Προσφυγή από επιστημονικό προσωπικό και εργαζομένους της ΕΥΔΑΠ
Οι συμφωνίες για το κόστος του αδιύλιστου νερού έως το 2040 και της διαχείρισης του Εξωτερικού Υδροδοτικού Συστήματος Αττικής για τρία χρόνια εγκρίθηκαν από την έκτακτη Γενική Συνέλευση Μετόχων της ΕΥΔΑΠ της Παρασκευής 24 Δεκεμβρίου 2021, όπως ανακοίνωσε χθες η εταιρεία. Η ΕΥΔΑΠ Α.Ε. υποστηρίζει πως με τη συμφωνία «καθορίζεται η τιμή πώλησης του αδιύλιστου νερού από το Ελληνικό Δημόσιο προς την ΕΥΔΑΠ, για τα επόμενα 20 έτη, σε τιμή 40% χαμηλότερη από την προηγούμενη που ίσχυε για την περίοδο 2004-2013» και η ΕΥΔΑΠ «δύναται να ανακτήσει το καταβλητέο ποσό των 157,2 εκατ. ευρώ που αφορά το διάστημα 2013-2020».
Το βασικό ζήτημα που είχε προκύψει ανάμεσα στην ΕΥΔΑΠ και την ΕΥΔΑΠ Παγίων, τη δημόσια εταιρεία, η οποία εποπτεύεται από το υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών και έχει την ιδιοκτησία των υποδομών (φράγματα Μόρνου, Ευήνου, Υλίκης και Μαραθώνα και συστήματα μεταφοράς νερού στην Αθήνα), ήταν η τακτοποίηση των εκατέρωθεν οφειλών για το χρονικό διάστημα 2013-2020.
Εν τω μεταξύ, τα Διοικητικά Συμβούλια του Συλλόγου Επιστημονικού Προσωπικού ΕΥΔΑΠ, του Συλλόγου Μηχανικών Π.Ε. και Τ.Ε. ΕΥΔΑΠ και του Σωματείου Εργαζομένων στην Αποχέτευση ΕΥΔΑΠ αποφάσισαν να προσφύγουν στο ΣτΕ κατά της κυβερνητική απόφασης να εκχωρηθεί μέσω ΣΔΙΤ η διαχείριση του Εξωτερικού Υδροδοτικού Συστήματος της Αθήνας σε ιδιώτες. Όπως είναι γνωστό, το υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών στα τέλη Οκτωβρίου προκήρυξε την Α’ Φάση του διαγωνισμού για το Εξωτερικό Υδροδοτικό Σύστημα (ΕΥΣ).
Τα σωματεία μιλούν για κυβερνητικό έγκλημα που επιδιώκει:
* Την ιδιωτικοποίηση των λιμνών Ευήνου, Μόρνου, Υλίκης, Μαραθώνα, των πηγών και του δικτύου μεταφοράς του νερού προς την Αττική.
* Την περαιτέρω διάσπαση του κύκλου του νερού με την αποκοπή του ΕΥΣ από την ΕΥΔΑΠ, που θα επιφέρει διαχειριστικές και περιβαλλοντικές συνέπειες.
* Τις απολύσεις εργαζομένων και τη μείωση θέσεων εργασίας στον κύκλο του νερού.
* Την αύξηση των τιμολογίων νερού και την οικονομική αφαίμαξη της ΕΥΔΑΠ.
* Την επακόλουθη χειροτέρευση της ποιότητας του πόσιμου νερού όπως έχει διδάξει η παγκόσμια εμπειρία ιδιωτικοποιήσεων.