Σχετικά με το «Αναπτυξιακό Νομοσχέδιο» της Κυβέρνησης
ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ ΣΕΒ ΜΠΑΙΝΕΙ Η ΤΑΦΟΠΛΑΚΑ ΣΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ, ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΣΥΝΔΙΚΑΤΩΝ!
ΝΕΟ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ!
Το μαύρο αντεργατικό μέτωπο Κυβέρνησης – ΣΕΒ – εργοδοτών, που άρχισε να λειτουργεί με εξαιρετικά γρήγορες ταχύτητες την επομένη των εκλογών και φυσικά στηρίζεται από τους δανειστές, έρχεται τώρα με το «αναπτυξιακό νομοσχέδιο», να βάλει την προαναγγελθείσα ταφόπλακα σε ότι είχε απομείνει από τις κλαδικές ΣΣΕ και την επεκτασιμότητα τους, την ουσιαστική κατάργηση της Διαιτησίας του ΟΜΕΔ αλλά και να βάλει το μακρύ χέρι του κράτους στην οργάνωση και εσωτερική λειτουργία του συνδικαλιστικού κινήματος
Ούτε λίγο, ούτε πολύ, το «αναπτυξιακό νομοσχέδιο» περιλαμβάνει 20 άρθρα για τις εργασιακές σχέσεις, με την Κυβέρνηση κυριολεκτικά να εξαπολύει γενική ρεβανσιστική επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα, νομοθετώντας ουσιαστικά ένα Νέο Αντεργατικό Μνημόνιο, το οποίο έχει καθαρά τη σφραγίδα του ΣΕΒ (είναι σα να γράφτηκε στα γραφεία του) και την ιδιοκτησία του (δηλ. την εφαρμογή του) την αναλαμβάνει η Κυβέρνηση.!
Εμβληματικά σημεία, του αντεργατικού αυτού εκτρώματος που θα εφαρμοστεί στο όνομα της «ανάπτυξης» για θα φέρει δήθεν … περισσότερες και καλύτερα αμειβόμενες δουλειές, είναι αναμφισβήτητα το ξήλωμα των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων, η κατάργηση της Διαιτησίας ΟΜΕΔ, η απαράδεκτη κρατική παρέμβαση στα εσωτερικά των συνδικάτων με τα ηλεκτρονικά μητρώα και τις ηλεκτρονικές ψηφοφορίες κυρίως ως προς την δυνατότητα κήρυξης απεργιών.
Το κρίσιμο όμως ερώτημα είναι το πώς θα απαντήσουν από εδώ και πέρα τα συνδικάτα και οι εργαζόμενοι!
Η ΓΣΕΕ, όπου μετά από την τραμπούκικη διάλυση του συνεδρίου της από το ΠΑΜΕ, είναι με προσωρινή διοίκηση, χωρίς εκλεγμένη ηγεσία και χωρίς ουσιαστικές αρμοδιότητες και κατά συνέπεια εμφανίζεται «ανήμπορη» να παρέμβει στη νέα αντεργατική λαίλαπα (είναι ερώτημα εάν έχει καν το δικαίωμα κήρυξης απεργίας). Καλύτερο δώρο στην Κυβέρνηση και τον ΣΕΒ δε θα μπορούσε να έχει κάνει το ΠΑΜΕ.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, προτείνουμε να υπάρξει άμεσα και με πρόσκληση της ΓΣΕΕ, έκτακτη Πανελλαδική Σύσκεψη Ομοσπονδιών και Εργατικών Κέντρων, με στόχο να παρθούν αποφάσεις για την καλύτερη δυνατή οργάνωση της αντίστασης των εργαζομένων απέναντι στο αντεργατικό νομοσχέδιο και να συζητηθεί η άμεση διενέργεια εκλογικού συνέδριου της ΓΣΕΕ.
Παρακάτω κωδικοποιούμε τα νέα αντεργατικά μέτρα του «αναπτυξιακού νομοσχεδίου» και τις καταστροφικές τους επιπτώσεις για τα συνδικάτα και τους εργαζόμενους.
ΒΑΣΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΟΥ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΟΥ ΠΟΛΥΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ
Σε ό,τι αφορά τις κλαδικές συμβάσεις:
Το νομοσχέδιο ανοίγει την πόρτα για «εξαιρέσεις κατά την εφαρμογή των όρων των συλλογικών συμβάσεων» και υπερίσχυση των τοπικών ή επιχειρησιακών συμβάσεων σε περιπτώσεις επιχειρήσεων που επικαλούνται οικονομικά προβλήματα. Αρκεί δηλαδή ένας λογιστής να πιστοποιήσει ότι μια επιχείρηση έχει οικονομικό πρόβλημα ώστε να εξαιρείται από την υποχρέωση εφαρμογής της κλαδικής ΣΣΕ.
Επίσης έχει προστεθεί διάταξη σύμφωνα με την οποία η Εθνική κλαδική ή ομοιοεπαγγελματική σύμβαση δεν υπερισχύει των τοπικών! Σημειώνεται δε πως η εξειδίκευση των κριτηρίων των εξαιρέσεων θα γίνεται με υπουργική απόφαση.
Δεύτερη διάταξη αφορά στη συρροή συλλογικών ρυθμίσεων, η οποία προβλέπει ότι η επιχειρησιακή σύμβαση υπερισχύει πλέον της κλαδικής (ακόμα και εάν έχει χειρότερους όρους), «κατ’ εξαίρεση στις περιπτώσεις επιχειρήσεων, που αντιμετωπίζουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα και βρίσκονται σε καθεστώς προπτωχευτικής ή παραπτωχευτικής ή πτωχευτικής διαδικασίας ή συνδιαλλαγής ή εξωδικαστικού συμβιβασμού ή οικονομικής εξυγίανσης». Πρακτικά οι διατάξεις αυτές σημαίνουν ότι τίθενται υπό αίρεση οι αυξήσεις που πήραν χιλιάδες εργαζόμενοι μέσα από την υπογραφή των κλαδικών συμβάσεων που κηρύχτηκαν υποχρεωτικές από τον Αύγουστο 2018 και μετά!
Τέλος, αλλά πολύ σημαντικό είναι ότι ακόμα και σε αυτή την κουτσουρεμένη δυνατότητα κήρυξης υποχρεωτικότητας των κλαδικών ΣΣΕ (και αφού ήδη το νομοσχέδιο δίνει το δικαίωμα εξαίρεσης από όποια επιχείρηση «δηλώσει» ότι είναι σε δύσκολη οικονομική κατάσταση) προστίθεται ως όρος να υπάρχει τεκμηρίωση των επιπτώσεων στην ανταγωνιστικότητα για το αν θα επεκταθεί η όχι μια σύμβαση!!.
Σε ότι αφορά τη Διαιτησία και τον ΟΜΕΔ:
Καθ’ υπόδειξη του ΣΕΒ καταργείται ουσιαστικά και ιδίως για τον ιδιωτικό τομέα το δικαίωμα της μονομερούς προσφυγής στη Διαιτησία του ΟΜΕΔ. Εφεξής στη Διαιτησία μπορούν να υπάγονται συλλογικές διαφορές που αφορούν ΜΟΝΟ «επιχειρήσεις δημόσιου χαρακτήρα ή κοινής ωφέλειας, η λειτουργία των οποίων έχει ζωτική σημασία για την εξυπηρέτηση βασικών αναγκών του κοινωνικού συνόλου». Είναι φανερό ότι η διάταξη αυτή αποτελεί ταφόπλακα του δικαιώματος στη Διαιτησία για το σύνολο των εργαζομένων.
Σε ότι αφορά τα ηλεκτρονικά μητρώα συνδικάτων και τις ηλεκτρονικές ψηφοφορίες:
Είναι φανερό ότι η νεοφιλελεύθερη Κυβέρνηση και οι εργοδότες βάζουν χέρι και παρεμβαίνουν σε ζητήματα εσωτερικής λειτουργίας των συνδικάτων, υπονομεύουν την αυτονομία, ανεξαρτησία και αυτοτέλεια του συνδικαλιστικού κινήματος. Προωθούν το ηλεκτρονικό φακέλωμα των συνδικάτων και των εργαζομένων. Αποτελούν την αφετηρία, ώστε να δίνουν εφεξής στους εργοδότες σημαντικές πληροφορίες και δεδομένα για τους συνδικαλισμένους εργαζόμενους και τα σωματεία τους! Ευνοούν ακόμα περισσότερο την κρατική εξάρτηση των συνδικαλιστικών οργανώσεων από το κράτος. Τέλος, με την ηλεκτρονική ψηφοφορία για την κήρυξη της Απεργίας, είναι «ηλίου φαεινότερο» ότι πρόθεση του εργοδοτικο-κυβερνητικού μετώπου είναι ο ασφυκτικός περιορισμός της συλλογικής δράσης και των αγωνιστικών κινητοποιήσεων των εργαζομένων.
