Η Ελλάδα που λαχταρά να τρέξει ένιωσε τα σκουριασμένα φρένα
Ο πρωθυπουργός μιλώντας στο συνέδριο της ΟΝΝΕΔ εξήγησε ότι παρενέβη την ημέρα της απεργίας για να μιλήσει “στο όνομα των πολλών πολλών κατά της αυθαιρεσίας των λίγων” και επέμεινε ότι δεν μπορεί 2.000 άτομα να αναστατώνουν τη ζωή τεσσάρων εκατομμυρίων.
Με ακόμη πιο σκληρές εκφράσεις για “επαγγελματίες εργατοπατέρες” ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης μιλώντας στο συνέδριο της ΟΝΝΕΔ εξαπέλυσε νέα επίθεση κατά της απεργίας, μετά την παρέμβαση που είχε κάνε μέσω facebook την ημέρα διεξαγωγής της.
“Μόλις προχθές, η Ελλάδα που λαχταρά να τρέξει μπροστά ένιωσε και πάλι γύρω της τα σκουριασμένα φρένα που θέλουν να την κρατούν καθηλωμένη. Και έτσι, μερικοί γραφειοκράτες συνδικαλιστές ταλαιπώρησαν εκατομμύρια πολίτες” είπε ο κ.Μητσοτάκης.
Υποστήριξε ότι η απεργία έγινε γιατί κάποιοι χάνουν τα προνόμια τους και υπερασπίστηκε εν νέου το συνδικαλιστικό νόμο, που έχει προκαλέσει αντιδράσεις, επαναλαμβάνοντας τα περί ταλαιπωρίας όσων δεν απεργούσαν.
“Με μία απεργία που έγινε γιατί; Γιατί με τις νέες ρυθμίσεις, οι επαγγελματίες εργατοπατέρες χάνουν τα προνόμια τους” είπε ειδικότερα ο πρωθυπουργός. Πρόσθεσε ότι: “Τα σωματεία γίνονται αντιπροσωπευτικά και θα λογοδοτούν! Και οι αποφάσεις θα λαμβάνονται, πλέον, από την πλειοψηφία των εργαζομένων κι όχι από μικρές ομάδες σε σκοτεινά γραφεία.”
Και εξήγησε τους λόγους για τους οποίους προχώρησε σε παρέμβαση την ημέρα της απεργίας, κάτι που προκάλεσε αντιδράσεις και συζητήθηκε καθώς ήταν ασυνήθιστη κίνηση για έναν πρωθυπουργό: “Θέλησα να παρέμβω και προσωπικά στο θέμα. Για να μιλήσω στο όνομα των πολλών κατά της αυθαιρεσίας των λίγων. Και να δηλώσω ότι, επιτέλους, δεν μπορούν 2.000 άτομα να αναστατώνουν την ζωή 4 εκατομμυρίων, κοστίζοντας ταυτόχρονα και μερικά δισεκατομμύρια στην εθνική οικονομία”.
Ο κ.Μητσοτάκης μάλιστα ουσιαστικά υπονόησε ότι η απεργία της Τετάρτης παραβίασε το “δικαίωμα στην εργασία” όσων δεν απήργησαν. “Το βλέμμα μας είναι προσηλωμένο στα παιδιά που κοπιάζουν καθημερινά. Που σηκώνονται το πρωί ή που κοιμούνται αργά την νύχτα για ένα αβέβαιο μεροκάματο. Στο χωριό ή στην πόλη, στο χωράφι ή στο εργοστάσιο. Αταλάντευτος στόχος μας είναι να περιφρουρήσουμε το δικαίωμα στην εργασία” δήλωσε.
Αναφέρθηκε όμως και στην κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου από την κυβέρνηση της ΝΔ.
“Η ΟΝΝΕΔ βρέθηκε συχνά μπροστά απ΄ την εποχή της. Όταν άλλοι μιλούσαν μονοδιάστατα για «συλλογικότητες» που πνίγουν τις προσωπικότητες, η οργάνωσή μας πρότασσε την ατομική ευθύνη, εναρμονισμένη με την μαζική δράση. Όταν κάποιοι έβλεπαν το πανεπιστήμιο ως φέουδο και δίοδο πολιτικής καριέρας, η ΟΝΝΕΔ ζητούσε Παιδεία συνδεδεμένη με την αγορά εργασίας και την οικονομία. Όταν οι περισσότεροι υμνούσαν τον κρατισμό, η δική μας παράταξη πρότεινε την ιδιωτική πρωτοβουλία ως τον δρόμο της ανάπτυξης” υπενθύμισε ο κ.Μητσοτάκης και πρόσθεσε:
“Ήδη, με το δεύτερο νομοσχέδιο της νέας κυβέρνησης, τα πανεπιστήμια είναι, πια, ελεύθερα από τον βραχνά της παρανομίας, της βίας και της παρεμπόδισης της ελεύθερης διδασκαλίας. Χρέος δικό σας είναι να αξιοποιήσετε τώρα το νέο θεσμικό περιβάλλον, ώστε να αποκαταστήσετε το αληθινό άσυλο: Το άσυλο της γνώσης, των ιδεών και του ελεύθερου διαλόγου”.
