Η Συλλογική Σύμβαση Εργασίας είναι ένα όπλο στα χέρια των εργαζομένων, που καθορίζει τα κατώτερα μεροκάματα, αλλά και τους όρους που θα δουλεύουμε (ωράρια, ασφάλιση, μέτρα προστασίας της υγείας κ.ά.). Τις ΣΣΕ δεν τις θέλουν οι εργοδότες, για να είμαστε μόνοι μας απέναντί τους, αδύναμοι και ανυπεράσπιστοι.
Όταν η υπεράσπιση των ΣΣΕ γίνεται υπόθεση των εργατών μέσα από τα συνδικάτα, από σωματειακές επιτροπές κι από επιτροπές αγώνα, με ταξική γραμμή, τότε μπορούμε να διασφαλίσουμε: αυξήσεις, καλύτερο δωροαδειόσημο, επιδόματα, όρους για την προστασία της υγείας και της ασφάλειας, ανθρώπινο ωράριο. Μέσα από την οργανωμένη πάλη σπάει η προπαγάνδα των αφεντικών που μας λένε ότι «πήραν σκοτωμένη τη δουλειά» ή ότι «θα δώσουν αυξήσεις άμα ανοίξει η δουλειά» κ.ά. Οι παλιότεροι μπορούν να θυμηθούν και οι νέοι να γνωρίσουν πως αυτά έλεγαν και την περίοδο των Ολυμπιακών Έργων, όπου μπούκωσαν με χρήμα τα μπαούλα των κατασκευαστικών ομίλων. Η ΣΣΕ μας διασφαλίζει και στο βαθμό που εφαρμόζεται να δουλεύουμε πιο ανθρώπινα κι όχι ήλιο με ήλιο.
Η υπογραφή κλαδικής ΣΣΕ συμβάλλει και στην υπογραφή Εθνικής Γενικής ΣΣΕ, που αυτή είναι που καθορίζει τα κατώτερα όρια που μας δίνουν τη δυνατότητα να διεκδικούμε από εκεί και πάνω.
Το 2012, η τότε κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΛΑΟΣ-ΔΗΜΑΡ, κάτω από την απαίτηση των εργοδοτών, κατάργησε τις ΣΣΕ και μείωσε το κατώτερο μεροκάματο, για να συνεχίσουν χωρίς κανένα εμπόδιο να οικονομάνε τα αφεντικά από το δικό μας ιδρώτα. Για τον ίδιο λόγο και η σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν καταργεί αυτούς τους νόμους. Η ανάπτυξη που λένε είναι για τα αφεντικά όχι για τους εργάτες.
Για μας η μόνη ανάπτυξη που θα έρθει είναι η «ανάπτυξη» των χρεών στην Εφορία, ΔΕΗ, ΟΤΕ, στις τράπεζες κ.ά., η παραπέρα εμπορευματοποίηση της υγείας, της παιδείας κ.τ.λ. Όλα τα έργα που ανοίγουν αυτό το διάστημα είναι με χαμηλά μεροκάματα, με εντατικοποίηση και πιέσεις, με εξαντλητικά ωράρια. Με τα δικά μας χέρια και το δικό μας ιδρώτα χτίζουμε παλάτια που ούτε απ’ έξω δεν μπορούμε να περάσουμε όταν τελειώνουν.
Η ζωή έχει δείξει ότι όταν όλοι μαζί οργανωμένοι, συσπειρωμένοι στο Συνδικάτο μας, έχουμε καταφέρει πολλά. Από την άλλη ότι κανένας μόνος του από το σπίτι ή το καφενείο δεν έλυσε προβλήματα, αντίθετα είναι έρμαιο στις ορέξεις του κάθε εργοδότη.
Δεν μπορούμε να περιμένουμε να οργανώσουν τον αγώνα οι ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, γιατί αυτοί το μόνο που έχουν στο μυαλό τους είναι πώς θα μπορούν οι εργοδότες να κερδίζουν περισσότερα. Έχουν στην προμετωπίδα τους την ανταγωνιστικότητα, το πόσο αντέχει η οικονομία κι όχι τι ανάγκες έχουμε εμείς και οι οικογένειές μας. Γι’ αυτό όχι μόνο δεν πήραν απόφαση για απεργία, όταν φέρανε τον νόμο που έβαζε εμπόδια στο απεργιακό δικαίωμα, αλλά έκαναν προσπάθειες και να υπονομεύσουν τον αγώνα που έδιναν τα ταξικά συνδικάτα και Ομοσπονδίες. Τα ίδια κάνει και τώρα η ΓΣΕΕ για την υπογραφή ΕΓΣΣΕ.
Συνάδελφοι
Συζητάμε, οργανώνουμε τον αγώνα σε κάθε τόπο δουλειάς, σε κάθε εργοτάξιο, διεκδικώντας:
- Ουσιαστικές αυξήσεις σε μισθούς και μεροκάματα, υπογραφή τοπικής και κλαδικής σύμβασης.
- 7ωρο, 5ήμερο, 35ωρο. Σε περίπτωση έντασης των εργασιών, αυτές να καλύπτονται με 2η βάρδια κι όχι δουλειά ήλιο με ήλιο.
- Αναγνώριση όλων των 3ετιών.
- Αυστηρή τήρηση των νόμων για τα μέτρα υγείας και ασφάλειας.
Στηρίζουμε την πάλη για:
- Υπογραφή Εθνική Γενική ΣΣΕ, ώστε κανένας εργαζόμενος να μη δουλεύει με μισθό κάτω από τα 751 ευρώ.
- Κατάργηση των νόμων που καταργούν τις ΣΣΕ.
- Διανομή των «υπέρ αγνώστων» ενσήμων και αλλαγή των προϋποθέσεων με ευνοϊκότερους όρους για την κατοχύρωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος (13ετία, 500 και 1000 ένσημα).
- Υπογραφή διακρατικών συμβάσεων, που θα δίνουν τη δυνατότητα αναγνώρισης ενσήμων και κατοχύρωσης συνταξιοδοτικού δικαιώματος σε συναδέλφους μετανάστες.
- Ένταση των ελέγχων των υπηρεσιών του κράτους (ΕΦΚΑ, ΣΕΠΕ κ.ά.) για την αυστηρή εφαρμογή των μέτρων υγείας και ασφάλειας, καθώς και για την πάταξη της μαύρης και ανασφάλιστης εργασίας.
- Προστασία της λαϊκής κατοικίας ενάντια στις κατασχέσεις – Ενάντια στη φοροεπιδρομή.