Η πολιτική κατάσταση στη χώρα διέρχεται σε μια νέα κατάσταση, που καθορίζεται από τρία φαινομενικά άσχετα μεταξύ τους γεγονότα, τα οποία όμως διαπερνούν το πολιτισμικό ήθος και τις πολιτικές διακυβέρνησης της ΝΔ.
-Το «γλέντι της Ικαρίας» με την παροιμιώδη έλλειψη ενσυναίσθησης και την αλαζονεία του πρωθυπουργού. Στη συγκεκριμένη περίπτωση αναδείχθηκε με τον πιο καθαρό τρόπο η αμεριμνησία των ελίτ, που θεωρούν ότι η τήρηση των νόμων είναι υποχρέωση των υποτελών τάξεων και όχι δική τους.
-Η πλημμελής αντιμετώπιση των συνεπειών της κακοκαιρίας, η οποία περιορίστηκε στην «προληπτική απαγόρευση» κυκλοφορίας στην Εθνική Οδό, που συνοδεύτηκε από εικόνες διάλυσης στα προάστια της Αθήνας, καταδεικνύοντας σε όλους πια την φαυλότητα και την αναποτελεσματικότητα του περιώνυμου «επιτελικού κράτους». Στην πραγματικότητα αναδείχθηκε, πως δεν πρόκειται παρά για πελατειακούς μηχανισμούς χιλιάδων μετακλητών που εκτόξευσαν το μισθολογικό κόστος, και ιδιωτικοποιήσεις που διέλυσαν και τις τελευταίες άμυνες των κρατικών δομών απέναντι σε έκτακτες συνθήκες.
– Η περίπτωση Λιγνάδη με το δυσώδες παρασκήνιο που την συνοδεύει και κυρίως οι κυβερνητικές εμπλοκές, στην επιλογή του κατηγορούμενου για παιδεραστία, σκηνοθέτη στη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου μέσα από αδιαφανείς διαδικασίες. Και φυσικά η «επιμελής» προσπάθεια συγκάλυψης που άσκησε η κυβέρνηση, παρά τις καταγγελίες και το διάχυτο κοινωνικό αίτημα για διαλεύκανση της υπόθεσης. Αποτελεί στοιχειώδης προϋπόθεση αλλά και αίτημα της πλειονότητας των συλλογικών φορέων του Πολιτισμού, η παραίτηση της Υπουργού Λ. Μενδώνη
Τα παραπάνω γεγονότα λειτούργησαν ως καταλύτης για την βαθιά και συνεχώς διογκούμενη κοινωνική δυσαρέσκεια για την πλημμελή επιδημιολογική επιτήρηση της νόσου, τα ανύπαρκτα μέτρα ασφάλειας και υγείας στους χώρους εργασίας, το ατέρμονο lockdown -το μακροβιότερο και πλέον αποτυχημένο στην Ευρώπη-, την εγκατάλειψη του Εθνικού Συστήματος Υγείας, την συνακόλουθη οικονομική κρίση και την απομείωση των κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων. Συνακόλουθα, είναι προφανές, πως περνάμε σε μια περίοδο επιτάχυνσης των πολιτικών γεγονότων και κατά συνέπεια προβάλλει αδήριτη η ανάγκη για αποτελεσματική παρέμβαση των συλλογικών μορφών οργάνωσης της μισθωτής εργασίας.
Η κυβέρνηση, με πρόσχημα την πανδημία, συνεχίζει τις πολιτικές αναδιανομής σε βάρος των χαμηλών και μεσαίων εισοδημάτων και της αναδιάρθρωσης σε βάρος της μισθωτής εργασίας με κατάργηση μισθολογικών, εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Ταυτόχρονα εμπεδώνει, εκμεταλλευόμενη το φόβο της ασθένειας και του θανάτου, μηχανισμούς επιτήρησης και ποινικοποίησης κάθε κοινωνικής δραστηριότητας.
Την επόμενη περίοδο οι εργαζόμενοι μαζί με τα συνδικάτα τους θα πρέπει να προσανατολίσουν τη δράση τους:
- Στην συνεχιζόμενη υγειονομική κρίση, ως αποτέλεσμα της ιδεοληπτικής πολιτικής της κυβέρνησης. Οι ΜΕΘ στην Αθήνα έχουν ήδη 100% πληρότητα και Δημόσια Νοσοκομεία έχουν μεταβληθεί αποκλειστικά σε κλινικές covid με σοβαρές επιπτώσεις στην αντιμετώπιση της γενικής νοσηρότητας, η οποία έχει παραδοθεί στις ιδιωτικές κλινικές με τα πανάκριβα νοσήλια. Αυτό ήταν αποτέλεσμα της απουσίας προσλήψεων, είναι δε χαρακτηριστικό πως κατά τον τελευταίο χρόνο και εν μέσω πανδημίας, μειώθηκε το μόνιμο προσωπικό του ΕΣΥ. Ακόμη και τώρα, σε συνθήκες ασφυξίας των δημόσιων νοσηλευτικών ιδρυμάτων, η κυβέρνηση αρνείται να προχωρήσει στην αναγκαία επίταξη των ιδιωτικών κλινικών.
