Συνεχίζονται οι αντιδράσεις με αμείωτο ρυθμό για την αποφυλάκιση Λιγνάδη, με βασικό σύνθημα “ΒΙΑΣΤΗΣ ΕΙΝΑΙ”

      Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Συνεχίζονται οι αντιδράσεις με αμείωτο ρυθμό για την αποφυλάκιση Λιγνάδη, με βασικό σύνθημα “ΒΙΑΣΤΗΣ ΕΙΝΑΙ”

Με αμείωτο ρυθμό συνεχίζονται οι αντιδράσεις για την αποφυλάκιση Λιγνάδη. Θα επιχειρήσουμε μια σύνοψη όσων έχουν γίνει το τελευταίο δεκαήμερο, από την ανακοίνωση της αποφυλάκισής του. Αν και είναι βέβαιο ότι έχουν γίνει τόσες πολλές παρεμβάσεις πανελλαδικά σε θεατρικές παραστάσεις, μουσικές συναυλίες και ακτιβισμούς σε διάφορους χώρους, που είναι αδύνατο να τις συμπεριλάβουμε όλες.

Η αρχή έγινε την Παρασκευή 15 Ιουλίου  στην Μικρή Επίδαυρο, στο Θέατρο Δάσους στην Θεσσαλονίκη, στο Ναύπλιο,  στην Καλαμάτα και ακολούθησε την επόμενη μέρα, Σάββατο 16 Ιουλίου,  η Μεγάλη Επίδαυρος και η συνέχεια είναι ήδη γνωστή, δεκάδες αναγνώσεις του κοινού κειμένου και αναρτήσεις πανό.


Κότσιρας – Νταλάρας στη χθεσινή 25/7 συναυλία στο θέατρο Άλσους. Είναι σημαντικό να παίρνουμε θέση, λέει ο Γ. Κότσιρας και συνεχίζει: «Όταν οι νόμοι ερμηνεύονται κατά τέτοιο τρόπο που αφήνουν ελεύθερους δολοφόνους και παιδοβιαστές, τότε η δημοκρατία μας έχει πρόβλημα».


Ακολουθεί το κοινό κείμενο που συνυπογράφεται από όλα τα καλλιτεχνικά σωματεία:

«Στις 13 Ιουλίου 2022 ο Δημήτρης Λιγνάδης, πρώην διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου, δάσκαλος και διευθυντής επί δεκαετιών στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου και του Αρσάκειου σχολείου, κρίθηκε ένοχος για δύο βιασμούς σε βάρος ανηλίκων. Καταδικάστηκε πρωτοδίκως σε 12 χρόνια φυλάκισης χωρίς αναγνώριση ελαφρυντικών. Παρόλο που παρέμεινε προφυλακιστέος για ενάμιση χρόνο καθώς αρχικά είχε κριθεί, με αναλυτικό σκεπτικό και αιτιολογία, ως επικίνδυνος και ενώ δεν είχε ακόμα δικαστεί, τρεις ώρες μετά την οριστική καταδίκη του κρίθηκε ότι δεν είναι πλέον επικίνδυνος και ως εκ τούτου αφέθηκε ελεύθερος.

Οι δικαστικές αποφάσεις εκδίδονται στο όνομα του Ελληνικού λαού. Ως εκ τούτου οφείλουν να είναι ευθυγραμμισμένες προς το κοινό περί δικαίου αίσθημα. Το συγκεκριμένο δικαστήριο με προεδρεύουσα την κυρία Παναγιώτα Γιούπη, όχι μόνο δεν έκλεισε τον ένοχο παιδοβιαστή στη φυλακή, όχι μόνο δεν δικαίωσε ένα ολόκληρο κοινωνικό κίνημα με ζητούμενο την αξιοπρέπεια και την ελευθερία, αλλά επιπλέον ανέχτηκε επί μήνες στη δικαστική αίθουσα να διασύρονται τα θύματα, οι συνοδοί τους, οι μάρτυρες, οι δημοσιογράφοι και ολόκληρος ο πνευματικός κόσμος των καλλιτεχνών ως μέτριοι, επαγγελματίες ομοφυλόφιλοι, σκευωροί και λαοπλάνοι. Αν συμβαίνουν όλα αυτά σε μια δικαστική αίθουσα με όλα τα φώτα στραμμένα πάνω της ανατριχιάζουμε στην ιδέα τί συμβαίνει με τα φώτα κλειστά.

