- Μπορεί η άδεια ειδικού σκοπού να αποτελεί δικαίωμα του εργαζομένου και να οφείλει ο εργοδότης να τη χορηγήσει, αλλά ουδέν προβλέπεται για την περίπτωση που ο εργοδότης αρνηθεί να εφαρμόσει την πράξη νομοθετικού περιεχομένου (ΠΝΠ).
Τόσο στην ίδια την ΠΝΠ όσο και στην εγκύκλιο του υπουργείου Εργασίας δεν προβλέπεται κάποιο πρόστιμο (διοικητικό μέτρο) ή κάποια ποινή (ποινικό μέτρο) για όσους εργοδότες δεν χορηγήσουν τη συγκεκριμένη άδεια.
Ωστόσο δεν είναι η μόνη προβληματική περίπτωση στη συγκεκριμένη νομοθετική κίνηση της κυβέρνησης που αφήνει κενά. Επ’ αυτού μπορούμε να εστιάσουμε στα εξής:
• Ευπαθείς ομάδες. Δεν υφίσταται κάποιος ειδικός σχεδιασμός για όσους ανήκουν στην περίπτωση της ανοσοκαταστολής. Πρόκειται για ανθρώπους (ακόμη και νέους σε ηλικία) των οποίων η ανοσοποιητικό σύστημα δεν λειτουργεί σωστά. Πρόκειται δηλαδή για χρόνιες παθήσεις όπως ο λύκος ή η σκλήρυνση κατά πλάκας, αναπνευστικά προβλήματα, καρδιοπάθειες, καρκινοπαθείς κ.ά. Αυτοί οι εργαζόμενοι θα πρέπει να πηγαίνουν στις εργασίες τους παρότι κινδυνεύουν άμεσα ακόμη και με θάνατο αν κολλήσουν τον κορονοϊό Covid-19.
• Ελεύθεροι επαγγελματίες. Μπορεί να είναι δύσκολο να θεσπιστεί άδεια για τους ελευθέρους επαγγελματίες (ειδικά όσοι έχουν ατομικές επιχειρήσεις), αφού θα έπρεπε να κλείσουν την επιχείρηση, ωστόσο είναι και αυτοί γονείς… Θα μπορούσε συνεπώς να θεσπιστεί, όπως συνέβη στη γειτονική Ιταλία (μηνιαίο επίδομα 500 ευρώ), ειδικό επίδομα.
• Όσοι δεν έχουν άδεια αναψυχής. Πρόκειται για μία κατηγορία που περιλαμβάνει αφενός όσους έχουν εξαντλήσει την άδεια αναψυχής (σπάνια περίπτωση) αλλά κυρίως τους νεοπροσληφθέντες. Από τη στιγμή που η νομοθετική κίνηση της κυβέρνησης συνδέει ευθέως την άδεια ειδικού σκοπού με την άδεια αναψυχής, τότε εύκολα συνάγεται ότι αν κάποιος δεν δικαιούται, παντί τρόπω, άδεια αναψυχής δεν μπορεί να λάβει και την άδεια ειδικού σκοπού.