Πρόκειται για ένα χυδαίο κοινοβουλευτικό πραξικόπημα σε βάρος του κόσμου τής εργασίας κατ’ απαίτηση των εργοδοτών και των συμφερόντων που χρηματοδοτούν τη ΝΔ
Με την πανδημία στο χειρότερο σημείο και το κυρός της απολύτως καταρρακωμένο η κυβέρνηση προαναγγέλλει από την περασμένη Κυριακή «εμβληματικές μεταρρυθμίσεις στα εργασιακά».
Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα χυδαίο κοινοβουλευτικό πραξικόπημα σε βάρος του κόσμου τής εργασίας κατ’ απαίτηση των εργοδοτών και των συμφερόντων που χρηματοδοτούν τη Νέα Δημοκρατία.
Πρόκειται για πραξικόπημα, γιατί, όπως και στην Παιδεία, η κυβέρνηση εκμεταλλεύεται με τον χυδαιότερο τρόπο την πανδημία, τη γενικευμένη ανησυχία και τον φόβο των ανθρώπων για μετακινήσεις και συναθροίσεις προκειμένου να περάσει μια σειρά από αλλαγές που εξυπηρετούν, κυρίως, όσους εργοδότες απασχολούν πολυάριθμο προσωπικό, όπως οι τράπεζες και οι εμπορικές αλυσίδες.
Πρόκειται για μεταβολές τις οποίες οι εργοδότες ζητούσαν πάντοτε, αλλά οι κυβερνήσεις δεν αποφάσιζαν φοβούμενες το πολιτικό κόστος. Μεταβολές όπως η καθιέρωση των ατομικών συμβάσεων, η «διευθέτηση του χρόνου εργασίας», που οδηγεί σε δεκάωρη και δωδεκάωρη ημερήσια απασχόληση, η αύξηση των επιτρεπόμενων υπερωριών στις 150 τον χρόνο, η εργασία το σαββατοκύριακο χωρίς πρόσθετη αποζημίωση, η θεσμοθέτηση μέτρων που εμποδίζουν τις απεργίες.
Και φυσικά όσοι διαμαρτυρηθούν θα κατηγορηθούν ότι «δέχονται το ρίσκο» και διασπείρουν τον κορωνοϊό για μικροπολιτικούς λόγους.
Πρόκειται για τη χαριστική βολή στη ζωή και τις εργασιακές σχέσεις 1,5 εκατομμυρίων ανθρώπων, που διαθέτουν εξαιρετικά αδύναμη συνδικαλιστική εκπροσώπηση και ελάχιστα περιθώρια αντίδρασης.
Η Αριστερά οφείλει να οργανώσει αποτελεσματικά την αντίσταση των ανθρώπων αυτών μέσα και έξω από τη Βουλή. Τα δελτία Τύπου και τα αιτήματα για ονομαστική ψηφοφορία δεν αρκούν.
Θα χρειαστούν οργανωτικότητα, αποφασιστικότητα, ευρηματικότητα και πείσμα. Γιατί η αποτροπή τού πραξικοπήματος στα εργασιακά είναι η μητέρα όλων των μαχών.