Οι ηθοποιοί, οι μουσικοί, οι τεχνικοί, οι άνθρωποι που δουλεύουμε απόψε εδώ για όλους εσάς, από τις 13 Ιουλίου είμαστε εκτεθειμένοι.

Εκτεθειμένοι σε μια χώρα που ανεχόμενη τέτοιες αποφάσεις καταπατά το αυτονόητο δικαίωμά μας στην αλήθεια, στο δίκιο, στα σώματά μας, το δικαίωμα μας στην κοινή λογική.

Από τις 13 Ιουλίου και για κάθε μέρα που ο Δημήτρης Λιγνάδης κυκλοφορεί ελεύθερος, όχι μόνο εμείς, αλλά ολόκληρη η Ελληνική κοινωνία κλείνεται φυλακή.

Ως άνθρωποι του πολιτισμού, πολίτες της Ελλάδας, πατεράδες και μανάδες παιδιών που μεγαλώνουν εδώ, ζητάμε την άμεση άρση του ανασταλτικού χαρακτήρα της καταδικαστικής απόφασης.

Θέλουμε τα θύματα του Λιγνάδη, όσα βρήκαν το κουράγιο να μιλήσουν αλλά και όσα ακόμα το ψάχνουν, να συνεχίσουν να ζουν ανάμεσά μας χωρίς φόβο και ντροπή. Θέλουμε το υπέρτατο αγαθό της δημοκρατίας μας, η ελευθερία, να αφαιρείται από αυτόν που αμετανόητα βιάζει τα παιδιά μας. Θέλουμε η γενναία απόφαση της καταδίκης του ενόχου σε 12 χρόνια φυλάκιση να είναι κυριολεκτική. Θέλουμε να ζούμε σε έναν τόπο που η δικαιοσύνη θα λάμπει αντίστοιχα της ομορφιάς του και θέλουμε ο ήλιος της να πάψει επιτέλους να είναι νοητός.

ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΕ ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ

Ο ΕΝΟΧΟΣ ΓΙΑ ΔΥΟ ΒΙΑΣΜΟΥΣ ΠΑΙΔΙΩΝ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΓΝΑΔΗΣ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΛΛΗΝΩΝ ΗΘΟΠΟΙΩΝ

ΠΑΝΕΛΛHΝΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔIΑ ΘΕAΜΑΤΟΣ ΑΚΡΟΑΜΑΤΟΣ

ΕΝΩΣΗ ΛΥΡΙΚΩΝ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΘΕΑΤΡΟΥ

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΑΠΑΣΧΟΛΟΥΜΕΝΩΝ ΣΕ ΖΩΝΤΑΝΕΣ ΟΠΤΙΚΟΑΚΟΥΣΤΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΕΘΝΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ

ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΚΗΝΟΘΕΤΩΝ

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΩΝ ΜΟΥΣΙΚΩΝ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΟΡΦΕΑΣ

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ ΧΟΡΟΥ

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΟ ΘΕΑΜΑ ΤΗΝ ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΑΝΩΝ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΕ

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΟ ΚΘΒΕ ΠΑΣΗΣ ΦΥΣΕΩΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ

ΕΝΩΣΗ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΩΝ ΕΛΛAΔΑΣ

ΕΝΩΣΗ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΣΤΩΝ ΒΟΡΕΙΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

ΕΝΩΣΗ ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ Ο.Τ.»


“Ο σκύλος, η νύχτα και το μαχαίρι”


“Ελένη” του ΚΘΒΕ στη Θεσσαλονίκη


Φεστιβάλ Παπάγου θεατρική παράσταση Συννυφάδες 20/7


θέατρο Ταράτσα Λαμπέτη Δώρο γενεθλίων 19/7


Στη Μικρή Επίδαυρο στην παράσταση “Ρίζες από Βαμβακι”


στο φεστιβάλ του Rapdunk στα Λιπάσματα 20/7


Βέβηλος


Θανάσης Παπακωνσταντίνου Κατράκειο Νίκαιας: Η δικαιοσύνη είναι ταξική και τοξική


Προσπαθώ μέσα από την Τέχνη να κρατήσω την ψυχή μου υγιή και τον νου μου οξυδερκή, να εξυψωθώ και να παρασύρω μαζί μου κι άλλους ανθρώπους σε ανώτερες συναισθηματικές δονήσεις. Αρκούν ωστόσο λίγα λεπτά για να κατακλυστώ με θυμό από τις αποφάσεις της ελληνικής Δικαιοσύνης. Η ελεύθερη κυκλοφορία του Λιγνάδη κάπου ανάμεσα μας, κάπου ανάμεσα στα παιδιά σας, οι τηλεντρόγκες, οι συγκαλύψεις, οι χυδαίοι δικηγόροι και οι άλλο τόσο ανόητοι συνάδελφοί μου που έχουν άποψη περί του τι είναι βιασμός και πώς θα έπρεπε να τιμωρείται, με λυπεί βαθύτατα.


