Η κυβέρνηση συνεχίζει με αμείωτη ένταση και υπό τις οδηγίες του Σ.Ε.Β., να ξηλώνει την εργατική νομοθεσία, με αφορμή τα μέτρα κατά της εξάπλωσης του Κορωνοϊού:
ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ «ΛΑΣΤΙΧΟ» ΛΟΓΩ ΚΟΡΩΝΟΙΟΥ
Χωρίς τη συναίνεση τους, η μεταφορά εργαζομένων σε ομίλους επιχειρήσεων!
Στο άρθρο 10 της ΠΝΠ που δημοσιεύτηκε στις 20.3.2020 ορίζεται ότι :
«Στο πλαίσιο των έκτακτων και προσωρινών μέτρων στην αγορά εργασίας για την αντιμετώπιση και τον περιορισμό της διασποράς του κορωνοϊού COVID-19, ο εργοδότης του οποίου η επιχειρηματική δραστηριότητα πλήττεται σημαντικά ή τελεί υπό απαγόρευση της επιχειρηματικής δραστηριότητάς του με βάση τις κείμενες κανονιστικές πράξεις, δύναται να μεταφέρει προσωπικό από επιχείρηση του ομίλου σε επιχείρηση του ιδίου ομίλου, κατόπιν σχετικής μεταξύ τους συμφωνίας.».
Οι επιχειρήσεις του ομίλου που θα εφαρμόσουν τα οριζόμενα παραπάνω υποχρεούνται να διατηρήσουν, συνολικά, τον ίδιο αριθμό εργαζομένων που απασχολούνταν πριν από τη μεταφορά.
Αρχικά η ρύθμιση φαίνεται «αθώα». Τι πιο απλό;
Ο εργοδότης μια επιχείρησης (όμιλος επιχειρήσεων)που ο τζίρος του πλήττεται δραστικά, θα μπορεί να μεταφέρει το προσωπικό σε άλλη επιχείρηση του ομίλου κατόπιν συμφωνίας, με την υποχρέωση να διατηρήσει τον ίδιο αριθμό εργαζομένων.
Για να δούμε όμως τι συμβαίνει πραγματικά. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Μέχρι τώρα από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 361, 648 και 651 ΑΚ, προκύπτει ότι είναι δυνατό, με συμφωνία ή συναίνεση του εργαζόμενου, οι υπηρεσίες του τελευταίου να παρέχονται για ορισμένο ή αόριστο χρόνο σε άλλο εργοδότη (δανεισμός εργασίας).
Η εν λόγω συναίνεση μπορεί να είναι και σιωπηρή, να συνάγεται, δηλαδή, από τη συμπεριφορά του εργαζόμενου, ο οποίος προσέρχεται και προσφέρει την εργασία του σε τρίτο (ΑΠ 800/2014, ΝΟΜΟΣ). Η πρακτική αυτή είναι ευρέως διαδεδομένη σε περιπτώσεις συνδεδεμένων επιχειρήσεων και στους ομίλους επιχειρήσεων.
Δανεισμός εργαζομένου είναι μια τριγωνική σχέση μεταξύ του εργοδότη, του εργαζομένου και του τρίτου στον οποίο παραχωρούνται οι υπηρεσίες του εργαζομένου, σύμφωνα με την οποία ο εργαζόμενος παρέχει προσωρινά στον τρίτο την εργασία του.
Ο δανεισμός εργαζομένων διακρίνεται στον γνήσιο δανεισμό και τον μη γνήσιο ή κατ’ επάγγελμα δανεισμό. Γνήσιος δανεισμός υπάρχει, σύμφωνα με όσα ήδη εκτέθηκαν, στην περίπτωση που ο εργαζόμενος που έχει προσληφθεί από τον αρχικό εργοδότη για να παρέχει εργασία σε αυτόν, με κοινή συμφωνία ή συναίνεση του, παρέχει την εργασία του σε τρίτο (δανειζόμενο εργοδότη) για κάποιο χρονικό διάστημα.
