Η προχειρότητα και η έλλειψη σχεδιασμού, με την οποία πορεύεται η Κυβέρνηση, στον τομέα των εργασιακών σχέσεων, είναι πρωτοφανής, και οδηγεί στην βίαιη φτωχοποίηση χιλιάδων εργαζομένων.
Οι αποσπασματικές κινήσεις, τα «μπαλώματα» και τα μπρος-πίσω, δίνουν και παίρνουν, σε μια στιγμή που η οικονομία πλήττεται δραστικά και η σταθερότητα σε συνδυασμό με την όποια ασφάλεια στις εργασιακές σχέσεις, παραμένουν ζητούμενα.
Το τελευταίο χτύπημα της κυβέρνησης αφορούσε το «φέσι» που προκάλεσε η μετακίνηση της υποχρέωσης καταβολής του «δώρου Πάσχα» για όσες επιχειρήσεις πλήττονται, μέχρι την 30η Ιουνίου.
Και το χαρακτηρίζουμε έτσι, διότι αυτό ακριβώς προκύπτει με βάση τις «πρακτικές» της αγοράς:
Από τη μία οι εργοδότες είναι παντελώς άγνωστο, πότε θα λάβουν το τμήμα που αναλογεί στην κρατική ενίσχυση για το δώρο Πάσχα και από την άλλη είναι βέβαιο, ότι αυτή η μεταβολή, θα προκαλέσει την καταβολή του στους εργαζόμενους, μόνο «στα χαρτιά», συμπαρασύροντας βεβαίως και το επίδομα αδείας.
Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή.
Η κυβέρνηση ήδη από το Μάρτιο, όρισε ότι, οι πληττόμενες επιχειρήσεις έχουν την δυνατότητα να καταβάλλουν το «δώρο Πάσχα» για το διάστημα από 1.1.2020 μέχρι και 30 Απριλίου, μέχρι και το τέλος Ιουνίου του τρέχοντος έτους. Το τμήμα του δώρου που αντιστοιχούσε στο διάστημα από την ημερομηνία έναρξης των αναστολών συμβάσεων και μετά, αναλαμβάνει να το καταβάλλει το κράτος. Με τον τρόπο αυτό διευκολύνονταν οι εργοδότες προκειμένου να μην επιβαρυνθούν έως και μισό μισθό, εν μέσω πανδημίας.
Λίγες ημέρες μετά εκδίδεται σχετική ΚΥΑ που προβλέπει την καταβολή του δώρου Πάσχα στο σύνολό του(!) από τις επιχειρήσεις, οι οποίες αφού εγγραφούν σε σχετική πλατφόρμα(1-10/7) θα λάβουν την κρατική ενίσχυση, που θα έχουν ήδη προκαταβάλλει στους εργαζόμενους, στο …άγνωστο μακρινό μέλλον!
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, οι εργοδότες να επικαλούνται το «κρατικό φέσι» και να μην καταβάλλουν το επίδομα Πάσχα στους εργαζόμενούς τους, προφασιζόμενοι, την μελλοντική και αβέβαιη καταβολή του από την Πολιτεία.
Ο «τραγέλαφος» συνεχίζεται με την τροπολογία του προγράμματος «Συν-ΕΡΓΑΣΙΑ», που με τις ..κουτσουρεμένες αποδοχές που προέβλεψε, μείωσε σε ποσοστό άνω του 20% και το δώρο Χριστουγέννων και το επίδομα αδείας, κάνοντας ένα βήμα πίσω σε σχέση με ότι είχε προβλεφθεί μέχρι σήμερα για το δώρο Πάσχα(που καταβάλλεται στο ακέραιο).
Και έτσι φτάνουμε σιγά σιγά προς το τέλος Ιουνίου, που υποτίθεται οι εργοδότες, ότι θα πρέπει να καταβάλλουν το δώρο Πάσχα. Είχαμε τονίσει τον Μάρτιο ότι η μετακίνηση της καταβολής του δώρου Πάσχα, θα «συμπαρασύρει» και το επίδομα αδείας.
Αυτό συμβαίνει και στην πράξη, καθώς οι εργοδότες είναι αδύνατο με πτώση του τζίρου που ξεπερνά το 50% να μπορέσουν να καταβάλλουν εντός Ιουνίου ένα ολόκληρο μισθό. Η νομοθεσία προβλέπει την προκαταβολή του επιδόματος αδείας πριν την άδεια του εργαζομένου, οι άδειες δειλά δειλά ξεκινούν και φυσικά οι χαμένοι της υπόθεσης είναι πάλι οι εργαζόμενοι.
Οι εργοδοτικές πρακτικές, γνωστές από το παρελθόν. Καταβολή του επιδόματος Πάσχα και αδείας «στα χαρτιά», καταβολή του επιδόματος και μετά με συνοδεία στο ΑΤΜ επιστροφή των μετρητών στον εργοδότη και άλλα πολλά. Για ελέγχους από το ΣΕΠΕ ούτε λόγος, αφού ο ελεγκτικός μηχανισμός έχει ουσιαστικά απενεργοποιηθεί.
Η κυβέρνηση ούτε λίγο ούτε πολύ, αφαίρεσε από τους εργαζόμενους με τις πολιτικές της επιλογές, επιπλέον ένα μισθό μέσα σε λίγους μήνες. Η υπαναχώρηση από την πλήρη καταβολή και του δώρου Χριστουγέννων πριν από λίγες ημέρες, ενδέχεται να αποτελέσει την αρχή του τέλους για την de facto κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού στον ιδιωτικό τομέα.
Διονύσης Τεμπονέρας
Δικηγόρος-Εργατολογος