Ο «κοινωνικός αυτοματισμός», όπως επιβεβαιώθηκε άλλη μια φορά, βρίσκεται στον πυρήνα της κυβερνητικής πολιτικής. Η προχθεσινή απεργία ήταν η αφορμή. Ο πρωθυπουργός, αντιγράφοντας την ακραία λογική του ομολόγου του Βίκτορ Όρμπαν, με δήλωσή του στα κοινωνικά δίκτυα έδωσε το (αντιδραστικό) σύνθημα διαχωρισμού των πολιτών:
* Σε αυτούς -τους λίγους- που απεργούν και στους πολλούς που κοιτάνε τη δουλειά τους…
* Στους «επαγγελματίες συνδικαλιστές» και στην κοινωνία που θέλει να εργαστεί και ταλαιπωρείται…
* Στις αλλαγές με διαφάνεια που προωθεί η κυβέρνησή του όσον αφορά τη λήψη των αποφάσεων για απεργίες. Και στο «παλιό», όπως προσδιορίζει ο ίδιος τη σημερινή λειτουργία των συνδικάτων και τις αποφάσεις τους.
Αν ήθελε όμως ο πρωθυπουργός να προωθήσει αλλαγές διαφάνειας, θα μπορούσε: Να ελέγξει τη χρηματοδότηση που επέτρεψε τη μετατροπή της ΓΣΕΕ σε ΔΕΚΟ συγγενών και φίλων. Να δει τα Εργατικά Κέντρα που εκλέγουν «καρμπόν» συνδικαλιστές τις τελευταίες δύο δεκαετίες για τη δική του παράταξη, τη ΔΑΚΕ, και το πάλαι ποτέ ΠΑΣΟΚ, σημερινό ΚΙΝ.ΑΛΛ…
Όχι, δεν θέλει αυτήν τη διαφάνεια ο Κυρ. Μητσοτάκης. Θέλει να ελέγξει τα συνδικάτα και τις απεργίες, για τις οποίες ουσιαστικά μας προτείνει να ψηφίζουμε όπως στο «talent show» του φιλικού ΣΚΑΪ…
Ιδού οι βολεμένοι…
Ακόμα χειρότερα, με μισές αλήθειες και ατέλειωτα ψέματα, ο πρωθυπουργός προσπαθεί να συσκοτίσει, αν όχι να κρύψει, το επιτελικό του σχέδιο κατά της εργασίας και των αμοιβών των εργαζομένων και όχι κατά των βολεμένων συνδικαλιστών που παρήγαγε σωρηδόν το σύστημα ΠΑΣΟΚ / Ν.Δ…
Αν έψαχνε, θα έβρισκε έναν τέτοιο συνδικαλιστή στην οδό Σταδίου που παριστάνει τον υπουργό Εργασίας. Ή τον φίλο, Γιάννη Παναγόπουλο, που την ημέρα της απεργίας πήγε ταξίδι στις Βρυξέλλες! Ωστόσο είχε κανονίσει το απόγευμα της Τετάρτης ειδικά συνεργεία να μαζέψουν από τις κολώνες τις αφίσες της απεργίας! Αλλά «ξέχασε» να σχολιάσει τις δηλώσεις του πρωθυπουργού κατά των συνδικάτων… Έτσι κάνουν οι έντιμοι «συνομιλητές».
Ψέματα…
Αλλά εκεί που τελειώνουν οι -πρωθυπουργικές- μισές αλήθειες, αρχίζουν τα μεγάλα ψέματα και οι αποσιωπήσεις…
1. Το νομοσχέδιο του υπουργείου Ανάπτυξης που έχει ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων, όπως άριστα γνωρίζει ο πρωθυπουργός, προβλέπει διαδοχικές εξαιρέσεις από την ισχύ, την εφαρμογή και την επέκταση των κλαδικών συμβάσεων.
Τις κλαδικές συμβάσεις που στις 13.6.2018 ουσιαστικά αποδέχθηκαν ο ίδιος και η Νέα Δημοκρατία! Και τώρα τις «ξεψηφίζουν» γιατί σκοντάφτουν στο επιτελικό (κι αυτό) σχέδιο του ΣΕΒ από τη δεκαετία του 1990. Το σχέδιο για «ελεύθερες οικονομικές ζώνες», όπως θα τον έχει ενημερώσει ο συντονιστής του (και πρώην διευθυντής των βιομηχάνων) Άκης Σκέρτσος.
2. Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο επέτρεψε (μετά την οριστικοποίηση του τρίτου μνημονιακού προγράμματος) “την επεκτασιμότητα των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας, τον μηχανισμό δηλαδή της υποχρεωτικής εφαρμογής τους για όλους τους εργαζόμενους ενός κλάδου από το σύνολο των εργοδοτών του κλάδου και ανεξαρτήτως αν οι τελευταίοι είναι μέλη ή όχι της εργοδοτικής οργάνωσης που υπέγραψε τη συλλογική σύμβαση εργασίας”.
3. Προηγουμένως η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ είχε φροντίσει με τους Νόμους 4472 και 4475 του 2017 να βάλει ως όριο λήξης της αναστολής των συλλογικών συμβάσεων το τέλος του «προγράμματος οικονομικής προσαρμογής» (δηλαδή, τον Αύγουστο του 2018), από τότε και μετά επανήλθε η επεκτασιμότητα των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων.
4. Διόρθωσε δηλαδή τον μνημονιακό Νόμο 4024/2011 και συγκεκριμένη διάταξή του (που ψήφισαν ο Κυρ. Μητσοτάκης, η Ν.Δ., το ΠΑΣΟΚ, ο ΛΑΟΣ και δυστυχώς και η ΔΗΜ.ΑΡ.) αναστολής των κλαδικών συμβάσεων, όσο διαρκούσε η εφαρμογή του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής, δηλαδή επέβαλε επ’ αόριστον αναστολή!
5. Επίσης “ξεψηφίζει” τη διάταξη που επέτρεπε (επίσης από τον Αύγουστο του 2018), έστω υπό όρους, την πρόσβαση των εργαζομένων, των σωματείων, των ομοσπονδιών στη Διαιτησία του ΟΜΕΔ. Και τώρα την επιτρέπει, αρκεί όμως να συμφωνεί ο εργοδότης.
“Λύκος στα αρνιά” θα μπορούσε να είναι τίτλος από ένα παραμύθι. Αλλά δυστυχώς είναι νομοσχέδιο…
ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ – ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