Με το άρθρο 10 όμως της ΠΝΠ, παρακάμπτεται η απαραίτητη συναίνεση του εργαζομένου και ο εργοδότης μπορεί στα πλαίσια του διευθυντικού δικαιώματος να μεταφέρει τον εργαζόμενο σε άλλη επιχείρηση του Ομίλου. Η λέξη συμφωνία στην φράση «δύναται να μεταφέρει προσωπικό από επιχείρηση του ομίλου σε επιχείρηση του ιδίου ομίλου, κατόπιν σχετικής μεταξύ τους συμφωνίας», αναφέρεται στη συμφωνία των επιχειρήσεων μεταξύ τους και όχι όπως ισχύει σήμερα στην τριμερή συμφωνία εργοδότη, εργαζομένου και νέου εργοδότη!
Υπάρχουν μάλιστα από χθες καταγγελίες, ότι όμιλοι επιχειρήσεων, που διατηρούν επιχειρήσεις, που λειτουργούν κανονικά, μεταφέρουν τους εργαζομένους τους σε επιχειρήσεις που έκλεισαν με απόφαση του κράτους, προκειμένου να απαλλαγούν από το μισθολογικό κόστος!
Δηλαδή για παράδειγμα, ένας εργοδότης μεγάλου ομίλου που διατηρεί σούπερ μάρκετ αλλά και καφετέριες, μπορεί να προχωρήσει χωρίς τη συναίνεση του εργαζομένου, σε μεταφορά προσωπικού, για το διάστημα που ισχύουν τα μέτρα, από το σούπερ μάρκετ που λειτουργεί, στην καφετέρια που είναι κλειστή, ώστε να απαλλαγεί από το μισθολογικό κόστος!
Με τον τρόπο αυτό ο εργαζόμενος, ειδικά αν είναι χαμηλόμισθος, δεν πρόκειται να καταγγείλει την πρακτική αυτή ως καταχρηστική στα δικαστήρια, αφού θα πάρει το επίδομα των 800 ευρώ μέχρι 30.4.2020, ενώ ο εργοδότης είναι πανευτυχής(!) διότι για το επίμαχο διάστημα ωφελείται, γλιτώνοντας και το μισθό του εργαζομένου και τις ασφαλιστικές εισφορές που τις καλύπτει το κράτος!
Παράλληλα δημιουργούνται μια σειρά από ζητήματα εις βάρος των εργαζομένων.
Για παράδειγμα τι θα συμβεί αν ο εργοδότης μεταφέρει άνευ συναίνεσης τον εργαζόμενο από μια επιχείρηση του ομίλου στον Πειραιά σε μια άλλη επιχείρηση στο Καπανδρίτι κλπ. Έχει ο εργαζόμενος δικαίωμα να αρνηθεί;
Τι θα συμβεί, αν χωρίς τη συναίνεσή του, τον εξαναγκάσει να πάει από μια εταιρία πληροφορικής, σε μια άλλη επιχείρηση του ομίλου, που ασχολείται με τρόφιμα; Συνιστά η πρακτική αυτή μονομερή βλαπτική μεταβολή;
Σε κάθε περίπτωση η Κυβέρνηση φαίνεται να ελαστικοποιεί πλήρως τις εργασιακές σχέσεις κατ’ εντολή του Σ.Ε.Β. και εκμεταλλεύεται τις έκτακτες συνθήκες για να περάσει μέτρα που δεν θα ήταν εφικτό να περάσουν από τη βουλή.
Το πιο σοβαρό είναι ότι σε μια περίοδο που οι συναθροίσεις και άρα οι συγκεντρώσεις έχουν απαγορευτεί δια νόμου η Κυβέρνηση βρίσκει ευκαιρία να περάσει μέτρα που θα σήκωναν θύελλα αντιδράσεων από εργαζόμενους και συνδικάτα.
Οι εργαζόμενοι παρά τις έκτακτες συνθήκες, οφείλουν να επεξεργαστούν νέες μορφές αγώνα και να σταματήσουν άμεσα την καταστροφή που συντελείται σε επίπεδο εργατικής νομοθεσίας.
Ανάρτηση του Dionisis Temponeras στο Facebook – Ο Διονύσιος Τεμπονέρας είναι δικηγόρος/εργατολόγων