Η φετινή Πρωτομαγιά μας βρίσκει σε μια εντελώς διαφορετική κατάσταση από τις προηγούμενες χρονιές, η οποία ωστόσο κάνει το μήνυμά της πιο επίκαιρο παρά ποτέ. Ο φονικός ιός ήρθε να μας θυμίσει ότι ο πλανήτης ολόκληρος είναι ένα μεγάλο παγκόσμιο χωριό και αν όχι το πέταγμα της πεταλούδας αλλά σίγουρα η εμφάνιση ενός ιού σε ένα μακρινό σημείο του μπορεί να έχει ανυπολόγιστες συνέπειες παγκόσμια. Οι θανατηφόρες επιδημίες δεν αφορούν τελικά μόνο τις λεγόμενες αναπτυσσόμενες χώρες αλλά μπορούν πανεύκολα να διασχίζουν τα σύνορα του «πρώτου» κόσμου, όσους φράκτες και αν υψώσουμε.
Ακολουθήσαμε με ευλάβεια τα περιοριστικά μέτρα και δουλέψαμε εντατικά με τηλεργασία ή με εναλλαγές, γιατί έχουμε επίγνωση ότι από τη δουλειά μας εξαρτώνται εργαζόμενοι και συνταξιούχοι που θέλουν να εισπράξουν τον μισθό ή τη σύνταξή τους, άνεργοι ή άλλες ευάλωτες ομάδες που επιβιώνουν με επιδόματα, δανειολήπτες που έχουν ανάγκη να διεκπεραιώσουν υποθέσεις τους, επιχειρήσεις μικρές και μεγάλες.
Ωστόσο απαιτούμε να συνεχιστεί η εφαρμογή μέτρων προστασίας όπου και όσο χρειαστεί και κυρίως να επιβληθεί η καθολική και ενιαία εφαρμογή τους σε όλους τους συναδέλφους και συναδέλφισσες ανεξάρτητα από το ποιος είναι ο τυπικός εργοδότης τους. Φαινόμενα διακρίσεων και αποκλεισμών με μόνο κριτήριο τη σχέση εργασίας εκτός του ότι μπορούν να αποβούν πολύ επικίνδυνα για την υγεία και ασφάλεια, μας προσβάλουν όλους. Τα μέτρα θα πρέπει να είναι κοινά ανεξάρτητα εάν ο εργαζόμενος ανήκει στο τακτικό προσωπικό ή είναι ενοικιαζόμενος/εργολαβικός.
Η σχετική ανοχή που επέδειξαν οι συνάδελφοι και συναδέλφισσες στη τήρηση του ωραρίου τηλεργασίας οφείλεται στο υψηλό αίσθημα ευθύνης απέναντι σε ολόκληρη τη κοινωνία που αγωνιούσε και έπρεπε να εξυπηρετηθεί με τον καλύτερο τρόπο αυτές τις δύσκολες μέρες. Ωστόσο η παραβίαση των όρων εργασίας δεν μπορεί να γίνει κανόνας, δεν πρέπει να βρεθούμε σε μια κανονικότητα όπου δεν θα υπάρχει χωρισμός οικογενειακής και επαγγελματικής ζωής, όπου οι εργαζόμενοι θα πρέπει να δουλεύουν μέχρι πλήρους εξάντλησης. Τα έκτακτα μέτρα που ελήφθησαν εξ ανάγκης λόγω πανδημίας δεν πρέπει να παραμείνουν μόνιμα.
Δεν μας αφήνουν πολλά περιθώρια εφησυχασμού οι απόψεις που παραμένουν προσκολλημένες σε επικίνδυνες ιδεοληψίες και θεωρούν ότι τα 533 ευρώ τον μήνα είναι μισθός με τον οποίο μπορεί κάποιος να επιβιώσει ή ότι τελικά δεν χρειάζονται και τόσες προσλήψεις γιατρών αφού άντεξε το σύστημα!!! Η στήριξη του κόσμου της εργασίας έγινε δυστυχώς με αποσπασματικότητα και με το σταγονόμετρο αν και σε αυτούς τους εργαζόμενους που στηρίζεται όλο το οικοδόμημα της οικονομίας. Τα σχέδια που φανερά πλέον εξυφαίνονται για ακόμα περισσότερη ευελιξία στην εργασία φανερώνουν ότι κάποιοι παραμένουν αμετανόητοι οπαδοί της φετιχοποίησης της ανταγωνιστικότητας.
Το Δ.Σ. του Σωματείου μας θα δώσει το παρών τη μέρα της Πρωτομαγιάς στις συμβολικές εκδηλώσεις που προγραμματίζονται για να τιμήσει όσους αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν για τα δικαιώματα στην εργασία και στη ζωή.
30-4-2020
Το Δ.Σ.