχει κατακτήσει τη θέση του στη μνήμη όλων μας, καθώς επιτέλεσε το έργο του σαν πραγματικός καλλιτέχνης. «Το θέατρο σίγουρα δεν μπορεί να αλλάξει τον κόσμο, μπορεί όμως να αλλάζει τους ανθρώπους» έλεγε και με το έργο του αυτό έκανε.
Το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια στη γυναίκα του Τζένη, στα παιδιά και τα εγγόνια του.
Ο Κώστας Καζακος δώρισε το σώμα του στην ιατρική σχολή Αθηνών και τους φοιτητές για την εκπαίδευση τους.
Την Δευτέρα 19/9, στις 19.00, η οικογένεια του μαζί με την ΚΕ του ΚΚΕ θα πραγματοποιήσουν αποχαιρετιστήρια τελετή στο αίθριο της έδρας ΚΕ του ΚΚΕ στον Περισσό.
Επίσης, δυστυχώς, το πρωί της Τετάρτης 14 Σεπτεμβρίου, πέθανε η σπουδαία συνάδελφός μας Ειρήνη Παπά, σε ηλικία 93 ετών. Στη σταδιοδρομία της, που μας αφησε σπουδαία παρακαταθήκη τις ερμηνείες της, αναμετρήθηκε με σημαντικούς ρόλους του θεάτρου και του κινηματογράφου και ήταν από τις λίγες ελληνίδες ηθοποιούς που αναγνωρίστηκαν διεθνώς.
Ο Πορτογάλος σκηνοθέτης Μανοέλ Ντε Ολιβέιρα, είχε πει ότι είναι «η πανέμορφη και μεγαλοπρεπή φιγούρα που ενσαρκώνει τη γυναικεία ψυχή στη βαθύτερη έκφραση της και η εικόνα της Ελλάδας όλων των εποχών».
Η Ειρήνη Παπά ξεκίνησε από την ηλικία των 15 ετών ως ραδιοφωνική παραγωγός, τραγουδίστρια και χορεύτρια σε διάφορες εκδηλώσεις. Παρακολούθησε μαθήματα υποκριτικής στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου.
Στο θέατρο πρωτοεμφανίστηκε το 1948, στην επιθεώρηση των Σακελλάριου-Γιαννακόπουλου «Άνθρωποι… Άνθρωποι» στη Λυρική Σκηνή, και την ίδια χρονιά έπαιξε στην πρώτη της ταινία, που ήταν οι «Χαμένοι άγγελοι» του Νίκου Τσιφόρου.
Τρεις από τις ταινίες στις οποίες η Ειρήνη Παπά πρωταγωνίστησε προτάθηκαν για Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας, με την γαλλόφωνη «Ζ» του Κώστα Γαβρά να το κατακτά, ενώ υποψήφιες υπήρξαν επίσης και δύο ελληνικές ταινίες, μεταφορές στην μεγάλη οθόνη αρχαίων τραγωδιών, η «Ηλέκτρα» και η «Ιφιγένεια».
Συμμετείχε σε πολλές χολιγουντιανές παραγωγές, ενώ πρωταγωνίστησε και στο θέατρο Μπρόντγουεϊ το 1967.
Στην Ιταλία, συνεργάστηκε με πολλούς Ιταλούς σκηνοθέτες και οι Ιταλοί την αγάπησαν, λέγοντας Bella Greca και Irene Nostra (δηλ. «η δικιά μας Ειρήνη»). Στην Ιταλία κατέφυγε τα χρόνια της χούντας, δεδομένου ότι ήταν υποστηρίκτρια του κομμουνισμού.
Στην Πορτογαλία, ίδρυσε θέατρο για να παίζονται αρχαίες τραγωδίες.
Το 2000, τιμήθηκε με τον τίτλο «Γυναίκα της Ευρώπης» και το 2009, με τον Χρυσό Λέοντα Μπιενάλε του Θεάτρου της Βενετίας, ενω είχε τιμηθεί και με τον τίτλο του επίτιμου διδάκτορα στο Πανεπιστήμιο Τορ Βεργκάτα της Ρώμης στην Ιταλία. Συνολικά, έλαβε περισσότερες από 24 τιμητικές διακρίσεις και βραβεία.
Θα τη θυμόμαστε για την προσφορά και τις ερμηνείες της, όπως επίσης για την παρακαταθήκη του πολιτιστικού χώρου “ΤΟ ΣΧΟΛΕΊΟΝ” , όπου πλέον φιλοξενείται η δραματική σχολή του Εθνικού θεάτρου και το ανοιχτό θέατρο που φιλοξενεί τις θερινές παραγωγές, επίσης, του Εθνικού θεάτρου.
—-
Καλό τους ταξίδι!