Να συνεχιστεί και να κλιμακωθεί ο αγώνας ενάντια στο αντεργατικό πολυνομοσχέδιο
Οι πετυχημένες και μαζικές Πανεργατικές απεργιακές κινητοποιήσεις στις 24/9 του ΕΚΑ, των Εργατικών Κέντρων, των Ομοσπονδιών, των πρωτοβάθμιων σωματείων και της ΑΔΕΔΥ, απέδειξαν καθαρά ότι οι εργατικές αντιστάσεις να μη περάσει το αντεργατικό πολυνομοσχέδιο και να σπάσει το “μαύρο” μέτωπο που έχουν συμπτύξει Κυβέρνηση – ΣΕΒ – εργοδότες ενάντια στον κόσμο της εργασίας, έχουν μια μεγάλη και ισχυρή δυναμική, η οποία και πρέπει και μπορεί να διευρυνθεί.
Είναι ολοφάνερο, ότι αυτό το Πολυνομοσχέδιο είναι υπαγορευμένο στην Κυβέρνηση της ΝΔ από τον ΣΕΒ και στην ουσία θέτει τους όρους της ακραίας “νεοφιλελεύθερης” ανάπτυξης που οραματίζεται το μεγάλο κεφάλαιο. Μια ανάπτυξη που έχει ως προϋπόθεση τη μόνιμη, πλήρη και διαχρονική ισοπέδωση κάθε εργατικού δικαιώματος, την εξάλειψη από τον χάρτη των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, τη διάλυση των συνδικάτων επειδή αποτελούν εμπόδιο σε αυτή την “ανάπτυξη” μέσα από την κατάργηση του απεργιακού δικαιώματος και από τα ηλεκτρονικά φακελώματα.
Η ΕΑΚ από την πρώτη στιγμή με καθαρή και σταθερή θέση και με δεδομένη την αδυναμία της ΓΣΕΕ να κηρύξει Απεργία λόγω της βίαιας και τραμπούκικης διάλυσης του συνεδρίου της από το ΠΑΜΕ, υποστήριξε ότι σήμερα το διακύβευμα είναι η ίδια η ύπαρξη των συνδικάτων.
Στην κατεύθυνση αυτή υποστηρίξαμε ότι πρέπει άμεσα, χωρίς καθυστερήσεις, χωρίς παλινωδίες, χωρίς παραταξιακά – κομματικά παιγνιδάκια να υπάρξει ο μέγιστος δυνατός πανελλαδικός συντονισμός Ε.Κ., Ομοσπονδιών, Σωματείων, με σκοπό την οργάνωση και μαζικοποίηση του αγώνα ενάντια στο “τρίτο γύρο” που ξεκίνησε η Κυβέρνηση για να διαλύσει οριστικά την ΕΓΣΣΕ, τις κλαδικές συμβάσεις, τη Διαιτησία του ΟΜΕΔ και όσα εργατικά δικαιώματα έχουν παραμείνει όρθια.
Δυστυχώς δεν εισακουστήκαμε.
Από τη μια: η στάση του ΠΑΜΕ αλλά και του λεγόμενου “Συντονιστικού Σωματείων” να οργανώσουν ξεχωριστές συγκεντρώσεις και να μην συμπαραταχθούν κάτω από το πανό και την πορεία του ΕΚΑ, ενώ όλες τις προηγούμενες ημέρες “διαρρήγνυαν τα ιμάτια τους” για να το βάλουν μπροστά στην οργάνωση της Απεργίας δείχνει και τον τυχοδιωκτισμό τους και το διασπαστικό τους ρόλο μέσα στις γραμμές του συνδικαλιστικού κινήματος. Και εντάξει: ας δεχθούμε ότι η ΓΣΕΕ έχει καταληφθεί από τη “συνδικαλιστική μαφία” και δεν θέλουν να μολυνθούν, αλλά και το ΕΚΑ; Είναι και το ΕΚΑ “συνδικαλιστική μαφία”;
Από την άλλη: η απόφαση της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ να αγνοήσει την Απεργία στις 24/9 και να παρακάμψει τη δυναμική που αναπτύχθηκε από τα κάτω για να υπάρξει πραγματική αντίσταση με διάρκεια και αντοχή ενάντια στα ακραία αντεργατικά σχέδια Κυβέρνησης – Εργοδοτών, αντικειμενικά αδυνατίζει τον Αγώνα των εργαζομένων σε μια κρίσιμη στιγμή που διακυβεύεται η ίδια η ύπαρξη των συνδικάτων. Μακριά από εμάς τα οποιαδήποτε “σύνδρομα”, άλλοι διακατέχονται από αυτά και ας κοιταχθούν στον καθρέπτη.
Για τις δυνάμεις της ΕΑΚ, το ζήτημα αυτή τη συγκεκριμένη στιγμή δεν είναι το ξεκαθάρισμα λογαριασμών για τα όσα συνέβησαν στα συνέδρια της ΟΙΥΕ – ΓΣΕΕ και για το συνέδριο της ΓΣΕΕ που πρέπει να πραγματοποιηθούν και θα πραγματοποιηθούν το συντομότερο δυνατόν με δημοκρατικό τρόπο, χωρίς να επαναληφθούν οι αισχύνες του ΠΑΜΕ.
Όλοι πρέπει να καταλάβουμε ότι το κρίσιμο ζήτημα αυτή τη στιγμή είναι να αντισταθούμε στην ταφόπλακα που μας ετοιμάζουν Κυβέρνηση – ΣΕΒ.
Στο πλαίσιο αυτό, η ΕΑΚ στηρίζει την Απεργία στις 2/10 και καλεί όλες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις να πάρουν άμεσα αποφάσεις συμμετοχής.
Δεν φθάνει όμως μόνο αυτό για να έχουμε τη συνέχιση του Αγώνα με όρους μαζικότητας και αποτελεσματικότητας, ο οποίος δεν πρέπει να σταματήσει με τη ψήφιση του Πολυνομοσχεδίου.
Ζητούμε να υπάρξει από σήμερα πρόσκληση της ΓΣΕΕ σε όλα τα Ε.Κ και τις Ομοσπονδίες για Πανελλαδική στην Αθήνα για να συζητηθούν και να αποφασιστούν μέτρα και δράσεις τόσο για την επιτυχία της Απεργίας στις 2/10, όσο και παραπέρα αγωνιστικές δράσεις με αιχμές τις ιδιωτικοποιήσεις, το Ασφαλιστικό και το μέλλον των συλλογικών συμβάσεων.
Το συνδικαλιστικό κίνημα και η ΓΣΕΕ πρέπει τώρα να ξεφύγει από τη μέγγενη της απαξίωσης που την έβαλε στο λαιμό του, να ανακτήσει την αξιοπιστία του στα μάτια των εργαζομένων και να οδηγηθεί σε δημοκρατικά συνέδρια σε ΟΙΥΕ – ΓΣΕΕ άμεσα.