ΟΙΕΛΕ: Καταδικάζουμε τις αθλιότητες κυβέρνησης-Χρυσοχοΐδη την ημέρα μνήμης του Αλ. Γρηγορόπουλου

Άθλιες σκηνές βίας που παραπέμπουν σε άλλες εποχές διαδραματίζονται αυτή τη στιγμή στο κέντρο της Αθήνας πείθοντας και τον τελευταίο πολίτη ότι ο «φιλελευθερισμός» της κυβέρνησης αποτελεί το φερετζέ του πιο ακραίου αυταρχισμού.

Σε μια ημέρα με βαριά ιστορική σκιά, σε μια ημέρα που αποτελεί σύμβολο καταδίκης του κρατικού αυταρχισμού και της τυφλής βίας, μιας βίας που 12 χρόνια πριν έκοψε πρόωρα το νήμα της ζωής του έφηβου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, οι σκηνές που ζουν οι κάτοικοι της Αθήνας είναι δραματικές. Μπαράζ συλλήψεων και προσαγωγών, σκηνές τρομοκράτησης, απειλές και εκφοβισμοί έρχονται να φουντώσουν ακόμη περισσότερο την οργή και την αγανάκτηση μιας κοινωνίας που ήδη βρίσκεται στα όριά της, πληγωμένη από την αδικία, τις ανισότητες, τις προκλητικές πολιτικές εύνοιας των λίγων ισχυρών έναντι των πολλών.

Ακόμη χειρότερη όμως και από τη βία, είναι η ύβρις του νεκρού. Η εικόνα των αστυνομικών να χτυπούν ο ένας τον άλλον ειρωνικά με ανθοδέσμες που απλοί πολίτες άφησαν στο σημείο της δολοφονίας του Αλέξη, προκαλεί αποτροπιασμό. Κυρίως διότι αποδεικνύει ότι κάποιοι έχουν λάβει το πράσινο φως να λειτουργούν ως τάγματα εφόδου, ως δερβέναγες και τοποτηρητές μιας κυβέρνησης και ενός Υπουργείου που πλέον δεν κρύβονται. Η ελίτ της χώρας δεν αρκείται στην οικονομική λεηλασία της κοινωνίας, θέλει να την υποτάξει πνευματικά και ηθικά χρησιμοποιώντας μεθόδους ολοκληρωτικών καθεστώτων.

Η ΟΙΕΛΕ καταδικάζει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο την αστυνομική βία, τις αθλιότητες, τις προσαγωγές και τις συλλήψεις δεκάδων συμπολιτών μας μεταξύ των οποίων είναι δημοτικοί και περιφερειακοί σύμβουλοι, εκπρόσωποι σωματείων, μέλη της Ε.Ε. και του Γ.Σ. της ΑΔΕΔΥ, γιατροί και νοσηλευτές, συνήγοροι Πολιτικής Αγωγής στη δίκη της Χ.Α., που έχουν στοιβαχτεί στο Μεταγωγών και στη Γ.Α.Δ.Α. Απαιτούμε την άμεση απελευθέρωσή τους, χωρίς καμιά κατηγορία. Καλούμε την κυβέρνηση και το Υπουργείο «Προστασίας» του Πολίτη να δείξουν το στοιχειώδη σεβασμό στη μνήμη ενός παιδιού. Και όσο και αν θεωρούν τον εαυτό τους άτρωτο, τους υπενθυμίζουμε το διδακτικό για τους αλαζόνες ομηρικό σχήμα άτη-ύβρις-νέμεσις-τίσις.

ΥΓ Στις πολλές καταγγελίες που ήδη βλέπουν το φως της δημοσιότητας, στεκόμαστε σε αυτήν του καλού συναδέλφου Γιώργου Θαλάσση, δασκάλου του μικρού Αλέξη και Γυμνασιάρχη του στη Σχολή Μωραΐτη, στον οποίο δεν επετράπη καν να αποτίσει φόρο τιμής στο μαθητή του. Αντιγράφουμε την ανάρτησή του στη σελίδα του στα social media…



«Σε αυτό το κατοχικό καθεστώς της ντροπής και της κατάντιας που ζούμε τα 3 ρόδια είναι πολύ πιο επικίνδυνα από 3 βόμβες μολότοφ.

Έως τη γωνία Ιπποκράτους και Αραχώβης με το αυτοκίνητο κι από κει με τα πόδια. Παντού αστυνομικές δυνάμεις.

Ώρα 08:30, πρωί, για να μην υπάρχει καμιά δικαιολογία, για να μην υπάρχει καμιά συνάθροιση. Ψυχή δεν κυκλοφορεί εκτός από την αστυνομία. Στη γωνία Τζαβέλλα και Ζωοδόχου Πηγής ομάδα αστυνομικών μας σταματάει. Μαζί τους και ανώτερος αστυνομικός με δαφνοσκεπές καπέλο. Αναμενόμενος διάλογος.

Απαγορεύεται.

Απαγορεύονται οι συναθροίσεις του λέω. Εμείς είμαστε μόνο δύο, η σύζυγός μου κι εγώ. Δεν υπάρχει καμιά συνάθροιση. Όχι, μου λέει. Η εντολή είναι να μην πλησιάσει κανείς στο μνημείο. Αν κάνετε ακόμη ένα βήμα θα σας προσαγάγω.

Συνεχίζω

«Αυτοί που σας έδωσαν την εντολή δεν ντρέπονται. Εσείς που την εκτελείτε ντρέπεστε ή την εκτελείτε με ευχαρίστηση;»

«Αυτή είναι προσωπική ερώτηση και δεν είμαι υποχρεωμένος να απαντήσω».

Ε, λοιπόν, εγώ σας λέω ότι ντρέπεται, γιαυτό δεν μπορεί να απαντήσει. Αλλιώς τίποτε δεν θα τον εμπόδιζε να πει «Όχι, δεν ντρέπομαι».

Εκεί κατάντησαν.

Μόνο η κυβέρνηση δεν ντρέπεται.

Μόνο ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του δεν ντρέπονται. Γιατί αυτό που υπερτερεί σε αυτούς είναι ο φόβος. Φοβούνται ό,τι σημαίνει η δολοφονία του Αλέξανδρου. Φοβούνται τα λουλούδια στο μνημείο. Φοβούνται το κλαδί με τα 3 ρόδια που έκοψα το πρωί από τον κήπο, για να τα αφήσω στο μνημείο.

Γιατί τα ρόδια είναι το σύμβολο της ζωής και του θανάτου.

Δεν τα άφησα στο μνημείο, αλλά στη γωνία Τζαβέλλα και Ζωοδόχου Πηγής, εκεί από όπου έφυγε η σφαίρα του Κορκονέα, η σφαίρα που χτύπησε τον Αλέξανδρο κατάστηθα, η σφαίρα που σκότωσε τη δημοκρατία.

Αλλά η δημοκρατία θα αναστηθεί κάποια στιγμή. Θα την αναστήσουμε εμείς. Ο Αλέξανδρος όμως δεν θα αναστηθεί. Γιατί ο Αλέξανδρος ζει. Ο Αλέξανδρος δεν θα πεθάνει ποτέ. Γι αυτό φοβούνται».