Ο τραπεζοϋπαλληλικός κλάδος επλήγη ίσως όσο κανένας άλλο την περασμένη ζοφερή δεκαετία. Δύο αριθμοί αρκούν για να εκφράσουν το τεράστιο μέγεθος των απωλειών του: Το 2009 το σύνολο του προσωπικού των τραπεζών στην Ελλάδα ήταν 65.682 και το 2020 μόλις 33.121, σύμφωνα με τα στοιχεία της Ελληνικής Ένωσης Τραπεζών. Δηλαδή, χάθηκαν γύρω στις 32.561 θέσεις εργασίας.
Του Δημήτρη Κυριακόπουλου
Η βίαιη αναμόρφωση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος μέχρι το 2014, λόγω της χρεοκοπίας του 2010 δικαιολογούσε εν μέρει τις περικοπές προσωπικού, που όμως δεν σταμάτησαν εκεί. Με ένα διάλειμμα το 2015 συνεχίστηκαν με αυξανόμενο ρυθμό και προχωρούν ακατάπαυστα. Ακόμα και τα τελευταία χρόνια που οι τράπεζες εξυγιάνθηκαν, έγιναν εύρωστες, με κεφαλαιακή επάρκεια και ισχυρή διαθέσιμη ρευστότητα, δεν σταμάτησαν να διώχνουν εργαζόμενους.
Είναι χαρακτηριστικό ότι το 2020, μέσα στην πανδημία, οι θέσεις εργασίας μειώθηκαν κατά 4.613. Οι απομακρύνσεις συνεχίζονται και το 2021 (είναι σε εξέλιξη εθελούσια στην Πειραιώς και στο τέλος Ιουνίου έληξε της Εθνικής) και είναι άγνωστο πότε θα τερματιστούν, καθώς και η ψηφιοποίηση ευνοεί τις εκκαθαρίσεις εργαζομένων.
Η θέση των τραπεζιτών είναι γνωστή: θέλουν να διώξουν όσο περισσότερο κόσμο μπορούν, για να μειώσουν το μισθολογικό κόστος και να αυξήσουν τα κέρδη. «Είναι κοινό μυστικό ότι το τραπεζικό σύστημα απασχολεί πιο πολλά άτομα από ό,τι χρειάζεται» είχε δηλώσει στη Βουλή στις αρχές του έτους ο πρόεδρος της Ελληνικής Ένωσης Τραπεζών (ΕΕΤ) και της Πειραιώς Γιώργος Χαντζηνικολάου. Τι κάνουν όμως οι εκπρόσωποι των εργαζομένων και δη η Ομοσπονδία τους;
Η ΟΤΟΕ έχει παραδώσει τα όπλα, που άλλωστε ήταν σε αχρηστία εδώ και αρκετά χρόνια. Μοιρολατρικά παρακολουθεί τις μαζικές απομακρύνσεις εργαζομένων στις τράπεζες και τους «κουνάει το μαντήλι», αποχαιρετώντας τους. Δεν είναι διατεθειμένη:
- Να αντισταθεί στις πιέσεις-συχνά εκβιαστικές- που δέχονται τραπεζοϋπάλληλοι, προκειμένου να δηλώσουν συμμετοχή στις εθελούσιες, που μετατρέπονται σε κεκαλυμμένες απολύσεις.
- Να βάλει ένα όριο στις τεράστιες απώλειες θέσεων εργασίας, δηλώνοντας κατηγορηματικά στους τραπεζίτες το «ως εδώ και μη παρέκει».
- Να ορθώσει ανάστημα ακόμα και σε απολύσεις, πασχίζοντας μόνο να βαφτιστούν «οικειοθελείς αποχωρήσεις», ώστε να γλυτώσει τη ρετσινιά.
Η ηγεσία (ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ) της ΟΤΟΕ δίνει την εντύπωση ότι δεν την ενδιαφέρει ακόμα κι αν ο κλάδος συρρικνωθεί στα 1.000 άτομα, αρκεί να μην κουνηθεί από τις καρέκλες της. Η παραμονή στις καρέκλες μοιάζει να είναι ο αυτοσκοπός της, παρότι πλέον έχουν απαξιωθεί σε θλιβερό σημείο.
Η πάλαι ποτέ κραταιά ΟΤΟΕ έχει καταστεί μη υπολογίσιμος παράγοντας για τους τραπεζίτες και συντηρείται ως μουσειακός συνδικαλιστικός μηχανισμός, χάριν προσωπικών επιδιώξεων. Και αν δεν υπάρξουν τεκτονικές αλλαγές θα παραμείνει ως απολίθωμα να θυμίζει το πιό δραματικό κεφάλαιο της ζωής ενός ιστορικού κλάδου.
Πηγή : https://www.sofokleousin.gr