Ο πρωθυπουργός και πρόεδρος της ΝΔ χαρακτήρισε το συνέδριο της ΟΝΝΕΔ ως το καλύτερο δώρο για τα 45 χρόνια που γιορτάζει, σήμερα, το κόμμα. Τόνισε ότι η παράταξη της ΝΔ στέριωσε την Δημοκρατία στη χώρα, ενδυναμώνοντας τους θεσμούς και ενώνοντας τους πολίτες, που κράτησε όρθια την πατρίδα, όταν αυτή βρέθηκε σε κίνδυνο και που σήμερα την οδηγεί και πάλι σε ένα μέλλον ανάπτυξης και προόδου.
“Είμαστε αυτοί που έθεσαν την ατομική πρωτοβουλία στην υπηρεσία της συλλογικής ευημερίας. Και αξιοποιούμε την μεγάλη μας παράδοση για να χτίσουμε γόνιμα το μέλλον μας. Γιατί λίγα κόμματα μπορούν να υπερηφανευτούν για αυτό που μπορεί και κάνει η ΝΔ: να σκύβει με σύνεση στο χθες ώστε να αντλεί χρήσιμα διδάγματα για το αύριο” είπε.
Ο κ. Μητσοτάκης υπενθύμισε πως όταν προ τριετίας, τον Οκτώβριο του 2016, μιλούσε στο συνέδριο επανίδρυσης της ΟΝΝΕΔ, ήταν βέβαιος ότι η οργάνωσή μας θα ξεπερνούσε τα προβλήματά της. “Και, πράγματι, μέσα σε ένα 6μηνο κερδίσατε το μεγάλο στοίχημα: Η ΟΝΝΕΔ ανασυντάχθηκε χωρίς την παραμικρή απώλεια στο δυναμικό της” είπε στα μέλη της νεολαίας.
Σχολίασε επίσης πως: “Ως αντιπολίτευση, επί τρία χρόνια, η ΟΝΝΕΔ μάς έκανε εύκολη τη ζωή. Δουλέψαμε μαζί, παλέψαμε μαζί, κερδίσαμε μαζί. Ως κυβέρνηση όμως σήμερα σάς ζητώ ακριβώς το αντίθετο: Να μας βάλετε δύσκολα Να γίνετε οι πιο αυστηροί κριτές μας στην προσπάθεια να φέρουμε «το αύριο, τώρα», όπως λέει και το φετινό σας μήνυμα.”
Ο κ. Μητσοτάκης δήλωσε συνεπώς ότι έχει από την ΟΝΝΕΔ προσδοκίες και την απαίτηση, να κινηθεί στην ίδια κατεύθυνση, αλλά με ακόμη μεγαλύτερη ορμή, να γίνει κυψέλη των ιδεών της εποχής, αλλά και φορέας ενός νέου ακτιβισμού -του «ακτιβισμού του 21ου αιώνα». Δηλαδή ενός ακτιβισμού που όπως είπε “παρεμβαίνει στα σύγχρονα προβλήματα όχι με θεωρητικές διακηρύξεις ή άναρθρες κραυγές. Αλλά, με καθημερινή δουλειά.”
Ο πρωθυπουργός σημείωσε ότι οι προκλήσεις των καιρών που ζητούν απαντήσεις είναι πολλές, ηκλιματική κρίση και η πράσινη ανάπτυξη, η διάχυση της τεχνολογίας και η μόνιμη απασχόληση, και οι σύγχρονες ανισότητες. Είπε επίσης ότι πολλά είναι τα παλαιά προβλήματα που ζητούν την σημερινή τους μετάφραση, αναφερόμενος ειδικότερα στην “αποτύπωση του υπεύθυνου πατριωτισμού” και “τη ρεαλιστική διαχείριση του μεταναστευτικού” ως δύο από αυτά.
“Στην πρώτη μου συνέντευξη, το 1993, όταν ήμουν 25 ετών, είχα ερωτηθεί, πώς θα έβλεπα τον εαυτό μου ύστερα από δέκα χρόνια και αν θα γινόμουν πολιτικός. Θυμάμαι πως είχα απαντήσει ότι αν κάποιος έμπαινε στην πολιτική στα 40 του και έχοντας κάνει, προηγουμένως, ενδιαφέροντα πράγματα, μένοντας αλώβητος από το τοξικό περιβάλλον, τότε θα μπορούσε να προσφέρει περισσότερο. Γιατί δεν θα ήταν υποχρεωμένος να παίξει μέσα στους κανόνες του παιχνιδιού” θυμήθηκε ο κ.Μητσοτάκης και απευθυνόμενος στους νέους και νέες της ΟΝΝΕΔ είπε:
“Στα 50 μου χρόνια, τώρα, βρίσκομαι, στην άλλη «όχθη» για να επαναλάβω ακριβώς την ίδια άποψη. Όχι σαν συμβουλή, αλλά σαν παρότρυνση: Να κάνετε, παράλληλα με τη συμμετοχή σας στα κοινά και ενδιαφέροντα πράγματα για σας και για τους άλλους. Να κρατάτε σαν θησαυρό την ανεξαρτησία σας. Και, κυρίως, να μην παίζετε μέσα στους γνωστούς κανόνες του «παιχνιδιού». Αλλά να τους αλλάζετε συνεχώς προς το καλύτερο”.