Άγρια σύγκρουση των μηχανισμών στα άκρα με ξυλοδαρμούς, τραυματισμούς και αλληλοκατηγορίες ματαιώνει κι αυτό το συνέδριο φιάσκο και παρωδία της ΓΣΕΕ.
Από την Καλαμάτα της νοθείας και της τραμπουκοκρατίας, στη Ρόδο της απομόνωσης με φαστ- τρακ διαδικασίες και γιατί όχι αν χρειαστεί στο Κουσάντασι με ερτογανική προστασία!! για να κρατηθεί η σφραγίδα εν ονόματι της εργατικής τάξης χωρίς αυτή και ενάντια της.
Η κατάσταση αποπνέει μπόχα και δυσωδία, νοθεία και παραχάραξη, διάλυση, κατρακύλα και χρεωκοπία.
Η ΓΣΕΕ ως τριτοβάθμιο όργανο του συνδικαλιστικού κινήματος έχει αυτοκαταργηθεί, αυτογελοιοποιηθεί και από χρόνια θεσμικά λειτουργικά, πολιτικά, ιδεολογικά έχει ταυτιστεί με τον νεοφιλελευθερισμό. Δηλαδή δεν πρόκειται μόνο για μια απλή κρίση αντιπροσώπευσης που θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί έστω και μέσα από συγκρούσεις πολιτικές, ιδεολογικές όσες σκληρές κι αν ήταν, με αναφορά όμως ότι το συνδικαλιστικό κίνημα είναι μια κοινωνική δομή που συμμετέχει σαν τέτοια στην κοινωνική εξέλιξη με διασφαλισμένους τους όρους εκδήλωσης της ταξικής πάλης στις γραμμές της έξω από νοθείες, τραμπουκισμούς, εξαγορές, νομικές απαγορεύσεις.
Τα συνδικάτα έχουν πολιτικό ρόλο, αλλά δεν είναι πολιτικά κόμματα. Η έννοια της πολιτικής είναι απείρως μεγαλύτερη και ουσιαστικότερη από κάθε ξεχωριστό πολιτικό κόμμα.
Ένα παράδειγμα θα αναφέρω για το πολιτικό ρόλο του συνδικαλιστικού κινήματος στην συγκυρία που αποκαλύπτει την χρεωκοπία, την ανεπάρκεια και την έλλειψη επαφής με την πραγματικότητα των εργαζομένων.
Περίπου 200.000 με 300.000 εργαζόμενοι στον τουρισμό δεν μπορούν να ψηφίσουν στις «κρίσιμες» εκλογές του Μάη γιατί ήδη έχει ξεκινήσει η σεζόν από το Πάσχα και μην πείτε για την δυνατότητα εκλογικής άδειας γιατί αυτή ούτε δίνεται, ούτε ζητιέται. Μήπως απασχόλησε έστω για μερικά δευτερόλεπτα την ηγεσία του συνδικαλιστικού κινήματος, τη ΓΣΕΕ ή μήπως η ψήφος της εργατικής τάξης δεν έχει μεγάλη σημασία στα τεκταινόμενα της εποχής? Γιατί να μην ψηφίζουν στο τόπο εργασίας άραγε.
Μήπως ποτέ απασχόλησε την ηγεσία του σ.κ. η οργανωτική δομή του συνδικαλιστικού κινήματος λόγω των νέων εργασιακών σχέσεων γι αυτούς τους εργαζόμενους που αλλάζουν ειδικότητα και εργασία δυο και τρεις φορές το χρόνο? Έγινε ποτέ αντικείμενο κάποιου συνεδρίου ομοσπονδίας, εργατικού κέντρου, ΓΣΕΕ.
Η δημοκρατική και ταξική νομιμότητα στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα δεν μπορεί να αναγεννηθεί από την σύγκρουση των μηχανισμών που το κατέστησαν χώρο νοθείας, διαφθοράς και διαλυτικής ανυποληψίας.
Ο εκδημοκρατισμός και ο ταξικός προσανατολισμός του συνδικαλιστικού κινήματος , δεν είναι ζήτημα ξεκομμένο από την βάση της εργατικής τάξης αλλά και της κοινωνίας συνολικά, αλλά καθημερινής δουλειάς στην υπεράσπιση των αξιών της εργασίας, της δημοκρατίας, της μαζικότητας και της ενότητας του.
Σε αυτό τον ορυμαγδό η κυβέρνηση της αριστεράς δεν μπορεί «να βόσκει τα πρόβατα εδώ παραπέρα».
Διεκδίκηση και απαίτηση από τη κυβέρνηση ενός νέου θεσμικού πλαισίου για το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα που θα προκύψει μετά από μια πλατιά και σε βάθος συζήτηση με τις ζωντανές δυνάμεις του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος με βασικές κατευθύνσεις:
- Την διασφάλιση της ενότητας, της μαζικότητας, της ταξικής αυτονομίας και αυτοτέλειας των οργανώσεων και των συνδικαλιστικών οργάνων.
- Θα διασφαλίζει σε κάθε επίπεδο συνδικαλιστικής εκπροσώπησης και τον αντίστοιχο κοινωνικοπολιτικό τους ρόλο
- Θα περιέχει και θα κατοχυρώνει ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο εργασιακών σχέσεων στη βάση των σημερινών αναγκών της εργατικής τάξης και της αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης .
Γιώργος Παπασπυρόπουλος, αντιπρόσωπος στο 37 συνέδριο της ΓΣΕΕ, μέλος της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Πάτρας με την ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