Ο Νίκος Τεμπονέρας δολοφονήθηκε στην Πάτρα, στις 9 Γενάρη του 1991, από το παρακράτος της Δεξιάς, πριν από 29 χρόνια.
Ο Γιάννης Καλαμπόκας και η φασιστική συμμορία του, ήλπιζαν ότι θα ανοίξουν ένα κεφάλι. Και το κατάφεραν. Μόνο που από μέσα του, ξεπήδησε η αγάπη για το παιδί, για τη γνώση, για την δημοκρατία, η αγάπη για τον άνθρωπο.
Οι συνοδοιπόροι του Νίκου Τεμπονέρα δεν μάθαμε ποτέ να μισούμε, μάθαμε να αγαπάμε τον αγώνα, τη λευτεριά, να μαχόμαστε για μια καλύτερη ζωή με αξιοπρέπεια, να παλεύουμε για κοινωνική δικαιοσύνη.
Η θυσία του Νίκου Τεμπονέρα, ζει μέσα στους αγώνες της νεολαίας. Ζει μέσα στους αγώνες των εργαζομένων, που αρνούνται «να παραδεχτούν την ήττα».
Είκοσι εννέα χρόνια μετά, η δικαιοσύνη – όπως και τότε – αρνείται να τιμωρήσει τους φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και του Παύλου Φύσσα, όπως τους αξίζει. Αγνοεί όμως, πως η οριστική καταδίκη των δολοφόνων, είναι o μόνος δρόμος, για να κερδίσει η κοινωνία τη χαμένη της αξιοπρέπεια.
Η ακροδεξιά απειλή βρίσκεται στη φυλακή προσωρινά, βρίσκεται όμως ταυτόχρονα και στην εξουσία. Επιτίθεται με σφοδρότητα, στις αξίες και στα ιδανικά του κόσμου της δουλειάς, στα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα.
Λένε ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα. Διαφωνώ. Η δολοφονία Τεμπονέρα, όπως και η δολοφονία Φύσσα – Γρηγορόπουλου, δεν είναι τυχαία γεγονότα. Αν και εξελίσσονται σε διαφορετικό κοινωνικό και πολιτικό χρόνο, παρουσιάζουν έντονες ομοιότητες ως προς το νομικό-πολιτικό σκέλος, υπό την έννοια, ότι το σύστημα στα πλαίσια της ποινικής καταδίκης, δεν μπορεί να κρίνει τον ίδιο τον εαυτό του:
Το φιλελεύθερο παρακράτος της ΝΔ το 1991, όταν ο λαός και κυρίως η νεολαία το αμφισβήτησαν ανοιχτά, επιστράτευσε τον κομματικό στρατό του Καλαμποκισμού, για να σπάσει τις καταλήψεις στα σχολεία.
Πως θα μπορούσε όμως ποτέ, σε οποιοδήποτε δικαστήριο, να αποδειχτεί, ότι εξέθρεψε για χρόνια τους Ρέηντζερς και τους Κενταύρους; Πως θα μπορούσε να αποδειχτεί κυρίως, ότι οι αιτίες της δολοφονίας, ήταν οι ακραία συντηρητικές πολιτικές μιας Δεξιάς, που νοσταλγούσε την ομοιόμορφη ενδυμασία στα σχολεία, την επιβολή point system ελέγχου, την ποινικοποίηση της συμπεριφοράς των μαθητών κλπ.; Πως θα μπορούσε το δικαστήριο, να εξηγήσει την επέλαση του νεοφιλελευθερισμού, που θα …προσάρμοζε την κοινωνία στις επιταγές της παγκοσμιοποιημένης αγοράς, με κάθε κόστος;
Δεν θα μπορούσε σίγουρα το σύστημα να παραδεχτεί ότι επρόκειτο για μια πολιτική δολοφονία, για αυτό και ο Ν.Ταγαρης, Νομάρχης Αχαΐας της ΝΔ τότε, δήλωνε με έμφαση μετά το φόνο: «Δεν υπάρχει δολοφονία. Η δολοφονία έχει ορισμένα στοιχεία. Θάνατος υπήρξε».
Έτσι και οι φασίστες της ΧΑ που ανέλαβαν για λογαριασμό του συστήματος τη βρώμικη δουλειά, είναι δύσκολο να αποδειχτεί νομικίστικα, ότι συστήθηκαν στην ελληνική κοινωνία, ακριβώς για να κάνουν αυτό. Να σκοτώσουν το ανθρώπινο μυαλό και να ξαναφέρουν το σκοτάδι.
Στην εξεταστική επιτροπή της βουλής που ακολούθησε την δολοφονία Τεμπονέρα, αλλά και στην ακροαματική διαδικασία στο δικαστήριο, γίνεται προσπάθεια σπίλωσης του Ν.Τεμπονέρα, με χυδαία επιχειρήματα, ώστε να καταδειχθεί ότι «δεν είχε δουλεία να πάει στο σχολείο», ότι ίσως« προκάλεσε με τη συμπεριφορά του» κλπ.
