- Μέχρι τον Φεβρουάριο είχαμε απολύσεις εργολαβικών/ενοικιαζόμενων τραπεζοϋπαλλήλων
- Είναι τραγική η κατάσταση στην αγορά εργασίας
- Να στηριχθούν οι οικονομικά ασθενέστεροι και η δημόσια υγεία
Για τον συνωστισμό στις τράπεζες τις τελευταίες μέρες του Μαρτίου, αλλά και κάθε μήνα, τα μέτρα προστασίας τόσο των τραπεζοϋπαλλήλων όσο και των πελατών, απότον κορονοϊό, τις πιέσεις που ασκούνται σε δανειολήπτες που δεν είναι ενήμεροι, εν μέσω πανδημίας, την ανάγκη στήριξης των εργαζομένων και του ΕΣΥ, από το κράτος, τις αναιτιολόγητες απολύσεις, καθώς η «απαγόρευση απολύσεων» είναι «κενό γράμμα» για πολλές ισχυρές επιχειρήσεις, καθώς και την ανοιχτή επιστολή που απέστειλαν στον πρωθυπουργό Κ. Μητσοτάκη 415 συνδικαλιστές του ιδιωτικού τομέα, μίλησε η πρόεδρος Πρόεδρος του Συλλόγου Εργαζομένων στην Εθνική Τράπεζα – πρώην Εθνοdata, Γιώτα Λαζαροπούλου στην εκπομπή «Με το γάντι», που παρουσιάζει ο Αργύρης Ντινόπουλος, στο κανάλι Alert.
– Αργύρης Ντινόπουλος: Είδαμε τις ουρές των τραπεζών. Θα ξεκινήσω από μία ερώτηση πάρα πολύ πρακτική που μου έκανε εντύπωση γιατί, ξέρετε, έβλεπα συνέχεια τα ρεπορτάζ το τι γινόταν έξω από τις τράπεζες. Δεν είδαμε όμως και δεν μπήκε κανείς, δεν ξέρω αν επιτρεπόταν κιόλας, αλλά τέλος πάντων δημοσιογράφοι είμαστε, θα μπορούσαμε να το κάνουμε, να μπούμε μέσα σε μια τράπεζα. Είναι αλήθεια ότι αν υπήρχαν δύο τρία ταμεία παραπάνω, όλοι αυτοί οι άνθρωποι δεν θα αναγκάζονταν να παραμείνουν στην ουρά υπό τις συνθήκες του κορονοϊού, για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα.
– Γιώτα Λαζαροπούλου: Κύριε Ντινόπουλε, καταρχάς αυτοί που ήταν έξω στις ουρές δεν ήταν μόνο ηλικιωμένοι, ήταν και άνθρωποι που είχαν Internet Banking, είχαν γνώση, είχαν τις ψηφιακές δεξιότητες να κάνουν συναλλαγές από τον υπολογιστή τους αλλά υπάρχουν συναλλαγές που ακόμα και σήμερα χρειάζεται παρουσία στο γκισέ. Και γι’ αυτές, θα μπορούσαν να είχαν ήδη παρθεί μέτρα ώστε να γίνονται μέσω υπολογιστή. Να αναφερθώ συγκεκριμένα: Για τα δάνεια τα οποία είναι σε ρύθμιση, πρέπει οπωσδήποτε ο δανειολήπτης να πληρώσει τη δόση στο γκισέ. Όσοι έχουν κατασχεμένους λογαριασμούς -οι κατασχεμένοι λογαριασμοί, αν δεν κάνω λάθος, είναι πάνω από 1.000.000 στην Ελλάδα- θα πρέπει, επίσης, για να κάνουν τις συναλλαγές τους, να πάνε στο γκισέ. Όλα αυτά θα έπρεπε να είχαν προβλεφθεί από τις τράπεζες ή -έστω- θα πρέπει να προβλεφθούν άμεσα, στο επόμενο διάστημα, ώστε να υπάρξει αποσυμφόρηση στα καταστήματα και για τους συναδέλφους τραπεζοϋπαλλήλους, που πραγματικά κάνουν αγώνα δρόμου μέσα στις τράπεζες για να εξυπηρετήσουν το κοινό. Βρίσκονται σε ένα χώρο, στον οποίο μπαίνει πολύ κοινό, παίζουν τη ζωή τους κορόνα γράμματα για να εξυπηρετήσουν τους πελάτες, να μην κινδυνεύσουν -οι ίδιοι ή οι πελάτες- και να κάνουν τις συναλλαγές τους με ασφάλεια.
ΕΛΛΕΙΨΕΙΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ
– Αργύρης Ντινόπουλος: Έχω την πληροφόρηση ότι υπάρχει ρητή εντολή στις τέσσερις συστημικές τράπεζες, να υπάρχει μόνο ένα ταμείο και μόνο στις περιπτώσεις που καταβάλλονται οι συντάξεις, στο τέλος κάθε μήνα, να προστίθεται ακόμα ένας ταμίας. Αυτό σημαίνει ότι έχετε έναν συνάδελφό σας στα ταμεία -με ή χωρίς πανδημία- ο άνθρωπος να πρέπει να δουλεύει με ρυθμούς εξαντλητικούς αλλά από την άλλη μεριά να δημιουργούνται και ατέλειωτες ουρές όχι μόνο χθες και προχθές αλλά και στη κανονική λειτουργία των τραπεζών. Ισχύει αυτό;
– Γιώτα Λαζαροπούλου: Δεν ξέρω αν ισχύει αυτό που λέτε για το ένα ταμείο, αυτό που ξέρω όμως είναι πως πολλοί συνάδελφοι λείπουν λόγω αδειών ειδικού σκοπού, λόγω του ότι ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες, πολλοί δουλεύουν με τηλεργασία στο σπίτι -έχουν μπει σε βάρδιες. Αυτό σημαίνει ότι ο τελικός «ενεργός» πληθυσμός των τραπεζοϋπαλλήλων είναι μειωμένος. Και αυτοί προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα με όλη αυτή την κατάσταση.
Σε αυτό το σημείο όμως να πούμε ότι δεν πάει πολύς καιρός που πάλι είχαμε εθελούσιες εξόδους στις τράπεζες, κλείσιμο καταστημάτων, απολύσεις πολλών συναδέλφων εργολαβικών. Μέχρι τελευταία, δηλαδή μέχρι τον Φεβρουάριο είχαμε απολύσεις εργολαβικών/ενοικιαζόμενων τραπεζοϋπαλλήλων.
Υπήρχε ήδη μεγάλος φόρτος εργασίας, ειδικά σε κάποια τμήματα, για να αναφερθώ στα τηλεφωνικά κέντρα, όπου ο φόρτος εργασίας αυτή τη στιγμή είναι τεράστιος και αυτοί οι εργαζόμενοι ήταν οι τελευταίοι δυστυχώς που μπήκαν στα μέτρα προστασίας -και μόνο ύστερα από πιέσεις του Σωματείου- είτε για να έχουν τα κατάλληλα αντισηπτικά, είτε για να έχουν τις κατάλληλες αποστάσεις μεταξύ τους, για να μην αρρωστήσουν οι άνθρωποι και τελικά, μεταξύ των άλλων, δεν υπάρχει καθόλου τηλεφωνικό κέντρο. Κατά τη γνώμη μου, τα πράγματα θα έπρεπε να είναι διαφορετικά.
Επίσης φαντάζομαι ότι και εσείς ακούσατε τον κ. υπουργό που έλεγε ότι κλείνουν οι εισπρακτικές εταιρείες και σταματούν οι οχλήσεις. Αυτό που συμβαίνει στη πραγματικότητα είναι διαφορετικό. Έχουν σταματήσει τα τηλεφωνήματα για όσους έχουν μικρές καθυστερήσεις -μέχρι τρεις μήνες-, αλλά συνεχίζονται για όσους έχουν πάνω από τρεις μήνες καθυστέρηση. Με αποτέλεσμα και οι συνάδελφοι τηλεφωνητές να ακούν τα εξ αμάξης από τους πελάτες, να αντιμετωπίζουν την δικαιολογημένη οργή των δανειοληπτών. Κατά τη γνώμη μου, ωστόσο, είναι τελείως παράλογο αυτό που γίνεται. Εδώ ούτε ο κ. Υπουργός Οικονομίας, ούτε ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας δεν ξέρουν πόση θα είναι η ύφεση σε δύο μήνες -2%, 3%, 5%- και ζητάμε από έναν πολίτη να δεσμευτεί για το πόσο θα είναι η δόση του τον Αύγουστο;
Αντί αυτά τα τμήματα που εξυπηρετούσαν τα ληξιπρόθεσμα δάνεια, να ενταχθούν στα τμήματα της εξυπηρέτησης πελατών, δηλαδή στα τμήματα που ασχολούνται με κάρτες, -πιστωτικές, χρεωστικές-, έκδοση PIN και μια σειρά συναλλαγές που γίνονται τηλεφωνικά, συνεχίζονται οι οχλήσεις δανειοληπτών, άσκοπα κατά τη γνώμη μου.
ΠΟΛΛΕΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΕΣ
– Αργύρης Ντινόπουλος: Είναι αλήθεια ότι έχουμε μεγάλο αριθμό απολύσεων;
– Γιώτα Λαζαροπούλου: Η κατάσταση στην αγορά εργασίας είναι τραγική, διότι ούτε οι απολύσεις έχουν απαγορευτεί -έχουν απαγορευτεί μόνο για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα και μόνο υπό προϋποθέσεις. Είναι στη διακριτική ευχέρεια του εργοδότη αν θα το κάνει ή όχι.
– Αργύρης Ντινόπουλος: Ναι, αλλά αν κάποιος επιχειρηματίας απολύσει εργαζόμενους δεν μπαίνει στις όποιες ευεργετικές διατάξεις του νόμου, οι οποίες του εξασφαλίζουν κάποια οικονομική βοήθεια ή, τέλος πάντων, τη δυνατότητα να κρατήσει ζωντανή την επιχείρησή του. Αυτό ισχύει.
– Γιώτα Λαζαροπούλου: Ναι, ισχύει μόνο για όσες επιχειρήσεις έχουν κλείσει κατ’ εντολήν του κράτους ή θεωρείται ότι πλήττονται. Όμως και αυτές ακόμα μπορεί να αποφασίσουν ότι είναι πιο συμφέρον να απολύσουν πέντε – δέκα εργαζόμενους, παρά να πάρουν τις διευκολύνσεις του κράτους. Οικονομικά μπορεί να τις συμφέρει.
– Αργύρης Ντινόπουλος: Θα σας ρωτήσω ευθέως, υπάρχουν εργοδότες που είδαν την πανδημία σαν μια ευκαιρία απολύσεων; Έχετε στοιχεία;
– Γιώτα Λαζαροπούλου: Έχουμε συγκεκριμένες καταγγελίες για απολύσεις που έγιναν μάλιστα στις 17 Μαρτίου -την παραμονή έκδοσης της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου και στάλθηκαν μέσω email, ζητώντας εκβιαστικά και πιεστικά από τον εργαζόμενο να την υπογράψει στις 17 Μαρτίου, που σημαίνει ότι κάτι ήξεραν. Βεβαίως έχουμε καταγγελίες ότι πολλές επιχειρήσεις αυτή τη στιγμή κάνουν απολύσεις. Η Ομοσπονδία Ιδιωτικών Νοσοκομείων [ΟΣΝΙΕ] απέτρεψε την τελευταία στιγμή απολύσεις που θα γίνονταν στο μαιευτήριο ΡΕΑ. Αυτό που θα ήθελα να προσθέσω είναι ότι για τα θέματα που βάζουμε ως συνδικαλιστές, 415 συνδικαλιστές του ιδιωτικού τομέα έχουμε αποστείλει επιστολή στον κ. Μητσοτάκη και του ζητάμε καταρχάς να στηρίξει το δημόσιο σύστημα υγείας. Αυτά που ζητάμε, ξέρετε, δεν είναι οικονομικά αιτήματα. Η στήριξη των οικονομικά ασθενέστερων στη σημερινή κατάσταση είναι στήριξη της δημόσιας υγείας. Δεν μπορούν να μας λένε ότι δίνουμε λίγα λεφτά τώρα, για να έχουμε να δώσουμε και αύριο γιατί δυστυχώς για κάποιους από εμάς μπορεί να μην υπάρχει αύριο! Τώρα πρέπει να στηριχθεί ο κόσμος της εργασίας.
– Αργύρης Ντινόπουλος: Θα έχουμε τη δυνατότητα να τα ξαναπούμε. Καλή δύναμη και σε σας και σε όλους τους εργαζόμενους.