Ας το καταλάβουμε. Μπορεί κάποιοι κυβερνητικοί βουλευτές να το λένε με τον πιο γελοίο τρόπο που θα μπορούσαν, αλλά είναι αλήθεια: για τη Νέα Δημοκρατία και την κυβέρνηση η ανεργία είναι αποκλειστικά θέμα ατομικής ευθύνης.
Φταίνε οι άνεργοι επειδή δεν φτιάχνουν σωστά το βιογραφικό τους, φταίνε οι άνεργοι επειδή δεν ψάχνουν σοβαρά στο Ίντερνετ, φταίνε οι άνεργοι επειδή δεν πάνε σε δουλειές με τρεις κι εξήντα, φταίνε οι άνεργοι επειδή δεν είναι επαρκώς καταρτισμένοι, φταίνε οι άνεργοι επειδή το μόνο που θέλουν είναι να ζουν με τα κοινωνικά επιδόματα.
Και η Αριστερά, που υπερασπίζεται τα κοινωνικά επιδόματα, θέλει οι άνθρωποι να είναι τεμπέληδες και να μην αναπτύσσουν τη δημιουργικότητα και τον δυναμισμό τους. Τόσο απλά.
Η αλήθεια είναι ότι η υψηλή ανεργία τους βολεύει. Κρατάει χαμηλά τα μεροκάματα, πείθει τον κόσμο να δουλεύει για ελάχιστα και να λέει και ευχαριστώ, τους δίνει πρόσχημα να ξεμπερδεύουν με τις υπερωρίες, τις συλλογικές συμβάσεις, το πλαφόν στις απολύσεις.
Μοναδική προϋπόθεση είναι να μην χρεώνονται πολιτικό κόστος με αυτή την αντίληψη. Και αυτό το καταφέρνουν όσο ο κόσμος αντιλαμβάνεται την ανεργία ως προσωπικό πρόβλημα και όχι ως κατάσταση που πλήττει την κοινωνία. Φταίνε τα βιογραφικά που δεν είναι καλά.
Η αντιμετώπιση της ανεργίας είναι στρατηγικό πρόβλημα. Απαιτεί την ενθάρρυνση επενδύσεων που δημιουργούν θέσεις αξιοπρεπούς εργασίας.
Αλλά αυτό είναι έξω από τη λογική της Δεξιάς. Το μόνο που τους απασχολεί είναι να έχουν λεφτά οι πλούσιοι. Τα υπόλοιπα θεωρούν ότι θα λυθούν μόνα τους. Πράγμα που έχει αποδειχτεί τεράστιο ψέμα. Αλλά δεν πειράζει. Το συνεχίζουν.