Ακριβώς δηλαδή, επιχειρήματα που ακούστηκαν στο δημόσιο λόγο και στην διάρκεια της δίκης Γρηγορόπουλου και Φύσσα: «Τι δουλεία είχε ο 15χρονος στα Εξάρχεια» και «μάλλον τον σκότωσαν για το ποδόσφαιρο» ή «ποτέ δεν τον είχε στοχοποιήσει (τον Φύσσα) η Χρυσή Αυγή» ή ακόμα ότι «δεν αποδεικνύεται ότι δόθηκε εντολή για δολοφονία». Την ίδια ώρα στην δολοφονία Τεμπονέρα – όπως συνέβαινε και με τα τάγματα εφόδου της Χ.Α. – η δικογραφία αναφέρει, ότι οι τραμπούκοι με τον Καλαμπόκα, έφυγαν οργανωμένα από τα γραφεία της τοπικής ΟΝΝΕΔ, με στόχο την ανακατάληψη των σχολείων με κάθε τρόπο, κάτι που συνέβη και σε δεκάδες σχολεία της Ελλάδας, την ίδια ημέρα. Και τότε ρητή εντολή για δολοφονία δεν δόθηκε. Η δολοφονία όμως ήταν κυβερνητικά…εντός προγράμματος.
Με ποιο άρθρο του Π.Κ. θα μπορούσε το σύστημα να καταδικάσει τον εκδότη του «Ελεύθερου Τύπου», Δημήτρη Ρίζο, όταν στις 9.1.1991-ώρες πριν τη δολοφονία- έγραφε στον ”Ελεύθερο τύπο”:
«Κάποτε θα πρέπει να δραστηριοποιηθούν οι πολίτες αυτής της χώρας. Και να αντιδράσουν απέναντι στους επαγγελματίες μικροπολιτικούς. Εμπρός λοιπόν στον δρόμο που χάραξαν οι πολίτες της Αμαλιάδας. Καταλάβατε ακόμη και τα σπίτια των… Μπαλωμένων!» (Δημήτρης Μπαλωμένος λεγόταν ο τότε πρόεδρος της ΟΛΜΕ).
Με ποιο άρθρο του Π.Κ. θα μπορούσε το δικαστήριο να καταδικάσει το βουλευτή της ΝΔ τότε, Νίκο Νικολόπουλο, όταν στην πρώτη (22/12/1990), παρουσία του ντόπιου υφυπουργού Παιδείας Βασίλη Μπεκίρη, ενώπιον του τοπικού βουλευτή, ο Καλαμπόκας εισηγήθηκε την ανάληψη δυναμικής δράσης απ’ την ΟΝΝΕΔ, για να πάρει την απάντηση, ότι κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει μετά τις γιορτές (Πρακτικά Εξεταστικής, 3/7/1991, σ. 4-6);
Με πιο άρθρο του Π.Κ. θα καταδικαζόταν, ο αστυνομικός διευθυντής Αχαΐας, ο οποίος δήλωνε, ενώ τα γεγονότα συνέβαιναν στην καρδιά της Πάτρας…: «Η αστυνομία είχε εντολές αρμοδίου Υπουργού, να απέχει από κάθε δραστηριότητα στους σχολικούς χώρους κατά τον χρόνο των καταλήψεων. Η παρουσία της να είναι διακριτική κι από απόσταση. Και τούτο γιατί, εάν δεν ήταν διακριτική η παρουσία της, θα προσπαθούσαν κάποιοι να συνδέσουν την παρουσία της αστυνομίας με δραστηριότητες που αποσκοπούσαν σε ματαίωση των καταλήψεων.».
Ας θυμηθούμε αντίστοιχα τις μαρτυρίες στη δίκη της Χρυσής Αυγής, όταν από τους ασυρμάτους της αστυνομίας δινόταν εντολή, οι παρευρισκόμενοι αστυνομικοί, να …μην εμπλακούν στα γεγονότα που εξελίσσονταν μπροστά τους.