Σε ότι αφορά τις ατομικές εργασιακές σχέσεις:
Ανοίγει τεράστια κερκόπορτα και στο θέμα της βλαπτικής μεταβολής λόγω μη καταβολής δεδουλευμένων. Η σχετική διάταξη του αναπτυξιακού νομοσχεδίου αναφέρει ότι «θεωρείται μονομερής βλαπτική μεταβολή των όρων εργασίας η καθυστέρηση καταβολής των δεδουλευμένων αποδοχών του εργαζομένου πέραν των δύο (2) μηνών από τον εργοδότη, ανεξαρτήτως της αιτίας της καθυστέρησης». Με άλλα λόγια καταργείται πλαγίως, η θετική διάταξη που είχε θεσμοθετήσει η προηγούμενη Κυβέρνηση το 2017 και η οποία κατοχύρωνε στην πράξη ότι «ο εργαζόμενος, σε περίπτωση που δεν καταβάλλονται οι δεδουλευμένες αποδοχές του, θα μπορεί να θεωρήσει ότι η ενέργεια αυτή ισοδυναμεί με καταγγελία της σύμβασης εργασίας, ισοδυναμεί δηλαδή με απόλυση, και να διεκδικήσει τη νόμιμη αποζημίωση». Κοινώς, ο χρόνος αφηνόταν ελαστικός και ο ίδιος ο εργαζόμενος είχε ως δική του επιλογή να αποφασίσει αν θα λύσει τη σύμβασή του διεκδικώντας την αποζημίωση. Τώρα, ο εργαζόμενος οδηγείται αναγκαστικά σε απόλυση μετά από δύο μήνες και θα πρέπει στη συνέχεια να διεκδικήσει δικαστικά την αποζημίωση– γεγονός που γεννά υποψίες για «παράθυρο» υπέρ μαζικών απολύσεων με πρόσχημα τη μη καταβολή δεδουλευμένων.!!
Ακόμα και σε αυτές τις διατάξεις που ο Υπουργός Εργασίας εμφανίζει ως φιλεργατικές, μόνο ως τέτοιες δε θα λειτουργήσουν.
Στην αδήλωτη εργασία
Μειώνει την έκπτωση του προστίμου στις 2.000 ευρώ αλλά ταυτόχρονα καταργεί την υποχρέωση καταβολής τριών μηνών ενσήμων αναδρομικά στον εργαζόμενο, κάτι που και την αδικία σε βάρος του αδήλωτου εργαζομένου συντηρεί και ευνοεί ακόμα παραπέρα τον παραβάτη εργοδότη.
Στη μερική απασχόληση
Διαφημίζει ως μέτρο προστασίας των μερικώς απασχολούμενων την προσαύξηση 12% του ωρομισθίου στις επιπλέον (από τις συμφωνηθείσες) ώρες. Το συγκεκριμένο μέτρο όμως δεν θα έχει κανένα αποτέλεσμα στην καταπολέμηση της υποδηλωμένης εργασίας, όπου αυτό είναι στην πράξη μεγάλο ποσοστό της μερικής απασχόλησης. Οι εργοδότες θα συνεχίσουν να δηλώνουν λιγότερες ώρες εργασίας, καθώς δε θα λειτουργήσει αποτρεπτικά η προσαύξηση 12%, διότι την ίδια στιγμή έχει υποβαθμιστεί η δράση των ελεγκτικών μηχανισμών του ΣΕΠΕ και η Κυβέρνηση θα εφαρμόσει το «Λευκό Μητρώο Επιχειρήσεων» στις οποίες δε θα γίνονται καν έλεγχοι.
Η επιστροφή στην κανονικότητα του 19ου αιώνα είναι εδώ.
Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΗΚΟΝ ΜΑΣ!