Dionysis Atzarakis


“Ηλέκτρα” στην Αλεξανδρούπολη


Προμηθέα Δεσμώτη” στον Δίον


Ο Φιλοκτήτης στο Ρέθυμνο


Λίγα λεπτά πριν την πρεμιέρα του Ονείρου Καλοκαιρινής Νύχτας, στο Θέατρο Αυλιδείας Αρτέμιδος:


ΝΑΥΠΛΙΟ: ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΗΘΟΠΟΙΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΛΙΓΝΑΔΗ 15/7/2022


Το viral τραγούδι του Πάνου Βλάχου για τον Λιγνάδη: «Βαράτε παλαμάκια σ’ όποιον π**γε παιδάκια»


Από τη συναυλία της Μαρίας Φαραντούρη στην Αρχαία Ελεύθερνα 22/7


Στο Αρχαίο Θέατρο Φιλίππων στην Καβάλα παράσταση του ΚΘΒΕ “Αριστοφάνης Ηρώνδας Contra Tempo”



Τέλος αξίζει να αναφέρουμε ότι και οι σπουδαστές και οι σπουδάστριες του Εθνικού, με ανακοίνωσή τους, σπάνε τη σιωπή τους σχετικά με τον πρώην Διευθυντή της σχολής τους.

«Τι είναι δίκαιο και τι άδικο; Δύο μέτρα και δύο σταθμά: ο νόμος επιτρέπει… η δικαιοσύνη εκτελεί. Η εξουσία καθορίζει αυθαίρετα και με ιδεοληψία ποιο άτομο είναι επικίνδυνο και ποιό όχι: Ο Π. Φιλιππίδης τίθεται σε περιοριστικούς όρους αντί της μέχρι τώρα προσωρινής κράτησης του, επειδή “είναι ανεπιθύμητος στους θεατρικούς χώρους γιατί οι συνεργάτιδες του είναι ενημερωμένες και άρα υποψιασμένες”, αποφυλακίζεται ο δολοφόνος του Αλέξη Γρηγορόπουλου, ο ιδιοκτήτης και οι επικεφαλείς της γαλακτοβιομηχανίας “Ήπειρος” οι οποίοι καταδικάστηκαν για ανθρωποκτονία εξ αμελείας με ποινή μόνο ενός έτους με αναστολή, γίνεται δεκτό το αίτημα αναστολής της ποινής του μεσίτη δολοφόνου στην υπόθεση του Ζακ Κωστόπουλου, αποφυλακίζεται ο Δ. Λιγνάδης (μολονότι καταδικάστηκε για δύο βιασμούς ανηλίκων). Όλα αυτά μέσα σε δύο μήνες και ενώ την ίδια στιγμή δεν γίνεται δεκτό το αίτημα αποφυλάκισης του απεργού πείνας Γ. Μιχαηλίδη, επειδή στην δικη του περίπτωση μόνο, το να είσαι αναρχικός σε καθιστά επικίνδυνο και ικανό για μελλοντικά εγκλήματα και αυτό είναι ασυγχώρητο.

Ποιός θα άντεχε να τον κυβερνούν
άτομα που διορίζουν
βιαστές σε θέσεις εξουσίας;

Οι σπουδαστές και οι σπουδάστριες των τμημάτων σκηνοθεσίας και της υποκριτικής της Ανωτέρας Δραματικής Σχολής Εθνικού Θεάτρου δηλώνουμε την αγανάκτηση μας για έναν κόσμο που έχει σαπίσει. Στον κόσμο αυτό η εξουσία μας θεωρεί υποκριτές και τσαρλατάνους σε ένα τσίρκο που της χαϊδεύει τα αυτιά, μας εναποθέτει όποτε επιθυμεί επιδόματα, μειώνει τις επιχορηγήσεις στα καλλιτεχνικά σχήματα, δεν αναγνωρίζει την θεατρική εκπαίδευση ως ισότιμη με τις υπόλοιπες εκπαιδευτικές βαθμίδες και συνεχίζει να επιτρέπει ασύστολα την ανασφάλεια στην εργασία μας.