Αλλά και το ίδιο το κοινοβουλευτικό σύστημα πως θα μπορούσε να αυτοτιμωρηθεί; Στην δίκη Τεμπονέρα και στην εξεταστική επιτροπή της βουλής, ο Απόστολος Ανδρεουλάκος της ΝΔ(συνήγορος του Γ.Καλαμπόκα στη δίκη στο Βόλο), δήλωνε πως μετά τη δολοφονία, «η νομιμότητα έχει αποκατασταθεί». Την ίδια ώρα στη διάρκεια της δίκης, η ΝΔ στήριξε την συμμορία Καλαμπόκα ηθικά, οικονομικά και πολιτικά με κάθε μέσο. Πόσο άραγε διαφέρει η συμπεριφορά της ΝΔ τότε, από τη γνωστή συνομιλία του Μπαλτάκου(εν ενεργεία Γενικού Γραμματέα της Κυβέρνησης Σαμαρά!), με τον υπόδικο Κασιδιάρη, ως νταλαβέρι των νεοναζί και της τότε Κυβέρνησης σε ανώτατο επίπεδο;
Με ποιο άρθρο του Π.Κ. θα καταδικάζονταν σήμερα οι Μάκης Βορίδης, οι παλαίμαχοι δημοσιογράφοι Χρήστος Πασαλάρης και Γιάννη Βούλτεψης, οι οποίοι παρουσίασαν(για να τον τιμήσουν!) το βιβλίο του βουλευτή της ΧΑ, Μιχάλη Αρβανίτη(δικηγόρου του Καλαμπόκα στο Βόλο αλλά και συνηγόρου υπεράσπισης- και υπόδικος ο ίδιος – των κατηγορουμένων στη δίκη της ΧΑ) με τίτλο: «Ποιος σκότωσε τον Νίκο Τεμπονέρα» το 2002; Ο …συγγραφέας αναφέρει στο βιβλίο του, ότι ο Νίκος Τεμπονέρας ήταν «αυτόκλητος εργατοπατέρας, ειδικευμένος στη βίαιη καταστολή απεργοσπαστικών εκδηλώσεων», διδάσκοντας την ίδια υπερασπιστική γραμμή, για τον δήθεν αναρχικό Γρηγορόπουλο, που τα ήθελε και τα έπαθε και τον αντιφασίστα Παύλο Φύσσα ο οποίος προκαλούσε με τα τραγούδια του…
Όπως και τότε έτσι και σήμερα το σύστημα φαίνεται να προσανατολίζεται να καταδικάσει – αν γίνει δεκτή η πρόταση της εισαγγελέως – μόνο τους φυσικούς αυτουργούς στην καλύτερη περίπτωση. Πρόκειται για ιστορικό ατόπημα, που θα επαναφέρει στο προσκήνιο, όχι τόσο το ημιθανές εγκληματικό μόρφωμα, αλλά θα ξεπλύνει και θα επιβάλει την ακροδεξιά ατζέντα στην κοινωνική ζωή. Θα δικαιολογήσει τις φασιστικές πρακτικές και θα τις ενσωματώσει ως καθαρές και δικαιωμένες στη συνείδηση του λαού.
Η αμετάκλητη καταδίκη των δολοφόνων της Χρυσής Αυγής, σύσσωμης της ηγεσίας της, του Κορκονέα και των ηθικών αυτουργών, δεν μπορεί να χωρέσει μόνο στον «φτωχό» Ποινικό Κώδικα.
Πρέπει να εξεταστούν ως πολιτικές δολοφονίες, που στόχο είχαν να κάμψουν το αγωνιστικό φρόνημα του λαού, να προκαλέσουν τον φόβο και την απάθεια, να αναισθητοποιήσουν το λαό και τη νεολαία, για να μην διεκδικήσουν αυτό που τους αξίζει. Ο φασισμός μισεί τον αδύναμο, τον διαφορετικό. Μισεί τον εργαζόμενο και κάνει πάντα μπίζνες με τον ισχυρό, που φυσικά δεν τον αγγίζει, αλλά λειτουργεί ως το μακρύ του χέρι. Ο φασισμός μισεί τα ανθρώπινα δικαιώματα. Σιχαίνεται την τέχνη και την επιστήμη, γιατί αυτές προϋποθέτουν την ελεύθερη έκφραση.
Και δυστυχώς δεν τελειώσαμε με τους φασίστες. Κάθε άλλο…
Η θυσία του Νίκου Τεμπονέρα, 29 χρόνια μετά, απαιτεί την καταδίκη των δολοφόνων πρώτα μέσα και μετά έξω από το δικαστήριο.
Οριστικά ισόβια στον δολοφόνο Κορκονέα και στους νεοναζί δολοφόνους της Χρυσής Αυγής.
ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΤΡΩΣΗ ΜΝΗΜΗΣ ΚΑΙ ΤΙΜΗΣ ΣΤΟΝ ΝΙΚΟ ΤΕΜΠΟΝΕΡΑ, ΠΟΥ ΔΙΟΡΓΑΝΩΝΕΙ Η ΟΛΜΕ-ΔΟΕ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 9 ΓΕΝΑΡΗ ΣΤΙΣ 6 ΜΜ, ΣΤΟ ΣΧΟΛΙΚΟ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ ΝΙΚΟΣ ΤΕΜΠΟΝΕΡΑΣ, ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ.