- Στους αγώνες των εργαζομένων στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια εκπαίδευση ενάντια στην αυταρχική πολιτική του Υπουργείου Παιδείας, που αφού αύξησε των αριθμό των μαθητών ανά τάξη, σε συνθήκες πανδημίας για να μην προσλάβει το απαραίτητο προσωπικό, δεν παρείχε τον απαραίτητο εξοπλισμό για να αντιμετωπιστεί το ψηφιακό χάσμα. Επιπλέον συνεχίζοντας την ίδια αδιέξοδη πολιτική έκοψε τα σχολικά γεύματα και επιχείρησε να χειραγωγήσει τις εκλογές των αιρετών στην εκπαίδευση. Ακόμα με τα σχολεία κλειστά, επιχειρεί να «αξιολογήσει» τις σχολικές μονάδες. Όπως και σε όλες τις προηγούμενες περιπτώσεις παίρνει την συντριπτική απάντηση από τους εργαζόμενους με την μαζική συμμετοχή στην Απεργία-Αποχή που προκήρυξαν οι εκπαιδευτικές ομοσπονδίες και στηρίζει η ΑΔΕΔΥ
- Στην στήριξη του αγώνα των φοιτητών αλλά και όλης της ακαδημαϊκής κοινότητας ενάντια στην εφαρμογή του νομοθετήματος Κεραμέως-Χρυσοχοϊδη την εγκατάσταση αστυνομικών τμημάτων στα Πανεπιστήμια και τον περιορισμό των ακαδημαϊκών ελευθεριών
Σημεία αιχμής των συνδικαλιστικών οργανώσεων το επόμενο διάστημα, θα είναι οι προετοιμαζόμενες νομοθετικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης, με τις οποίες θα επιχειρηθεί να καταργηθεί το 8ωρο και οι συνδικαλιστικές ελευθερίες που προβλέπονται από τον Ν.1264. Άλλωστε ο υπουργός Εργασίας, στην τελευταία συνάντηση με την ΕΕ της ΑΔΕΔΥ μας ενημέρωσε πως για να «υπάρξουν εργαζόμενοι πρέπει να υπάρξουν εργοδότες», εννοώντας προφανώς πως πρέπει να ικανοποιηθούν όλες οι απαιτήσεις των εργοδοτών.
Παράλληλα μέχρι τον Μάϊο, σύμφωνα με τις πληροφορίες θα κατατεθεί το νομοσχέδιο για την ιδιωτικοποίηση της επικουρικής ασφάλισης, η οποία θα θέσει σε διακινδύνευση το ύψος και την καταβολή των υπαρχουσών επικουρικών συντάξεων, θα εξανεμίσει τα αποθεματικά του ΑΚΑΓΕ και τις νέες επικουρικές, έτσι ώστε να χρηματοδοτήσει τις «επενδύσεις», όπως περιχαρής μας δήλωσε ο αρμόδιος υφυπουργός.
Η σοβούσα οικονομική κρίση σε συνδυασμό με τις αντιασφαλιστικές πολιτικές της κυβέρνησης (μείωση κρατικής χρηματοδότησης, μείωση ασφαλιστικών εισφορών, ειδικά των εργοδοτών) οδηγούν σε νέα αποσταθεροποίηση το ασφαλιστικό-συνταξιοδοτικό σύστημα και «ανοίγουν την όρεξη» για νέες μειώσεις των συντάξεων, αύξηση των ορίων ηλικίας και ιδιωτικοποίηση και του υπόλοιπου συνταξιοδοτικού συστήματος.
Η Ενωτική Αγωνιστική Εκκίνηση, καλεί τα μέλη και τους φίλους με ανοιχτό πνεύμα και ενωτική διάθεση να συμμετέχουν ενεργητικά στους αγώνες που αναπτύσσονται στους εργασιακούς χώρους. Αποτελεί μέγιστο καθήκον η υπεράσπιση της εργασίας, των μισθών, των συντάξεων και των δημοκρατικών ελευθεριών, αλλά και συνάμα η διατύπωση με συλλογικό τρόπο μιας εναλλακτικής πολιτικής, που θα θέσει στο επίκεντρο τον κόσμο της εργασίας.