Πού εδράζεται η αιτιολόγηση μιας δικαστικής απόφασης;
Ποιό είναι το χρέος ενός ανθρώπου απέναντι στην συστημική αδικία;

Τα τελευταία δύο χρόνια στην Ελλάδα, άτομα με κουράγιο και πολύ πόνο, έσπασαν τη σιωπή τους και προσπάθησαν από κοινού να αλλάξουνε όχι τόσο τους νόμους και τους κώδικες δεοντολογίας αλλά κυρίως την κουλτούρα βιασμού, παρενόχλησης και πατριαρχικής επιβολής που υπήρχε και υπάρχει στην κοινωνία μας.

Η απόφαση αποφυλάκισης του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου για την υπόθεση βιασμών του πρώην καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου και καθηγητή στην σχολή μας Δημήτρη Λιγνάδη δεν μας ρίχνει από τα σύννεφα. Μπορούμε να πούμε μάλιστα πως περιμέναμε μια τέτοια τροπή.

Το κράτος μέσω του αντιδραστικού νομικού πλαισίου του διώκει νεαρούς με πολιτική ιδεολογία, κομμουνιστές συνδικαλιστές όταν απεργούν, θηλυκότητες και τρανς άτομα όταν παρενοχλούνται και δεν μπορούν να το “αποδείξουν”, αλληλέγγυους/ες που σώζουν ανθρώπους στο Αιγαίο, αφήνει ελεύθερους δολοφόνους παιδιών, φτωχοποιεί τον πληθυσμό και στήνει εορτασμούς εθνικής υπερηφάνειας.

Δεν είχαμε ποτέ την ψευδαίσθηση ότι ο κόσμος είναι αγγελικά πλασμένος, ούτε πως η μελλοντική καλλιτεχνική μας εργασία είναι μεταφυσική αποστολή. Ωστόσο προβληματιζόμαστε και σκεφτόμαστε δυνατά. Πόσο ακόμα θα θεωρείται αρετή να σωπαίνουμε, να περιμένουμε και να επιδεικνύουμε σοβαρότητα, να μην επηρεαζόμαστε από τα τεκταινόμενα και να δημιουργούμε έργα “νηφάλια, ώριμα και με σεβασμό”;

Επισημαίνουμε ακριβώς την απολιτικοποίηση της θεατρικής και εν γένει της καλλιτεχνικής κοινότητας, και γι αυτό συντασσόμαστε με τους αγωνιζόμενους/ες καλλιτέχνες/ιδες που επιθυμούν να επαναφέρουν τα προβλήματα της κοινωνίας μας στη ρίζα της δημιουργίας.

Είμαστε η γενιά της απόλυτης φτωχοποίησης, εισερχόμαστε σε μία καλλιτεχνική αγορά, στην οποία κυριαρχεί ο εμπνεόμενος από το κράτος ανταγωνισμός, η “μάυρη” εργασία. Το γεγονός πως τελειώνουμε μία από τις δύο μονάχα επαγγελματικές κρατικές σχολές θεάτρου δεν διασφαλίζει σε εμάς ειδικά προνόμια.

Γνωρίζουμε πως η απόφαση αυτή της αποφυλάκισης εμπνέει ξανά τον φόβο και την απογοήτευση. Παιδιά που τώρα αρχίζουν την ενασχόληση τους με την τέχνη αποκτούν δεύτερες σκέψεις. Επιθυμούμε να μιλήσουμε σε αυτούς τους ανθρώπους με ειλικρίνεια.

Και γι’ αυτό το λόγο, απευθυνόμαστε και στους υπόλοιπους σπουδαστές και σπουδάστριες δραματικών κι εν γένει καλλιτεχνικών σχολών. Είμαστε όλες και όλοι έτοιμοι να συσπειρωθούμε για να επιφέρουμε μια ουσιαστική αλλαγή. Για ένα μέλλον χωρίς φόβο, χωρίς αδικία, χωρίς συμβιβασμούς, χωρίς βία και παραβιάσεις, με τον Λιγνάδη στη φυλακή, με εμάς στο θέατρο και στη ζωή.

Δεν φοβόμαστε. Είμαστε δυνατοί/ες, είμαστε μαζί!

Το Δ.Σ. του Συλλόγου των Σπουδαστριών/Σπουδαστών Σχολής Δραματικής Τέχνης του Εθνικού Θεάτρου.»