Η κυβέρνηση της Ν.Δ. μοιάζει να έχει βάλει στόχο να διαλύσει τον μοναδικό ελεγκτικό μηχανισμό της αγοράς εργασίας, αλλάζοντας την οργανωτική δομή του 3 φορές μέσα σε 3 χρόνια.
Άρθρο της Σταυρούλας Παπαδημητρίου* στην Αυγή
Tον Ιούλιο του 2019, «εν μια νυκτί», αποφάσισε την επιτελική υποβάθμιση του ΣΕΠΕ και τη μετατροπή του από Σώμα με προϊστάμενο ειδικό γραμματέα υπαγόμενο απευθείας στον υπουργό Εργασίας σε ακόμα μια Γενική Διεύθυνση του υπουργείου Εργασίας υπαγόμενη στη Γενική Γραμματεία Εργασίας, όπως λεγόταν τότε. Πριν κλείσουν 2 χρόνια με αυτήν την αναποτελεσματική οργανωτική δομή, η ίδια κυβέρνηση τον Ιούνιο του 2021 με τον νόμο Χατζηδάκη αποφάσισε την κατάργηση του ΣΕΠΕ και τη μετάπτωσή του σε Ανεξάρτητη Αρχή.
Και μόνο η φράση που ακούστηκε από τα χείλη του αρμόδιου υπουργού στη Βουλή, ότι «το ΣΕΠΕ καταργείται», έδωσε το λάθος μήνυμα τόσο σε εργοδότες όσο και σε εργαζόμενους, γκρεμίζοντας ό,τι με κόπο τα προηγούμενα χρόνια είχε χτιστεί από την οργανωμένη δουλειά των συναδέλφων μου.
Από την ψήφιση του νόμου η μόνη εξέλιξη έως σήμερα (έναν χρόνο μετά) ήταν να βρει ο υπουργός τους εκλεκτούς του για τη διοίκηση του φορέα: ένα πενταμελές διοικητικό συμβούλιο με ετήσιες αποδοχές 111.144 ευρώ και τον διοικητή μάνατζερ. Στον διοικητή μάνατζερ, προσωπάρχη έως χθες σε επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα, αφέθηκε ως λευκή επιταγή ο μετασχηματισμός του ΣΕΠΕ.
Στις 7.7.2022 με τροπολογία που κατατέθηκε στη Βουλή ο ίδιος ο υπουργός τροποποιεί τον νόμο που έγραψε και κατέθεσε, και συστήνει μια Ανεξάρτητη Αρχή, στην οποία το μόνο που θα είναι ανεξάρτητο θα είναι ο διοικητής της. Η λειτουργία της Επιθεώρησης Εργασίας θα συνεχίσει να εξαρτάται από τις διοικητικές και οικονομικές υπηρεσίες του υπουργείου Εργασίας, το οποίο θα έχει και τη δικαστική εκπροσώπησή της σίγουρα έως τις 31.1.2023, ενώ υπάρχει η δυνατότητα παράτασης του χρονικού αυτού διαστήματος με υπουργικές αποφάσεις για όσο ο ίδιος ο υπουργός κρίνει σκόπιμο.
Το παράδοξο είναι ότι στην αιτιολογική έκθεση για την ανάγκη θέσπισης της συγκεκριμένης τροπολογίας το υπουργείο Εργασίας επικαλείται την ψηφιακή κάρτα εργασίας και την καταπολέμηση της αδήλωτης και της υποδηλωμένης εργασίας, που εντείνονται κατά τους θερινούς μήνες. Λες και όλα αυτά δεν ήταν γνωστά από πριν. Λες και δεν γνώριζαν από πριν στο υπουργείο ότι χωρίς επιτόπιους ελέγχους για την τήρηση του ωραρίου η ψηφιακή κάρτα δεν θα έχει κανένα αποτέλεσμα…
Και μιας και αναφερθήκαμε στην κάρτα εργασίας, να πούμε ότι, πέρα από τις καταγγελίες των εργαζόμενων για εργοδότες που τους υποχρεώνουν να χτυπούν την κάρτα και να εργάζονται πέρα από το ωράριό τους, ακόμα δεν έχουμε δει τα αποτελέσματα που θα φέρει στην αγορά εργασίας η δυνατότητα του εργοδότη να δηλώνει ευέλικτη προσέλευση ή αποχώρηση εργαζόμενου, δηλαδή το χτύπημα της κάρτας μετά την έναρξη και αντιστοίχως μετά τη λήξη του δηλωθέντος ωραρίου έως το αργότερο 120 λεπτά από τον εργαζόμενο.
Με δεδομένο ότι η ψηφιακή κάρτα εργασίας αυτήν τη στιγμή αφορά τράπεζες και σουπερμάρκετ, αναρωτιέμαι πώς μπορεί να λειτουργήσουν αυτές οι επιχειρήσεις χωρίς να γνωρίζουν από πριν σε ποιο ωράριο πραγματικά θα δουλέψουν οι εργαζόμενοί τους, πώς να προγραμματίσουν την εναλλαγή των βαρδιών κ.λπ. Αντίστοιχες πρόνοιες ευελιξίας στην προσέλευση και στην αποχώρηση των εργαζόμενων που είχαν θεσπιστεί ως έκτακτα μέτρα αντιμετώπισης της Covid-19 στην πράξη καθιστούσαν τους ελέγχους της Επιθεώρησης Εργασίας για την τήρηση του ωραρίου αναποτελεσματικούς.
Οι πρώτοι που θυμώνουμε όταν ακούμε για κατάργηση ή υποβάθμιση του ΣΕΠΕ είμαστε εμείς οι εργαζόμενοι στην Επιθεώρηση Εργασίας. Οι συνάδελφοί μου στις επιθεωρήσεις της χώρας έχουν επίγνωση του κοινωνικού ρόλου τους, κρατούν τις υπηρεσίες όρθιες και δίνουν καθημερινές μάχες για την υπεράσπιση του κόσμου της εργασίας.
* Η Σταυρούλα Παπαδημητρίου είναι επιθεωρήτρια Εργασίας, μέλος του Γ.Σ. της ΑΔΕΔΥ και της Γραμματείας Ισότητας της ΑΔΕΔΥ